Επιμέλεια Ηρακλής Κακαβάνης //
Ηδη εδώ και τρεις μέρες εξελίσσεται η επιχείρηση εκκένωσης του πρόχειρου καταυλισμού της Ειδομένης, εν κρυπτώ, και όπως είπε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, σήμερα θα άδειαζε καθώς είχαν απομείνει 1.500 και μέχρι το μεσημέρι είχαν φύγει οι 500 εξ αυτών.
Υπολογίζεται ότι περίπου 4.000 άτομα που παρέμεναν επί μέρες στην Ειδομένη πρόλαβαν και διέφυγαν μόνα τους όταν αντιλήφθηκαν ότι επίκειται αστυνομική επιχείρηση για την εκκένωση του καταυλισμού. Προς «άγνωστη κατεύθυνση» η επίσημη ενημέρωση, αλλά θεωρείται βέβαιο ότι όσοι έχουν λίγα χρήματα ακολουθούν τους δρόμους «ελπίδας» που τους υποδεικνύουν τα κυκλώματα διακινητών, σε μια απόπειρα φυγής προς τα Βαλκάνια αι στη συνέχεια στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
Αυτοί οι 4.000 χιλιάδες που δραπέτευσαν αλλά και οι άλλοι που παρά τη θέληση τους μεταφέρθηκαν, αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι αυτό σημαίνει εγκλωβισμός στην Ελλάδα και μάλιστα σε συνθήκες «γκέτο». Τα hot-spots, τα κέντρα μετεγκατάστασης, οι καταυλισμοί προσφύγων – μεταναστών είναι χώροι διαλογής ελάχιστων, που θα μεταφερθούν οργανωμένα σε άλλα κράτη – μέλη της ΕΕ και εγκλωβισμού των περισσότερων στην Ελλάδα. Αυτό αποδείχθηκε, μετά και από τη φανερή αποτυχία του λεγόμενου προγράμματος μετεγκατάστασης προσφύγων της ΕΕ.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι, και μετά μετεγκατάσταση τι, για πόσο και υπό ποιες συνθήκες;
Την υποχρεωτική μεταφορά χιλιάδων προσφύγων, την έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με τους προορισμούς τους καθώς και τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων, καταγγέλλουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα:
«Οι άνθρωποι δεν ενημερώνονται για το πού θα οδηγηθούν και αυτό είναι απαράδεκτο. Πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να τους έχουν δοθεί ακριβείς πληροφορίες», δήλωσε ο Μικέλε Τελάρο (Michele Telaro), συντονιστής της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ειδομένη. «Έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από τις συγκρούσεις και τη βία και έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες κάτω από απαράδεκτες συνθήκες στην Ειδομένη. Σε καμία περίπτωση όμως η εναλλακτική λύση για τις απάνθρωπες συνθήκες , δεν θα πρέπει να είναι το άγνωστο και η αβεβαιότητα».
Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βλέπουν πολλούς ασθενείς με έντονη ανησυχία, καθώς τους έχει ζητηθεί να αποχωρήσουν, χωρίς όμως να τους έχουν δοθεί σαφείς πληροφορίες σχετικά με τον προορισμό τους. «Μία από τις νοσηλεύτριές μας ανέφερε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που είδε στην κλινική ξέσπασαν σε κλάματα όταν τους μιλούσε. Τη ρωτούσαν πού θα πάνε, αν θα υπάρχουν γιατροί. Δεν ήξερε τι να τους απαντήσει γιατί ούτε εμείς δεν γνωρίζουμε αν θα διασφαλιστεί επαρκώς η παροχή ιατρικής φροντίδας».
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα περιέθαλψαν ασθενείς με χρόνιες παθήσεις όπως διαβήτη και επιληψία, οι οποίοι χρήζουν συνεχούς θεραπείας. Αυτοί οι ασθενείς ανησυχούν για τη διακοπή της θεραπείας τους και για το αν θα υπάρχουν οι απαραίτητες ιατρικές εγκαταστάσεις εκεί όπου θα μεταφερθούν. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αντιμετώπισαν, επίσης, δυσκολία στην παραπομπή ασθενών στο νοσοκομείο, καθώς όσοι εγκαταλείπουν τον καταυλισμό δεν έχουν άδεια να επιστρέψουν και μία παραπομπή θα μπορούσε να τους χωρίσει από την οικογένειά τους.
«Ας είμαστε ειλικρινείς. Η συγκεκριμένη διαδικασία που ακολουθήθηκε δεν μπορεί να θεωρηθεί εθελοντική μεταφορά καθώς σε αυτούς τους ανθρώπους δεν δόθηκε άλλη επιλογή, δεν είχαν επαρκή πληροφόρηση, ούτε παροχή βοήθειας στον καταυλισμό», δήλωσε ο Λόικ Ζεγκέρ (Loïc Jaeger), επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα την Ελλάδα. «Είναι απαράδεκτο να επιβάλεις τη μεταφορά των απελπισμένων ανθρώπων της Ειδομένης. Θα θέλαμε να πούμε σε αυτούς τους ανθρώπους ότι θα μπορέσουν να επανενωθούν με τις οικογένειές τους στην Ευρώπη, ότι θα έχουν επαρκή προστασία. Αλλά δεν μπορούμε. Δεν είμαστε καν σε θέση να τους καθησυχάσουμε σχετικά με τις συνθήκες που θα βρουν στους νέους καταυλισμούς».
«Η μεταφορά των προσφύγων από άτυπους σε επίσημους καταυλισμούς δεν είναι η λύση. Στην Ευρώπη, το 2016, οι πρόσφυγες δεν θα πρέπει να ζουν σε σκηνές. Θα πρέπει να εισακούγονται τα αιτήματά τους για άσυλο και να τους παρέχεται στέγαση, έτσι ώστε να μπορούν να ξαναρχίσουν τη ζωή τους με ασφάλεια», κατέληξε ο Ζεγκέρ.
