Το θέατρο σκιών που παίζεται με τις διερευνητικές εντολές, τις παρασκηνιακές επαφές και το σπασμένο τηλέφωνο για να χρεωθεί ο άλλος τις ευθύνες, είναι η ίδια κακόγουστη παράσταση που παρακολουθούμε τόσο καιρό στη Βουλή. Τα προεκλογικά τεχνάσματα είναι απλώς η συνέχεια του αστικού, κοινοβουλευτικού παιχνιδιού με άλλα μέσα. Και αν ψάχναμε ένα κατάλληλο όνομα για αυτό το έργο-παιχνίδι, θα ήταν αυτό στον τίτλο: «οι μικροί διερευνητές», για να παραπέμπει συνειρμικά στην ομάδα στην οποία ανήκαν τα τρία ανιψάκια του Ντόναλντ, του ήρωα του Ντίσνεϊ. Δηλ ο Χιούι, ο Λιούι και ο Ντιούι από τους “μικρούς εξερευνητές”. Ή σαν να λέμε: ΝΔ-Ποτάμι-Σύριζα, που συμπληρώνουν ο ένας τη φράση του άλλου, και τη σπάνε πάντα στα τρία, για να πουν όλοι συνεταιρικά από κάτι.
Γιατί, τι άλλο είναι τα αστικά πολιτικά κόμματα; Πού διαφέρει ουσιαστικά ο πολιτικός τους λόγος αλλά κι οι πράξεις τους, όταν συμπληρώνουν ο ένας το μνημονιακό έργο του άλλου; Και σε τι διαφέρουν ποιοτικά από τα (κατά τα άλλα συμπαθέστατα) τρία ανιψάκια (συμβολικό νούμερο, με σημειολογία για τα ισάριθμα μνημόνια);
Σφυροδρέπανος
