Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
«Η αγορά δεν μπορεί από μόνη της να λύσει τα προβλήματα ανεξάρτητα αν μας ζητούν να εμπιστευτούμε τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού. Όποιο και να είναι το ζητούμενο η φτωχή σε σκέψη και ο μονόδρομος που προτείνει αυτή η πολιτική είναι πάντα ο ίδιος» γράφει στην εγκύκλιο των 120 σελίδων για την κοινωνική πολιτική ο Πάπας Φραγκίσκος.
-Είναι απαραίτητη μια προνοητική οικονομική πολιτική….που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας αντί να τις εξαφανίζει. Η πολιτική που περιέχει «αρπαχτές» για γρήγορο κέρδος συνεχίζει να προκαλεί καταστροφή.
« Η εμμονή για μείωση του εργατικού κόστους χωρίς καμμία σκέψη για τις σοβαρές επιπτώσεις για την ανεργία που προκαλεί φτώχεια» και «ο λαικισμός, οι απολυταρχικοί ηγέτες, η πολιτική που γεννά μίσος» όλα αυτά δέχονται μια δόση κριτικής από τον Πάπα.
Απορίπτει ο Πάπας τις «μαγικές» όπως λέει, λύσεις του νεοφιλελευθερισμού και προτείνει λαικά κινήματα που θα ενώσουν τους φτωχούς, τους εργαζόμενους με αβέβαιες συμβάσεις και τους εργαζόμενους σε αδήλωτη εργασία. Επιθυμεί μια πιο ισχυρή κοινωνική πολιτική και καλεί τον ΟΗΕ να γίνει πιο αυστηρός για αυτά τα θέματα. Κάνει κριτική σε κάποιες χώρες υπονοώντας τις ΗΠΑ που ασκούν απομονωτική πολιτική και κάνουν ξεχωριστές συμφωνίες με διαφορετικές χώρες.
-Η ανεξέλεγκτη πανδημία με τον βίαιο και απροειδοποίητο τρόπο που μπήκε στην ζωή μας μας υποχρεώνει να επανακτήσουμε την φροντίδα μας για τον συνάνθρωπο. Ο δρόμος που ακολουθούσαμε πριν την πανδημία με την βοήθεια της τεχνολογίας δηλαδή να μειώσουμε το ανθρώπινο κόστος, η προσπάθεια να ξεγελαστούμε από ορισμένους ότι η ελευθερη αγορά θα μας φέρει ασφάλεια πρέπει να αλλάξει.
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να ξεχάσει ο κόσμος την κρίση της υγείας που περνάμε αυτό το διάστημα και να εξακολουθήσει να βυθίζεται σε ένα πιο βαθύ καταναλωτισμό και νέους τρόπους προσωπικού και μόνον συμφέροντος συμπληρώνει ο Πάπας.
Σαν άλλος Sanders έρχεται ο Πάπας να προκρίνει την κοινωνική πολιτική, την κρατική παρέμβαση και να απορίψει το σημερινό μίγμα πολιτικής,αναφέροντας τα αδιέξοδα που δημιουργεί.
Κάτι είναι κιαυτό, θάλεγε κανείς και ιδιαίτερα όταν προέρχεται από τα χείλη ενός Πάπα. Μόνο που οι λύσεις που προτείνει ο Πάπας για να ξεπεράσει τα αδιεξοδά του ο καπιταλισμός έχουν αποτύχει τις δεκαετίες του 60 και 70. Έδωσε η αστική τάξη, κατά το πλείστον με Σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση και με μεγάλους εργατικούς αγώνες στην Ευρώπη κάποιες κοινωνικές κατακτήσεις που τις πήρε πίσω σε μια νύχτα ιδιαίτερα μετά την ανατροπή στην Σ.Ένωση.
Ο λόγος είναι προφανής και ο Πάπας το ξέρει αλλά μέχρι εκεί φτάνουν τα όρια του. Δεν είναι ούτε οι ηγέτες, ούτε ο ΟΗΕ, ούτε οι θεωρίες που αποφασίζουν, όσο κιαν αναφέρεται σαυτά και στην χριστιανική αγάπη και αλληλεγγύη.
Είναι το κεφάλαιο, οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, ο θανατηφόρος ανταγωνισμός της κερδοφορίας στον καπιταλισμό που αποφασίζει τις πολιτικές. Και στην απέναντι πλευρά είναι η εργατική τάξη και οι λαοί που θα διεκδικήσουν να πάρουν αυτά που τους ανήκουν, αυτά που δικαιούνται και τους οφείλει το κεφάλαιο. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.
