Ο Τζον Άσμπερι, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της λεγόμενης «Σχολής της Νέας Υόρκης» πέθανε σε ηλικία 90 ετών. Ο Άσμπερι, που είχε βραβευτεί με κάθε σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο, αλλά και ένα Pulitzer το 1976 για τη συλλογή του «Αυτοπροσωπογραφία σε παραμορφωτικό καθρέφτη» (Self-portait in a Convex Mirror), έφυγε από τη ζωή από φυσικά αίτια.
Ο Τζον Λόρενς Άσμπερι, γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1927 στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης.
Έχει δημοσιεύσει περισσότερους από 20 τόμους με ποιητικό έργο, το οποίο χαρακτηριζόταν από μεταμοντέρνα πολυπλοκότητα. Συχνά η ποίησή του είχε χαρακτηριστεί αμφιλεγόμενο.
Πίστευε ότι η ποίηση πρέπει να έιναι προσβάσιμη σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και έλεγε ότι το έργο του δεν ήθελε να είναι ένας ιδιωτικός διάλογος με τον εαυτό του.
Ο πρόεδρος του Τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστήμίου του Γέιλ, είχε πει για τον Άσμεπερι ότι «κανένας δεν είναι τόσο σημαντικός στην αμερικανική ποίηση τα τελευταία 50 χρόνια όσο ο Τζον Άσμπερι» και τόνιζε το πλούσιο και διαφοροποιημένο λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσε στην ποίησή του.
Ενώ ο ποιητής και καθηγητής Αγγλικών του Χάρβαρντ, Στίβεν Μπερτ, συνέκρινε τον Άσμπερι με τον Τ. Σ. Έλιοτ, λέγοντας ότι ο Άσμπερι «είναι η τελευταία ποιητική φιγούρα που στα μάτια των μισών εν ζωή αγγλόφωνων ποιητών είναι μοντέλο, και στα μάτια των άλλων μισών απολύτως ακατανόητος».
Πέντε χαϊκού του Τζον Άσμπερι
Η νύχτα συμβαίνει πιο θαμπή
Κάθε φορά με τα κομμάτια του φωτός
Μικρότερα και πιο τετραγωνισμένα
***
Κι είν’ ένα όνειρο
Που αρμενίζει σ’ ένα σκοτεινό,
Απροστάτευτο λιμανάκι
***
Παραμερίζεις τα μαλλιά σου
Σαν ένα βιβλίο που είναι πολύ σημαντικό
Για να διαβαστεί τώρα
***
Πολύ αργά το τελευταίο εξπρές
Περνάει μέσα
Απ’ τη σκόνη των κήπων
***
Τα όνειρα κατεβαίνουν σαν πελαργοί
Με επιχρυσωμένα,
Ξεχασιάρικα φτερά
• Από το ποίημα «37 χαϊκού» που περιέχεται στη συλλογή A WAVE (1984) σε μετάφραση Κώστα Λιννού
