Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Περί ακτιβισμού

Ακτιβισμός η επίθεση με κομφετί της γερμανίδας FEMEN στο Ντράγκι της ΕΚΤ.
Ακτιβισμός κι η παρέμβαση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Υπουργείο Εργασίας, για να χαλάσουν την άνοστη και ξαναζεσταμένη σούπα του κοινωνικού διαλόγου.

Όλα στο ίδιο τσουβάλι λοιπόν; Όχι ακριβώς. Φροντίζουν εξάλλου να μας το θυμίσουν και τα κυρίαρχα ΜΜΕ με το διαφορετικό τρόπο κάλυψης των δύο γεγονότων.
Γιατί όμως; Να φταίει άραγε ότι οι ΠΑΜίτες δεν πετούσαν στον αέρα ακίνδυνα κομφετί αλλά προκηρύξεις; Κι ότι δεν είχαν κάποιο «ατύχημα» με πονηρές αποκαλύψεις, όπως η γερμανίδα ακτιβίστρια; Ή μήπως ότι εμπόδισαν τη… λειτουργία των θεσμών; Αλλά θα μου πεις, και τον Ντράγκι, «θεσμό» δεν τον έχει βαφτίσει η κυβέρνηση; Μπέρδεμα…

Για τα αστικά ΜΜΕ μία είναι η ουσία: δεν υπάρχει αθανασία και ταξική πάλη. Οτιδήποτε τη φέρνει στο προσκήνιο και την προωθεί, είτε το λοιδωρούν, είτε το θάβουν δια της αποσιώπησης. Αλλά τα πυροτεχνήματα, που τη σκεπάζουν ή την υποκαθιστούν, είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα.

Σφυροδρέπανος