Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΠΟΕΔΗΝ: Βρετανίδα τουρίστρια πέθανε στην Κάλυμνο επειδή δεν υπήρχε ασθενοφόρο!!!

Δεν πέρασε πολύ καιρός που ένας νέος άνδρας πέθανε από έμφραγμα, ενώ οδηγούσε στην Εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, επειδή το Κέντρο Υγείας στα Καμένα Βούρλα, όπου κατέφυγε όταν βρισκόταν σε εξέλιξη το επεισόδιο, δεν λειτουργούσε λόγω έλλειψης προσωπικού.

Λίγες μέρες πριν, τη Δευτέρα, 27/8, μια 48χρονη γυναίκα έχασε τη ζωή της στο Μαργαριτάρι Θεσπρωτίας, επειδή το Κέντρο Υγείας που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το σπίτι της εφημερεύει μόνο τις ζυγές μέρες του μήνα (!) λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ τις μονές υπάρχουν γιατροί μόνο μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Η …ατυχία της συγκεκριμένης γυναίκας ήταν ότι ασθένησε σε μονή μέρα του μήνα και μετά τις 3 μ.μ., με αποτέλεσμα να μην έχει την άμεση φροντίδα που θα μπορούσε να της σώσει τη ζωή.

Τα ξημερώματα μια Βρετανίδα τουρίστρια κατέληξε γιατί δεν υπήρχε ασθενοφόρο σε ένα νησί με 16.000 μόνιμους κατοίκους και με αρκετούς παραθεριστές αυτή την περίοδο, την Κάλυμνο. Το εγονός γνωστοποίησε με ανακοίνωση της η ΠΟΕΔΗΝ και ταυτόχρονα καταγγέλλει ότι συνεχίζουν να υπάρχουν πολλές ακάλυπτες βάρδιες σε Ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ σε περιοχές με χιλιάδες μόνιμους κατοίκους και μεγάλη επισκεψιμότητα.

Η …ατυχία της τουρίστριας είναι ότι ένιωσε αδιαθεσία και χρειάστηκε ασθενοφόρο μετά τις 12 το βράδυ. Η απάντηση από το νοσοκομείο ήταν πως δεν υπάρχει νυχτερινή βάρδια και θα έπρεπε να μεταφερθεί με ιδιωτικό μέσο. Όπως καταγγέλλει η ΠΟΕΔΗΝ: «Εάν υπήρχε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ με εξειδικευμένους διασώστες η άτυχη 74χρονη μπορεί να είχε σωθεί».

Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό εν έτει 2018 να χάνονται ζωές μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν η επιστήμη της Ιατρικής έχει κάνει τεράστια άλματα και θα αρκούσε η έγκαιρη επέμβαση των γιατρών για να σωθούν οι δύο νέοι άνθρωποι.

Επιβεβαιώνεται μέσα κι απ’ αυτά τα τραγικά παραδείγματα η γύμνια του συστήματος, όπου ακόμα και η ζωή του λαού μετριέται με όρους «κόστους – οφέλους» για το κεφάλαιο, με αποτέλεσμα να μένουν ακάλυπτες από το κράτος ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, όπως η πλήρης στελέχωση και λειτουργία μιας μονάδας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που θα μπορούσε κυριολεκτικά να σώσει ζωές.