ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
«Η ΕΝΟΤΗΤΑ»
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ο Σύλλογος Συμβασιούχων Πανεπιστημίου Πατρών «Η Ενότητα» χαιρετίζει το νέο πανδημοσιοϋπαλληλικό Συλλαλητήριο που διοργανώνει την Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019 η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Ομοσπονδιών, Συλλόγων και Σωματείων του Δημοσίου για άρση της συνταγματικής απαγόρευσης μονιμοποίησης των συμβασιούχων και συμμετέχει στον αγώνα για τη μονιμοποίηση των όλων συμβασιούχων.
Οι Συμβασιούχοι υπάλληλοι στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αλλά και σε λοιπούς άλλους Δημόσιους Φορείς και Υπηρεσίες, ανήκουμε στους εργαζόμενους με ημερομηνία λήξης που έχει δημιουργήσει το νομικό πλαίσιο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων στο Δημόσιο Τομέα, δεκαπέντε χρόνια τώρα, και το οποίο συνεχίζει να στηρίζει και η σημερινή Κυβέρνηση.
Άλλοι με συμβάσεις ανάθεσης έργου (τα γνωστά μπλοκάκια), άλλοι με συμβάσεις εργασίας, στελεχώνουμε και υποστηρίζουμε κεντρικές, ιδρυματικές, διοικητικές και τεχνικές υπηρεσίες, παρέχουμε υπηρεσίες στη φύλαξη και την καθαριότητα και αποτελούμε εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό, απόλυτα αναγκαίο για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
Εργαζόμαστε δίπλα στους συναδέλφους αορίστου χρόνου στα ίδια φυσικά αντικείμενα, με τα ίδια προσόντα και την ίδια εμπειρία, καθώς μεγάλος αριθμός συναδέλφων μας μετρά προϋπηρεσία 15 και πλέον έτη. Η μόνη διαφορά με τους μόνιμιους συναδέλφους μας είναι ότι εμείς δεν απολαμβάνουμε βασικά εργασιακά δικαιώματα.
Με εξατομικευμένες συμβάσεις, χωρίς όρια κατώτατου μισθού, η εργασία μας κοστολογείται ανάλογα με τα διαθέσιμα κονδύλια στους προϋπολογισμούς των ερευνητικών έργων στα οποία μπαίνουμε ως «ερευνητές» ή κατά την κρίση του εκάστοτε εργοδότη. Αποτέλεσμα αυτού είναι να υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στους μισθούς για την ίδια εργασία, ενώ πολλοί συνάδελφοι αμείβονται με μισθούς που δεν επιτρέπουν τη διαβίωση. Παράλληλα, δεν πιστοποιείται πουθενά επίσημα το φυσικό αντικείμενο της εργασίας μας, καθώς στις ατομικές συμβάσεις που υπογράφουμε δηλώνουμε «ερευνητές».
Στερούμαστε και άλλα βασικά δικαιώματα όπως άδειες, ωράρια, επιδόματα και δεν δικαιούμαστε καμία είδους εργασιακή εξέλιξη. Δεν δικαιούμαστε αποζημίωση σε περίπτωση που δεν επαναπροσληφθούμε. Αποτελούμε δυνάμει θύματα εκμετάλλευσης ή «εύκολος στόχος» για κάθε είδους μεθοδεύσεις που στοχεύουν σε καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, με σχεδόν μηδενικές δυνατότητες αντίδρασης, καθώς ο φόβος της απόλυσης, της μη ανανέωσης της σύμβασης δηλαδή, είναι μόνιμα ορατός.
Οι αυτοαπασχολούμενοι με μπλοκάκι, εκτός από την υποχρέωση να καταβάλλουμε ΦΠΑ, είμαστε και θύματα ενός φορολογικού παραλογισμού, καθώς φορολογούμαστε ως ελεύθεροι επαγγελματίες από το πρώτο, αν δεν έχουμε εγγραφή στην εφορία με «σωστό» ΚΑΔ που να δικαιολογεί τη φορολογία ως μισθρωτού, παρόλο που στην πράξη είμαστε μισθωτοί με έναν εργοδότη.
Οι συμβασιούχοι αποτελούμε σημαντικό αριθμό εργαζομένων στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, που ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες. Δεν είμαστε μειοψηφία ούτε μεμονωμένες περιπτώσεις. Ανήκουμε κι εμείς στη στρατιά των εργαζομένων – ομήρων που έχει δημιουργήσει η νομοθεσία του άρθρου 103 του Συντάγματος που απαγορεύει τη μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Στην πράξη καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, συμπληρώνοντας τα διαρκή κενά σε μόνιμο προσωπικό. Και αυτά τα κενά είναι πολλά.
Είναι τα κενά που έχουν προκύψει από τις συνταξιοδοτήσεις και τις αποχωρήσεις του μόνιμου διοικητικού προσωπικού, καθώς μετά το 2004 και το Διάταγμα Παυλόπουλου, «πάγωσαν» οι προσλήψεις. Είναι η πάγια και διαρκής ανάγκη της καθαριότητας και της φύλαξης, όπου το κόστος του προσωπικού αυτών των ειδικοτήτων είχε περάσει από την ευθύνη του κράτους στην υπερεκμετάλλευση και τον εργασιακό μεσαίωνα του εργολάβου, για να μετακυλιστεί τώρα στα ίδια τα Ιδρύματα.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όπως και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, μας χρησιμοποιούν για να καλύψουν την σκόπιμη πολιτική υποχρηματοδότησης και στελέχωσης με μόνιμο προσωπικό των Πανεπιστημίων – ΤΕΙ που κουκουλώνεται με το νομικό εργαλείο της Ανάθεσης Έργου. Πρόκειται για την ίδια πολιτική που θέλει την παγίωση των ελαστικών μορφών εργασίας, ως άλλοθι για την ανακύκλωση της ανεργίας και χτυπά τα κεκτημένα με αγώνες εργασιακά δικαιώματα στο όνομα της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας».
Είναι η ίδια πολιτική που θέλει τον εργαζόμενο λάστιχο και φτηνό σε κόστος, δέλεαρ για την προσέλκυση «επενδύσεων» που θα επεκταθούν και στους δημόσιους φορείς, μετατρέποντας τα δημόσια αγαθά, Νοσοκομεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Σχολεία, Πανεπιστήμια κλπ σε «επιχειρήσεις». Είναι ακριβώς αυτή η ίδια πολιτική της αντιλαϊκής επίθεσης που σαρώνει εργασιακά δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις, περικόπτει κοινωνικές παροχές, επιβάλλει εξαντλητική φορολογία, ακρίβεια, φτώχεια, ανεργία.
Όλα αυτά εννοούν οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι όταν μας «υποδεικνύουν» πως είναι αντιρεαλιστικό τάχα να ζητάμε μονιμοποίηση τη σήμερον ημέρα και μας μιλούν για «δημοσιοοικονομικούς περιορισμούς», για «αντοχές της οικονομίας», για «κρίση». Αυτή την αντεργατική πολιτική έχουν στο μυαλό τους όταν, για να δείξουν το καλό τους πρόσωπο συμμεριζόμενοι τάχα το δίκαιο αίτημά μας, μας πετάνε το μπαλάκι να… «μετρηθούμε πόσοι είμαστε», ή να συζητήσουμε για κριτήρια πρόσληψης, αναθέτοντας σε εμάς τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα σωματεία μας την επαίσχυντη ευθύνη να αποφασίσουμε ποιοι συνάδελφοι θα συνεχίσουν να δουλεύουν και ποιοι θα πεταχτούν έξω.
Κανείς να μη μείνει έξω! Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να χάσει τη δουλειά του στο όνομα «αντικειμενικών κριτηρίων» και «προσόντων»!
Γι’ αυτό, εμείς ως Σύλλογος Συμβασιούχων Πανεπιστημίου Πατρών, ζητάμε καθολική μονιμοποίηση, για όλους τους συμβασιούχους, χωρίς προϋποθέσεις.
Δε χωριζόμαστε σε εργαζόμενους α’ και β’ κατηγορίας. Δεν μπαίνουμε στη λογική της διαίρεσης και του ανταγωνισμού. Απεναντίας, κάνουμε τιτάνιο αγώνα για να αμβλύνουμε το διαχωρισμό και τη διαίρεση που δημιουργείται στη συνείδηση των εργαζομένων από τις ήδη υπάρχουσες συνθήκες: διαχωρισμό σε καλύτερα ή χειρότερα αμειβόμενους. Σε συμβασιούχους έργου και συμβασιούχους ΙΔΟΧ. Διαχωρισμό σε μόνιμους και συμβασιούχους, διαχωρισμό σε «βολεμένους» και «ριγμένους». Ακόμη και τα συνδικαλιστικά μας όργανα σε πολλές περιτπώσεις είναι ξεχωριστά στον ίδιο εργασιακό χώρο, ενώ δεν έχουμε καμία εκπροσώπηση σε τριτοβάθμια όργανα, όπως στην ΑΔΕΔΥ.
Κι όμως, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, οι εργαζόμενοι μεταξύ μας, όσο κι αν θέλουν να μας το επιβάλλουν, για να μας αποδυναμώσουν. Από τη στιγμή που όλοι πουλάμε την εργασία μας, έχουμε ένα και μόνο κοινό συμφέρον: Δουλειά, για να μπορούμε να ζούμε και εργασιακά δικαιώματα για να ζούμε με αξιοπρέπεια.
Ο Σύλλογός μας έχει εδώ και πολλούς μήνες ξεκινήσει έναν αγώνα διεκδίκησης της μονιμοποίησής μας. Συμμεριζόμαστε και νιώθουμε την αγωνία των συναδέλφων μας συμβασιούχων σ’ όλη την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και των συμβασιούχων εργαζομένων οπουδήποτε αλλού στο Δημόσιο Τομέα. Συναισθανόμαστε τα προβλήματα, τον φόβο, το αφόρητο αίσθημα της μόνιμης ανασφάλειας, την ηθική απαξίωση, τον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης.
Γι’ αυτό απευθύνουμε για μια ακόμη φορά κάλεσμα σ’ έναν κοινό αγώνα για μόνιμη δουλειά. Και πλαταίνουμε το κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους για μαζική συστράτευση και συμμαχία για το δικαίωμά μας στην εργασία. Μας αφορά όλους!
Βαρεθήκαμε ν’ ακούμε υποσχέσεις. Και δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε άλλες εκπτώσεις, υποχωρήσεις και συμβιβασμούς στο όνομα του «ρεαλισμού», να «βάλουμε πλάτη» και να κάνουμε «θυσίες» ένεκα των δύσκολων καιρών.
Σηκώνουμε κεφάλι και αγωνιζόμαστε, γιατί σημασία δεν έχει τι θέλει η κυβέρνηση και οι πολιτικές της, αλλά τι θέλουμε εμείς.
Διεκδικούμε:
-
Άρση κάθε συναταγματικής απαγόρευσης και τη μετατροπή των υφισταμένων σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για κάθε εργαζόμενο συμβασιούχο που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αυτοδίκαια σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, πλήρους απασχόλησης, χωρίς προϋποθέσεις. Κανένας εργαζόμενος να μη μείνει εκτός εργασίας.
-
Αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή ελλαστικής εργασίας, ενάντια στην εργασιακή ομηρία, την εκμετάλλευση, την εργασία χωρίς δικαιώματα.
-
Ζητάμε αναγνώριση της προσφοράς μας και ισότιμη μεταχείριση με τους μόνιμους συναδέλφους μας.
-
Αγωνιζόμαστε για τη ζωή με αξιοπρέπεια, τη ζωή που μας αξίζει.
Συμμετέχουμε στην πανδημοσιοϋπαλληλική κινητοποίηση στις 14 Μαρτίου 2019 με Στάση Εργασίας από τις 12:00 μέχρι το πέρας του ωραρίου και συγκέντρωση έξω από το Κτίριο της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Πατρών
Καλούμε όλους τους Συναδέλφους Συμβασιούχους, Συναδέλφους από τους Συλλόγους Εργαζομένων του Πανεπιστημίου Πατρών και τους φοιτητικούς Συλλόγους να συμμετέχουν στη στάση εργασίας, στηρίζοντας τα δίκαια αιτήματά μας.
Για το Δ.Σ.
