ΣΥΣΚΕΨΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ – ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ – ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

📍 Η εισήγηση του Ν. Μαυροκέφαλου

«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, λίγες ημέρες μετά την επιτυχημένη απεργία της 24ης Σεπτέμβρη και μόλις δυο ημέρες πριν την απεργία στις 2 Οκτώβρη και έχοντας ολοκληρώσει ένα μήνα πλούσιας δράσης των συνδικάτων, από τις πρώτες αγωνιστικές προσπάθειες που ξεκίνησαν στα πλαίσια των κινητοποιήσεων της ΔΕΘ, με σκοπό να οργανώσουμε την πάλη και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων.

Η απεργία στις 24 Σεπτέμβρη απέναντι στο πολυνομοσχέδιο-“σκούπα” της κυβέρνησης της ΝΔ, που χτυπά τις ΣΣΕ και άλλα εργασιακά δικαιώματα, επιδιώκοντας να βάλει ταυτόχρονα τα συνδικάτα στο γύψο, είχε σημαντική επιτυχία και είναι παρακαταθήκη. Έδωσε το στίγμα για τη συνέχεια, για την κλιμάκωση.

Είχε μεγάλη επιτυχία όχι μόνο γιατί νέκρωσαν οι συγκοινωνίες, η ακτοπλοΐα με την αποφασιστική στάση των ναυτεργατών, που άφησε στα χαρτιά την απόφαση του δικαστηρίου στον Πειραιά και κουρέλιασε την προσπάθεια των εφοπλιστών να βγάλουν την απεργία παράνομη, στο λιμάνι, τα μεγάλα εργοτάξια, πολλά εργοστάσια και επιχειρήσεις, αλλά και γιατί πραγματοποιήθηκε κόντρα “σε θεούς και δαίμονες” στην κυριολεξία.

Πραγματοποιήθηκε απέναντι στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, επιχειρηματικών ομίλων, εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ιδιαίτερα της συνδικαλιστικής μαφίας στην ηγεσία της ΓΣΕΕ που λύσσαξαν απέναντι στην απεργία. Όλοι αυτοί είχαν δώσει τα χέρια στις 2 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, ότι θα έρθει το αντεργατικό τερατούργημα και δεν θα κουνηθεί φύλλο από τα συνδικάτα, όπως προσπάθησαν να κάνουν το Γενάρη του 2018, που η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τον απεργοκτόνο νόμο. Η χειραψία Μητσοτάκη – Παναγόπουλου επισφράγισε αυτή τη συμφωνία, με αντάλλαγμα οι εργοδότες και τα ΜΑΤ να εξασφαλίσουν τις καρέκλες αυτής της μαφίας -όπως τους αποκαλούν οι εργαζόμενοι- στην ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Έκαναν προσπάθεια να διαμορφώσουν έναν ισχυρό απεργοσπαστικό μηχανισμό. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με τη συνεχή αλλαγή ημερομηνιών προσπάθησε να σπάσει και να υπονομεύσει την απεργία. Ξέρασαν “χολή” και αντικομμουνισμό, προσπάθησαν να εκβιάσουν προέδρους Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, έλεγαν ψέματα και προσπάθησαν να κρύψουν τις αντεργατικές συνέπειες του πολυνομοσχεδίου. Απέτυχαν, επιβεβαιώνοντας ότι αυτή η ηγεσία έχει ξεφτιλιστεί κι άλλο μέσα στους εργαζόμενους.

Λογάριασαν χωρίς τους εργάτες και τα συνδικάτα τους. Λογάριασαν χωρίς το ΠΑΜΕ. Το κάλεσμα και οι πρωτοβουλίες που πήρε από τη σύσκεψη των συνδικάτων στις 5 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, βρήκαν σημαντική ανταπόκριση μέσα στην εργατική τάξη. Η απεργία ήταν μια πρώτη μαζική, ενωτική απάντηση των εργαζομένων που διαδήλωσαν σε 60 πόλεις σε όλη την Ελλάδα και με τη μαζικότατη συγκέντρωση χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων στα Προπύλαια, στη συγκέντρωση των συνδικάτων, ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να δεχτούν νέα πλήγματα στα δικαιώματά τους, δεν πρόκειται να παραδώσουν τα συνδικάτα, τα όπλα του αγώνα τους, στους εργοδότες, στο κράτος και στους εργατοπατέρες.

Η απεργία στις 2 του Οκτώβρη υπαγορεύτηκε από την επιτυχία της προηγούμενης απεργίας. Είναι βήμα κλιμάκωσης και προειδοποίησης της κυβέρνησης της ΝΔ να μη φέρει το αντεργατικό τερατούργημα.

Σ’ αυτές τις δυο ημέρες που απομένουν πρέπει να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για την επιτυχία της απεργίας. Να μετρήσουμε νέα βήματα στη συμμετοχή, παρά την υπονόμευση που προσπαθεί να κάνει εκ νέου ο μηχανισμός των εργατοπατέρων. Να είναι μαζική η συγκέντρωση των συνδικάτων στα Προπύλαια. Επιδιώκουμε στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για μαζικούς, ενωτικούς αγώνες να ανταποκριθούν και άλλα νέα συνδικάτα και νέοι συνδικαλιστές. Οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στους εργατοπατέρες. Η χρεοκοπημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ να μη βρει, στην κυριολεξία, εργαζόμενο να τη χειροκροτήσει.

Όμως συνάδελφοι, δεν τελειώνουμε με τη νέα απεργία. Απαιτείται ουσιαστικός σχεδιασμός και κλιμάκωση από κάθε συνδικάτο, σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο. Νέες πρωτοβουλίες που θα δώσουν τη δυνατότητα στα συνδικάτα να αντιπαλεύουν το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης καθημερινά. Θα συσπειρώσουν νέες δυνάμεις, ώστε να στριμωχθεί η κυβέρνηση για τα καλά.

Πρέπει να δώσουμε τη μάχη της ενημέρωσης ακόμα περισσότερο. Παρά τη μεγάλη προσπάθεια που έχει γίνει, το μεγαλύτερο τμήμα των εργαζομένων δεν γνωρίζει για το νομοσχέδιο και τις αρνητικές συνέπειες στη ζωή τους. Τα ΔΣ των συνδικάτων, οι Επιτροπές Αγώνα πρέπει να οργανώσουν καλά μια τέτοια δουλειά με μαζικές εξορμήσεις, συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς, γενικές συνελεύσεις.

Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων, το δεκαήμερο δράσης που έχουν εξαγγείλει σε όλη την Ελλάδα, με αφετηρία την αυριανή (1η Οκτώβρη) τους συγκέντρωση στην Αθήνα, διεκδικώντας τα δίκαια αιτήματά τους, την επαναφορά των συντάξεών τους στα προ κρίσης επίπεδα και τα υπόλοιπα κοινωνικοασφαλιστικά τους δικαιώματα.

Να επιμείνουμε σε πλατιές εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς καθημερινά, αλλά και σε σταθμούς των ΜΜΜ, όπου μετακινούνται εκατοντάδες χιλιάδες συνάδελφοί μας καθημερινά. Να ξαναδώσουν ένα τέτοιο ραντεβού τα συνδικάτα για μαζικές εξορμήσεις στον ΗΣΑΠ και το ΜΕΤΡΟ την Παρασκευή στις 4 Οκτώβρη και την Πέμπτη στις 10 Οκτώβρη.

Την Τρίτη 8 Οκτώβρη δίνουμε ραντεβού έξω από το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου εκδικάζεται η προσφυγή των Βιομηχάνων, του ΣΕΒ, ενάντια στο ξεπάγωνα των τριετιών. Είναι μια προσφυγή που επιβεβαιώνει ότι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θέλουν τα δικαιώματα των εργαζομένων στον πάγο, χωρίς αυξήσεις στους μισθούς, χωρίς ώριμα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα, με γενικευμένη ευελιξία.

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πρωτοβουλιών και δράσεων από τα συνδικάτα, κλιμακώνουμε τον αγώνα ενάντια στο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης, με πολύμορφη δραστηριότητα. Με μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας, συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, απεργιακούς αγώνες.

Επιδιώκουμε κάθε κινητοποίηση που εκδηλώνεται σε χώρους δουλειάς και κλάδους να συνενωθεί σε ένα μαζικό και ενωτικό ρεύμα αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη σε κάθε κλάδο που αγωνίζεται. Απ’ αυτή τη σκοπιά, στηρίζουμε τους αγώνες των εκπαιδευτικών και των φοιτητικών συλλόγων ενάντια στα νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που προετοιμάζει η κυβέρνηση. Τους αγώνες των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία ενάντια στη συνεχή υποβάθμιση των δημόσιων παροχών Υγείας. Τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς που αγωνίζονται για αυξήσεις στους μισθούς, για αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για κάθε άλλη δίκαιη διεκδίκηση.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Ο αγώνας που δίνουμε απαιτεί μεγάλη αντοχή. Δεν ξεμπερδεύουμε με το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο. Μπροστά μας έχουμε ακόμα μεγαλύτερες προκλήσεις, ακόμα μεγαλύτερες μάχες να δώσουμε, αφού η επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων θα ενταθεί.

Δίνουμε ένα δύσκολο αγώνα, σε πραγματικά αντίξοες συνθήκες που διαμορφώνει ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης και η υποχώρηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, όμως δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει ένας ελπιδοφόρος δρόμος.

Γιατί στη μεγάλη προσπάθεια που κάνουν χρόνια τώρα οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλουν στο χέρι τα συνδικάτα και τους αγώνες τους, να υποτάξουν τις διεκδικήσεις τους στα συμφέροντα του κεφαλαίου, δεν τα έχουν καταφέρει. Και αυτό οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην πρωτοπόρα δουλειά του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτή η αταλάντευτη στάση που δεν στοιχίζεται πίσω από το ένα ή το άλλο μείγμα αστικής διαχείρισης, που αρνείται τον κοινωνικό εταιρισμό και τη συνθηκολόγηση, που δεν συμβιβάζεται μπροστά στην καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία, που διαμορφώνει θέσεις και εκτιμήσεις με βάση τα εργατικά συμφέροντα, γίνεται πυξίδα και οδηγός και για την πρωτοπόρα δράση.

Απ’ αυτή τη σκοπιά εκτιμάμε ότι για την οργάνωση της πάλης και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων χρειάζεται να συνειδητοποιηθούν καλά από τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές, συνολικότερα από τους εργαζόμενους σε όλη τη χώρα, μια σειρά ζητήματα που μας αφήνει η πρόσφατη, αλλά και η παλιότερη πείρα. Ποια είναι αυτά:

1. Έχει σημασία να φτάσουν πλατιά μέσα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους οι εκτιμήσεις για την απεργία στις 24 Σεπτέμβρη. Είναι απαραίτητος όρος, ώστε να καλλιεργηθεί η μαχητικότητα και η αγωνιστικότητα μέσα στους εργαζόμενους. Ο υπ. Ανάπτυξης της κυβέρνησης, ο κ. Γεωργιάδης, περιχαρής δήλωνε στις αρχές Σεπτέμβρη ότι το πολυνομοσχέδιο, που ίδιος χαρακτήρισε “οδοστρωτήρα” θα ψηφιστεί μέσα σε λίγες ημέρες. Το ίδιο δήλωνε και ο υπ. Εργασίας, ο κ. Βρούτσης, αφού άλλωστε το πολυνομοσχέδιο δίνει στον ίδιο αρμοδιότητες “τσάρου” στην κυριολεξία. Με Υπουργικές Αποφάσεις, δηλαδή, να επιλέγει ο ίδιος τον τρόπο που θα γίνονται οι αρχαιρεσίες, ποια θα είναι τα αντιπροσωπευτικά συνδικάτα, ποια θα υπογράφουν ΣΣΕ, κ.ά.

Η απεργία όμως και η κλιμάκωσή της, τους έκοψαν έστω και προσωρινά τη φόρα. Απέτυχε η προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει στα βουβά το πολυνομοσχέδιο, όπως και η προσπάθεια των εργατοπατέρων στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να κρατήσουν τα συνδικάτα σε αδράνεια, οργανώνοντας παράλληλα ένα πρωτόγνωρο απεργοσπαστικό μηχανισμό. Και αυτό παρά το γεγονός ότι είχαν τη στήριξη και ενός μεγάλου προπαγανδιστικού μηχανισμού και πολλών ΜΜΕ στην υπηρεσία τους, στην προσπάθεια να συκοφαντήσουν τον αγώνα των εργαζομένων.

Στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για απεργιακό ξεσηκωμό ανταποκρίθηκαν δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις, πολλές Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, ευρύτερα της επιρροής του, αναγνωρίζοντας του τεράστιους κινδύνους που φέρνει το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο και ιδιαίτερα όσον αφορά το ηλεκτρονικό μητρώο και την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Σε αντιπαράθεση με τη στήριξη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στο σχέδιο νόμου και στις αντισυνδικαλιστικές διατάξεις, η συντριπτική πλειοψηφία των συνδικάτων και των συνδικαλιστών κατανοεί ότι αυτές αποτελούν ωρολογιακή βόμβα στο συνδικαλιστικό κίνημα και είναι αποφασισμένοι να το αντιπαλέψουν.

2. Απαιτείται να δυναμώσει ο αγώνας με νέες δυνάμεις και με νέα συνδικάτα. Να βρει μεγαλύτερη ανταπόκριση το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για μαζικούς, ενωτικούς αγώνες, με σύνθημα: “Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, ζωή με δικαιώματα”.

Δεν χωρά καμιά αυταπάτη ότι υπάρχει κλάδος ή χώρος δουλειάς που μπορεί να εξαιρεθεί της αντεργατικής επίθεσης. Ότι υπάρχει πτυχή της ζωής της εργατικής και λαϊκής οικογένειας που θα μείνει στο απυρόβλητο. Στο πολυνομοσχέδιο, θυμίζουμε, συμπεριλαμβάνονται:

• Το οριστικό ενταφιασμό των κλαδικών συμβάσεων, που σημαίνει νέα συμπίεση των μισθών.
• Η ενίσχυση ξανά των ενώσεων προσώπων, που η σύμβαση που θα υπογράφουν θα υπερισχύει της κλαδικής.
• Οι τοπικές κλαδικές συμβάσεις που θα υπερισχύουν έναντι κλαδικών συμβάσεων.
• Η κατάργηση και του ελάχιστου δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στον ΟΜΕΔ.
• Η συνυπευθυνότητα του εργαζόμενου για τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων!
• Η υπονόμευση στην πληρωμή της υπερωριακής απασχόλησης με το πλαφόν 12%, που βάζει δήθεν για καταπολέμηση της μερικής απασχόλησης.
• Η θέσπιση “ηλεκτρονικού μητρώου” και καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες.
• Ο ορισμός του υπουργού Εργασίας ως «ανώτατου άρχοντα», για να παρεμβαίνει όποτε αυτός νομίζει στα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα.

 

Η κυβέρνηση της ΝΔ σχεδιάζει νέα αντιδραστικά μέτρα που αφορούν στο κοινωνικο-ασφαλιστικό, με ορίζοντα την πλήρη ιδιωτικοποίησή του και την υπονόμευση του “δημόσιου πυλώνα”, όπως ονομάζουν τα γεράκια της τρόικα, με συντάξεις και παροχές πτωχοκομείου. Έρχονται ιδιωτικοποιήσεις στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ, στην ΕΥΑΘ, στις Αστικές Συγκοινωνίες. Νέα επίθεση στην Υγεία και στην Παιδεία με ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και τη συνεχή υποβάθμισή τους. Θα μεγαλώσει αισθητά ο αριθμός των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων για τις φτωχές εργατικές και λαϊκές οικογένειες, προς όφελος των τραπεζιτών και άλλων γερακιών που θα αναλάβουν τη διαχείριση των “κόκκινων” δανείων, με ταυτόχρονο χτύπημα στα δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων και με χιλιάδες νέες απολύσεις, όπως στην Τράπεζα Πειραιώς. Ενώ θα συνεχίζουμε να μετράμε νεκρούς, θύματα των πυρκαγιών, των σεισμών και των πλημμυρών, αφού δεν υλοποιείται κανένα ουσιαστικό μέτρο πρόληψης, στη λογική του ότι οι υποδομές που συμβάλουν στην πρόληψη και την καταστολή των φυσικών φαινομένων δεν φέρνουν κέρδη.

Είναι φανερό ότι η αξίωση του ΣΕΒ και των εφοπλιστών, η ΝΔ να γκρεμίσει ό,τι δεν πρόλαβε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται πράξη. Το “ανάπτυξη για όλους” που διαφημίζει η ΝΔ αποτελεί συνέχεια της “δίκαιης ανάπτυξης” του ΣΥΡΙΖΑ, που όμως έχουν κοινό παρανομαστή, την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Παρά τις προσδοκίες και την αναμονή που γεννά σε κάθε φάση η κυβερνητική εναλλαγή, επιβεβαιώνεται ότι μόνος χαμένος είναι ο λαός, που πληρώνει είτε το λογαριασμό της κρίσης, είτε το λογαριασμό της ανάπτυξης.

Δεν υπάρχει “ανάπτυξη” που να μοίρασε ποτέ τα κέρδη της με τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει αστική κυβέρνηση και κυβερνητική διαχείριση που να είχε οδηγό της τα εργατικά συμφέροντα. Τα μπαγιάτικα συνθήματα για “αντιδεξιά” μέτωπα, ξυπνούν εφιάλτες στους εργαζόμενους που είδαν τις προσδοκίες τους να καταρρέουν στη “ρεαλιστική” διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στις συμπληγάδες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στους αγώνες τους, τίποτα άλλωστε δεν τους χαρίστηκε. Χρειάζεται να δυναμώσουν οι αγώνες που δεν στριμώχνονται στη λογική του “μικρότερου κακού”, που δεν είναι διατεθειμένοι να απεμπολήσουν δικαιώματα και κατακτήσεις για να θησαυρίζει με ακόμα πιο γοργούς ρυθμούς το κεφάλαιο. Το παράδειγμα του επιχειρηματικού κολοσσού στον Τουρισμό, της “Thomas Cook”, που χρεοκόπησε μέσα σε μια νύχτα, επιβεβαιώνει πως παρά τους τζίρους δισεκατομμυρίων δολαρίων, θύματα είναι μόνο οι εργαζόμενοι, ενώ δείχνει και όρια της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που τα πρώτα σημάδια μιας νέας πιθανής κρίσης χτυπούν ήδη την πόρτα ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών.

Έχει συγκεντρωθεί σημαντική πείρα πια για τους εργαζόμενους να συνειδητοποιήσουν ότι, άλλος δρόμος πέρα από τη διεκδίκηση όσων έχουν πραγματικά ανάγκη οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής και της επιστήμης, δεν υπάρχει. Γι’ αυτό πρέπει να οργανωθούν οι αγώνες:

• Για σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και μισθούς. Για την κατάργηση όλων ελαστικών μορφών απασχόλησης και των δουλεμπορικών γραφείων.
• Για Κοινωνική Ασφάλιση, αποκλειστικά δημόσια που να εξασφαλίζει παροχές και συντάξεις υψηλού επιπέδου με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
• Για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, στην υπηρεσία των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
• Για έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής θωράκισης που να σέβονται το περιβάλλον και να προστατεύουν τη ζωή, την εργασία και την περιουσία του λαού μας.
• Ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις. Ενάντια στα χαράτσια και τη φοροληστεία.
• Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.

 

3. Απαιτείται ταυτόχρονα να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή και της βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στη δολοφονική πολιτική που αιματοκυλά λαούς και προκαλεί τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.

Η χθεσινή τραγωδία στο ΚΥΤ της Μόριας, ο θάνατος μιας γυναίκας και ενός μωρού στη φωτιά που ξέσπασε, έρχονται να προστεθούν στον προ ολίγων ημερών θάνατο ενός μικρού παιδιού μετά από ένα τραγικό δυστύχημα στον ίδιο χώρο και στους εκατοντάδες πνιγμένους και αγνοούμενους στα παγωμένα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου. Τα συνδικάτα δεν μπορούν να κοιτούν με απάθεια και αμηχανία αυτά τα γεγονότα. Πρέπει να δυναμώσει η αλληλεγγύη και οι αγώνες, ώστε αυτό το αίσχος των στρατοπέδων συγκέντρωσης στα νησιά του Αιγαίου να κλείσουν, οι κάτοικοι των νησιών να αποζημιωθούν και η Ελλάδα να μη μετατραπεί σε αποθήκη προσφύγων. Ο κόσμος αυτός να φιλοξενηθεί σε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στην ηπειρωτική Ελλάδα και να προμηθευτεί τα απαραίτητα δικαιολογητικά που θα του επιτρέψουν άμεσα να φτάσουν στις χώρες προορισμού τους. Παράλληλα, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο ρατσισμό και στην ξενοφοβία.

Η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς θα έχει και άλλες, βαθύτερες και πιο μακροχρόνιες αρνητικές συνέπειες. Η μετατροπή της Ελλάδας σε μια μεγάλη αμερικαΝΑΤΟική βάση, με τη “Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας”, όπου θα υπογραφεί το προσεχές Σαββατοκύριακο, παρουσία του ίδιου του υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Αθήνα, δυναμώνει τους κινδύνους για τη χώρα μας, η οποία μετατρέπεται σε εν δυνάμει στόχο για αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μια χώρα η οποία μπορεί να υποδεχτεί πυρηνικά όπλα. Οι αντιπαραθέσεις στο Αιγαίο, με την αυξημένη προκλητική δραστηριότητα της τουρκικής αστικής τάξης, τα διχοτομικά σχέδια που προωθούνται εκ νέου για το Κυπριακό και οι εξελίξεις στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, συγκεντρώνουν νέα μαύρα σύννεφα για τους λαούς της περιοχής.

Γι’ αυτό πρέπει να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική δράση των συνδικάτων και των άλλων μαζικών φορέων, η πάλη ενάντια στις βάσεις και τα πυρηνικά, ενάντια συνολικά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να δυναμώσει η φιλία και η αλληλεγγύη των λαών, η προοπτική της αποδέσμευσης από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Καλούμε όλα τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές, όλους τους εργαζόμενους να στηρίξουν και να υπογράψουν το κοινό ψήφισμα της ΕΕΔΥΕ, εργατικών συνδικάτων και πολλών μαζικών φορέων. Να πάρουν μαζικά μέρος στις κινητοποιήσεις που θα οργανωθούν ενάντια στη  “Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας”, σε όλη την Ελλάδα, στην Αθήνα, στο Σύνταγμα, το Σαββάτο 5 Οκτώβρη στις 12.00 μ. και πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία.

4. Απαιτείται να ανοίξει ακόμα πιο αποφασιστικά η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους για την ανάγκη ανασύνταξης και ισχυροποίησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Η τελευταία απεργία απέδειξε και στους πιο δύσπιστους ότι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Από τη λογική του κοινωνικού εταιρισμού και του συμβιβασμού, σε ένα δρόμο ανάπτυξης που σπέρνει φτώχεια και εκμετάλλευση, που βιάζει το περιβάλλον, που πνίγει τη φτωχολογιά με τα σκουπίδια. Το ίδιο το πολυνομοσχέδιο επιβεβαιώνει ότι και στις συνθήκες της ανάπτυξης, οι εργαζόμενοι έχουν να περιμένουν μόνο νέα χασούρα.

Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, ειδικά αυτοί που οι εργαζόμενοι αποκαλούν συνδικαλιστική μαφία, οι Παναγόπουλος, Καραγεωργόπουλος της ΠΑΣΚΕ, ο Κουτσούκης της ΔΑΚΕ και ο Βασιλόπουλος της ΕΑΚ/ΣΥΡΙΖΑ, ανοιχτά και ξεδιάντροπα παίζουν το ρόλο τους στην υπηρεσία της κυβέρνησης, του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων. Είναι οι σύγχρονοι “εφιάλτες” του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος, κάνουν τα αδύνατα – δυνατά για να σπείρουν σύγχυση, μοιρολατρία, να αποδυναμώσουν την απάντηση και την ενημέρωση των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι τους έχουν καταλάβει, γι’ αυτό και είναι πλήρως απαξιωμένοι. Βρίσκονται μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, σταθερά απόντες από τα μεγάλα προβλήματα και τις κινητοποιήσεις. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να απαξιώσουν τα συνδικάτα, το μεγάλο όπλο της συλλογικής οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων, το οποίο χτυπιέται και με το πολυνομοσχέδιο.

Η λειτουργία των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ βρίσκεται στον αντίποδα της γραφειοκρατικής λειτουργίας των σωματείων-σφραγίδων που στήνει σε μια νύχτα ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. “Σωματεία” που λειτουργούν ως μηχανισμός για την αναπαραγωγή της ίδιας γραφειοκρατικής αριστοκρατίας στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Βρίσκεται στην αντίπερα όχθη εκείνων των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε συνδικάτα που σπέρνουν την ηττοπάθεια και διαμορφώνουν “διεκδικήσεις” στα όρια της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, μετατρέποντας ακόμα και πραγματικά μεγάλα συνδικάτα σε νεροκουβαλητές της στρατηγικής του κεφαλαίου.

Επιδιώκουμε να δυναμώσει αγωνιστική απάντηση των εργαζομένων, να δυναμώσουν τα ίδια τα συνδικάτα με νέες δυνάμεις. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, ιδιαίτερα νέες και νέοι, γυναίκες, μετανάστες πρέπει να βρουν τη θέση τους στα συνδικάτα. Συνδικάτα που θα κατακτούν μια ουσιαστική και δημοκρατική λειτουργία, θα κατοχυρώνουν τη συμμετοχή των εργαζομένων με τις μαζικές διαδικασίες τους και τις γενικές συνελεύσεις, τόσο στη διαμόρφωση των πλαισίων πάλης και των αιτημάτων, όσο και στους αγώνες, αλλά και στην πολύμορφη δραστηριότητα που πρέπει να αναπτύσσουν.

Συνδικάτα που θα είναι πραγματικό αποκούμπι για τους εργαζόμενους κάθε χώρο δουλειάς και κλάδου, αλλά και οργανωτές της πάλης για να κατακτήσουν η εργαζόμενοι έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης και λαϊκής ευημερίας.

📍 Το σύνθημά “Αγώνας ενωτικός – μαζικός – ταξικός για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για ζωή με δικαιώματα” μπορεί να εκφράσει τη θέληση των εργαζομένων όχι μόνο να αμυνθούν, αλλά να περάσουν στην αντεπίθεση. Για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις, για προστασία από τη φορολεηλασία και τις κατασχέσεις, για να καταργηθούν οι νόμοι “εργασιακής γαλέρας”, για τα δικαιώματα στην Υγεία και τη μόρφωση των εργατικών και λαϊκών οικογενειών  📌