Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα κάλαντα των άστεγων μαθητών

Τα παιδιά του 2ου Γυμνασίου Αρτέμιδος τραγουδούν σε Χριστουγεννιάτικο σκοπό για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο σχολείο τους, το οποίο στεγάζεται αποκλειστικά σε κοντέινερ, παλιά (ληγμένα) και επικίνδυνα…


Οι στίχοι των παιδιών τα λένε όλα :

Δήμαρχε, δήμαρχε κάνε το σωστό, λύσε επιτέλους το κτιριακό !

Συνθήκες άθλιες, στις αίθουσες αυτές, παράγκες έχουν γίνει επικίνδυνες !

Το πάτωμα τρυπά, στάζει η οροφή, παρέα με μυρμήγκια στην παράδοση !

Προαύλιο μικρό, ακατάλληλο, προσέχω όταν τρέχω να μην τραυματιστώ !

Δήμαρχε, δήμαρχε κάνε το σωστό, λύσε επιτέλους το κτιριακό !

Εκδήλωση εδώ, να κάνω δεν μπορώ, ζητιάνοι έχουμε γίνει δίπλα στο όμορο !

Πότε θα δω εγώ, σχολειό κανονικό, πηγαίνω σε κοντέινερ απ’ το δημοτικό !

Χωρίς υπερβολή, ακούστε το καλά, στα προκάτ ΔΕΝ ΛΗΓΕΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ !!!

Δήμαρχε, δήμαρχε κάνε το σωστό, λύσε επιτέλους το κτιριακό !