«Μπαμπά και τώρα εμείς», είπε η Ηλέκτρα Καζάκου στον αποχαιρετισμό προς τον πατέρα της που έγινε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ και πρόσθεσε:
«Ένας από τους σύγχρονους διανοούμενους του τόπου μας, με τον οποίο ο πατέρας μας ταυτίστηκε το τελευταίο διάστημα της ζωής του, σε ένα από τα βιβλία του αναλύει την έννοια του θεού. Η ανάλυση αυτή κάνει ένα ταξίδι, περνώντας από τα λόγια του Γκαίτε, του Ντοστογιέφκσι και του μεγάλου μας Ελληνα ποιητή Ευριπίδη στην τραγωδία του “Ελένη”, με την ερώτηση “τι είναι θεός και τι μη θεός και τι ανάμεσά τους; Ποιος άνθρωπος το ‘ψαξε και βρήκε μακρινότερο τέλος;”.
Το άρωμα του ζητούμενου θεού, που αναδύεται μέσα από τα ερωτήματα που θέτουν οι μεγάλοι της Ιστορίας μας, απευθύνεται στον άνθρωπο. Στον δίκαιο άνθρωπο, τον φρόνιμο, τον λογικό και τον πάσχοντα. Που σε αυτήν την περίπτωση είναι ο πατέρας μας.
Όπως έλεγε και ο ίδιος τα τελευταία 30 χρόνια, μαζί με την μητέρα μου κατάφεραν να δημιουργήσουν τη ζωή που πάντα ονειρευόταν. Μια μεγάλη οικογένεια όπου ο καθένας είχε λόγο και ελευθερία, και ταυτόχρονα ήμασταν μια γροθιά. Θα ήταν αδύνατο να μπορέσουμε ποτέ να εξηγήσουμε τη ζωή που μοιραστήκαμε μαζί του, για τον λόγο ότι ξεπερνάει τα ανθρώπινα όρια και αγγίζει τα θεϊκά. Σε αυτό το σπίτι η κάθε μέρα ήταν γιορτή, που το βράδυ μετατρεπόταν σε πλατωνικό συμπόσιο. Για εμάς ο μπαμπάς μας θα είναι πάντα ο Δίας…».
