Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Μπορεί για πολλούς η παραπάνω ρήση του Μαρξ να ηχεί ως «ξύλινος λόγος», όμως ακόμη και στην υπόθεση των ημερών, αυτή της ΠΓΔΜ και των εξελίξεων σχετικά με την ονομασία αλλά και την ένταξη στο ΝΑΤΟ (που είναι η ουσία…) , έχει τη σημασία της.
Διαβάζουμε από το ΒΗΜΑ (14/1/2018) κάτω από τον τίτλο «Επιχειρηματικές γέφυρες με τα Σκόπια» τα εξής ενδιαφέροντα: «…Η Ελλάδα , παρά το κλίμα που διαμορφώνεται από διάφορους εθνικιστικούς κύκλους και εδώ ,αλά και στην άλλη πλευρά, αποτελεί έναν από τους βασικότερους οικονομικούς παίκτες. Πάρα πολλές ελληνικές εταιρίες επενδύουν στη γειτονική χώρα και ουσιαστικά τροφοδοτούν την σκοπιανή οικονομία. Παράλληλα κεντρική θέση για την οικονομία της ΠΓΔΜ έχει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης καθώς εξυπηρετεί μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα…Η ελληνική οικονομική διείσδυση όμως δεν είναι τωρινό φαινόμενο, καθώς μετά τη λήξη του εμπάργκο της Ελλάδας στην ΠΓΔΜ και την ενδιάμεση συμφωνία άρχισε οικονομική επέλαση στη γειτονική χώρα…Ανάμεσα στις μεγαλύτερες ξένες επενδύσει οι επτά ήταν ελληνικές… Αυτή τη στιγμή δραστηριοποιούνται δεκάδες επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων όπως π.χ τα ΕΛΠΕ, ο ΤΙΤΑΝΑΣ, ο όμιλος Σαράντη, ο ΑΚΤΩΡ, η Εθνική Τράπεζα ,ο Βερόπουλος…Η ΠΓΔΜ προσφέρεται όπως προκύπτει από τις εν εξελίξει συζητήσεις και επαφές της γειτονικής χώρας για επενδύσεις σε πολλούς τομείς από μεγάλες χώρες όπως π.χ η Κίνα…Δυναμική παρουσία έχει και η Γερμανία…»
Με απλά λόγια δηλαδή, το κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται για το όνομα, αλλά για …τη χάρη. Δηλαδή για τις δυνατότητες που υπάρχουν (π.χ χαμηλό «εργασιακό κόστος»,φορολογικό κ.α) για αυξημένη κερδοφορία. Αυτό φυσικά με τη σειρά «απαιτεί» και «ασφάλεια». Δηλαδή ένταξη της χώρας αυτής στις «αγκαλιές του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε», αν και εδώ άλλοι μεγάλοι «παίκτες» π.χ Ρωσία έχουν τις διαφωνίες τους. Από αυτή την άποψη και τα γενικότερα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας μας (που επενδύει εκεί και επιδιώκει την «γεωστρατηγική της αναβάθμιση» ) αλλά και της αντίστοιχης της ΠΓΔΜ εκεί συγκλίνουν.
Φυσικά υπάρχουν και οι εθνικιστικές κραυγές και από τις δύο πλευρές. Κραυγές που πάνε αντάμα με το αντίστοιχο «κοσμοπολιτικό» πνεύμα των αστικών τάξεων όπου γης. Εθνικισμός- κοσμοπολιτισμός το αστικό δίπολο, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τον πραγματικό πατριωτισμό, που είναι δεμένος με τα λαϊκά συμφέροντα.
Το απαραβίαστο των συνόρων, το σταμάτημα κάθε είδους αλυτρωτικής προπαγάνδας, η εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης, στην οποία εάν περιλαμβάνεται με οποιονδήποτε τρόπο το όνομα “Μακεδονία” και όποια παράγωγά του, αυτό θα πρέπει ρητά να γίνει αποδεκτό μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός. η φιλία και συνεργασία των λαών είναι το πραγματικό «αντίδοτο». Όσο νωρίτερα γίνει κατανοητό από τους δύο λαούς, όσο νωρίτερα πάψουν αυτοί να «στοιχίζονται κάτω από ξένες σημαίες», τόσο το καλύτερο!
_________________________________________________________________________________________________
Αλέκος Α. Χατζηκώστας Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 6 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.
