Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Μακρόνησος και Γυάρος, Αϊ Στράτης, Τρίκερι και Ικαριά, Ανάφη, Φολέγανδρος, Ακροναυπλιά, Σκοπευτήριο Καισαριανής και Χαϊδάρι. Τόποι ξεροί, τόποι ιεροί.. Τόποι εξορίας και βασανιστηρίων. Τόποι μαρτυρίου.
Τόποι με πέτρες και ξερολιθιές και βότσαλα αστραφτερά σε ήλιο καυτό και άνεμο δυνατό. Τόποι γυμνοί. Κοτρόνια κι αφάνες κι ασπάλαθοι και φίδια και γυμνοσάλιαγκες. Πέτρες ματωμένες, τεμαχισμένες από γυμνές πατούσες. Βόγκοι και φωνές πιο σκληρές από γρανίτη.
Τόποι ποτισμένοι με αίμα, αλμύρα, ιδρώτα και βάσανα. Κόκκινοι τόποι. Αμόλευτοι. Δικοί μας, κατάδικοι μας.
‘Ύμνος και θρήνος. Ηρωισμός. Πίστη και θυσία! Εκεί καιει Άγιο Φως και ευωδιάζει Άγιον Μύρος. Μην αγγίζετε παρακαλώ και χάσει το σμάλτο την ψυχή του και σκουριάσει η όψη του. Από μακριά, μη σβήσετε τ΄αχνάρια του μερμηγκιού και μην ταράξετε το πέταγμα της χρυσόμυγας που μόλις ρούφηξε τον χυμό από τη μοναδική αγριοσυκιά της ρεματιάς.
Παρακαλώ μη προσεγγίζετε και χαθεί ο αχός από το μοιρολόγι και τον θρήνο της χαροκαμένης μάνας. Παρακαλώ μην αφουγκράζεστε, μην πατάτε και τρομάξετε τον ύπνο των μακαρίων και αδικαίωτων. Άφησαν σώμα και νου. Και μέλη ανθρώπινα παρακαταθήκη στην Αιώνια Αμάχη για έναν κόσμο καλύτερο, με ισότητα και δικαιοσύνη, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Χιλιάδες νεκρά μάτια, χιλιάδες νεκρά στόματα.
Παρακαλώ μη πλησιάσετε και μαγαριστεί το γεμάτο θύμησες, πείρα και πίκρα αμπάρι της μνήμης. Λήθη ή αλλοτρίωση, ή διαστρέβλωση σ΄ αυτό, σημαίνει προσβολή στην Περηφάνια και στην Αξιοπρέπεια.
Μακριά από τον κόπρο της δημαγωγίας. Δεν έχετε καμιά δουλειά εκεί. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα καπηλείας και σφετερισμού. Μη μολύνετε την θυσία των Ηρώων. Μην πισωγυρίζετε την Ιστορία με εύκολα διδάγματα μοιρολατρίας, δουλικότητας και υποταγής. Είναι ύβρις, ούτε να «κόβετε» την Μακρόνησο στα προεκλογικά και ψηφοθηρικά μέτρα σας. Αυτό είναι χειρότερο κι από ύβρη.
Αφήστε αμόλευτο τον αιώνιο ύπνο των νεκρών και των βασανισμένων. Κι ανέγγιχτο το μαρτυλόγιο. Μην τολμήσετε, γίνεστε καταγέλαστοι. Δε δικαιούστε. Είστε οι φταίχτες οι κατασκευαστές.
Οι «Νέοι Παρθενώνες», δεν επιδέχονται αλλοίωση ή διασυρμό. Ζητούν αναπαμό και δικαίωση στα δικά τους, καταδικά τους χώματα.
(Απόσπασμα από το βιβλίο « Ιστορίες στοχασμού και αναψυχής»)
_________________________________________________________________________________________________________
Ο Βασίλης Λιόγκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
