Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

11 Μαρτίου 2011: Σεισμός 9 Ρίχτερ στην Ιαπωνία και θανατηφόρο τσουνάμι

Σεισμός 9 Ρίχτερ χτυπάει την Ιαπωνία. Ακολουθεί μεγάλο τσουνάμι (σε ορισμένες περιπτώσεις ύψους 20 μέτρων) καταστρέφοντας κατοικημένες ζώνες σε βάθος ακόμη και 20 χλμ., με αποτέλεσμα το θάνατο 18.446 ανθρώπων, τον τραυματισμό 5.363 άλλων 8.206 αγνοούμενους και πάνω από 300.000 άστεγους λόγω ραδιενεργούς μόλυνσης εκτενών κατοικημένων ζωνών γύρω από το πυρηνικό συγκρότημα στη Φουκουσίμα. 123.000 άνθρωποι εξακολουθούν να μην μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους εξαιτίας των υψηλών ποσοστών ραδιενέργειας στην περιοχή.

Οι πυρηνικοί σταθμοί στην πλειοψηφία τους ήταν παπαλαιωμένοι, με προδιαγραφές για αντοχή το πολύ σε σεισμούς 6,5 Ρίχτερ και είχαν κτιστεί πάνω σε επικίνδυνα, σεισμογενή ρήγματα.

Όπως κάθε χρόνο στις 11 Μαρτίου καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας χιλιάδες άνθρωποι θα αφήσουν λουλούδια και κεριά κατά μήκος των ακτών των επαρχιών που επλήγησαν από την καταστροφή στη βορειοανατολική Ιαπωνία.

Ένα λεπτό σιγής θα τηρηθεί στις 14:46 (τοπική ώρα, 07:46 ώρα Ελλάδας) σε όλη την Ιαπωνία, ακριβώς την ώρα που στις 11 Μαρτίου 2001 σημειώθηκε ο σεισμός μεγέθους 9 βαθμών στα ανοικτά του νησιού Χονσού, ο οποίος έγινε αισθητός στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας και προκάλεσε ένα γιγάντιο, θανατηφόρο τσουνάμι, το οποίο οι Ιάπωνες λένε ότι δεν δημιουργείται παρά «μία φορά στα χίλια χρόνια».

Οι Ιάπωνες θα θυμηθούν για μία ακόμη φορά την τραγική αλληλουχία των γεγονότων: τις ορδές των τρομαγμένων εργαζόμενων που εγκατέλειπαν βιαστικά τους ουρανοξύστες στο Τόκιο, τα τραίνα που είχαν ανατραπεί στις βορειοανατολικές επαρχίες, τις φοβερές εικόνες που δεν μπορούσε κανείς να πιστέψει, τις ολόκληρες πόλεις που καλύφθηκαν από το νερό, την αδυναμία να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους, τους χιλιάδες ανθρώπους που αγνοούνται.

Στο τέλος εκείνης της ημέρας άρχισαν να έρχονται τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια από τους δύο αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα (τον Ντάισι και τον Ντάινι), και ακολούθησε η οδηγία για εκκένωση του σταθμού και η απομάκρυνση των κατοίκων των γύρω περιοχών, αρχικά σε μια περίμετρο 2, μετά 3 και τέλος 10 χιλιομέτρων. Τις επόμενες ημέρες αποκαλύφθηκε η χειρότερη πυρηνική καταστροφή που έχει καταγραφεί μετά αυτή του Τσερνόμπιλ το 1986.