Στις 15 Δεκέμβρη 1995 οι δεκαπέντε ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης αποφασίζουν να δώσουν στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα το όνομα: EURO. Είναι βεβαίως μια συμβολική πράξη, η οποία ωστόσο σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο στην πορεία της οικονομικής ολοκλήρωσης της ΕΕ. Το κοινό νόμισμα θεωρείται η κορωνίδα της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης και παρουσιάζεται ως η απόδειξη της οικονομικής ισχύος της ΕΕ στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Κατά τη διάρκεια πανηγυρικής τελετής, οι ιθύνοντες της ΕΕ παρουσιάζουν ένα μεγάλο αντίγραφο του κοινού νομίσματος, το οποίο θα κυκλοφορήσει σε κέρματα και χαρτονομίσματα από την 1η Γενάρη 2002, ενώ από την 1η Ιούλη του 2002 θα αντικαταστήσει όλα τα εθνικά νομίσματα των χωρών – μελών. Στις ομιλίες τους κάνουν λόγο για το ισχυρότερο νόμισμα στις διεθνείς αγορές του χρήματος, το οποίο σύντομα θα εκτοπίσει το δολάριο και το γιεν από τις πρώτες θέσεις. Η ελληνική αντιπροσωπεία στη Σύνοδο πανηγυρίζει, γιατί κατάφερε να αναγράφεται στο χαρτονόμισμα ο τίτλος και με ελληνικούς χαρακτήρες: ΕΥΡΩ…
Οι «δεκαπέντε» αποφασίζουν, ακόμη, ότι το ΕΥΡΩ θα εισαχθεί στις διεθνείς αγορές και στο οποίο θα συμμετάσχουν οι χώρες – μέλη, οι οποίες κατάφεραν να εκπληρώσουν τα σχετικά κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Ορίζεται, επίσης, ότι σύμφωνα με τη Συνθήκη ο θεματοφύλακας του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος θα είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα ασκεί αυτόνομα τη νομισματική πολιτική της ΕΕ.
Πέντε χρόνια αργότερα, σήμερα, γνωρίζουμε πόσο μακριά από την πραγματικότητα ήταν οι πανηγυρισμοί και οι μεγαλοστομίες των Ευρωπαίων ηγετών στη Σύνοδο της Μαδρίτης.
Το ΕΥΡΩ έκανε την εμφάνιση του στις διεθνείς αγορές του χρήματος στις 3 Γενάρη με φανφάρες και επανάληψη των προβλέψεων.
Η κυκλοφορία του ΕΥΡΩ με τη μορφή των χαρτονομισμάτων και των κερμάτων ορίστηκε για την 1η Ιανουαρίου του 2002, ενώ από τον Ιούλιο του 2002 θα είναι το μοναδικό νόμισμα για τα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφού θα αποσυρθούν τα εθνικά νομίσματα.
