στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Σκλαβενίτη,
Πρόκειται για ένα πανόραμα του μαθητικού κινήματος και των μαχητικών κινητοποιήσεων στα σχολεία από την αρχή της Μεταπολίτευσης μέχρι το τέλος του αιώνα: από την γέννηση του μαθητικού κινήματος το 1974-1981 μέχρι τις μαθητικές κινητοποιήσεις την εποχή της “αλλαγής” επί ΠΑΣΟΚ το 1982-1987 αλλά και την εξέλιξη των μαχών στα σχολεία ολόκληρη τη δεκαετία του 1990.
Με έμφαση, μέσα σε αυτή τη μεγάλη διαδρομή, στις κορυφώσεις: Το πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο κύμα μαθητικών καταλήψεων στα Πολυκλαδικά Λύκεια το 1986. Τις καταλήψεις του 1990-91 ενάντια στο Μητσοτάκη και τη δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα. Και τις καταλήψεις και τα συλλαλητήρια ενάντια στην εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» του Γεράσιμου Αρσένη την περίοδο 1998-1999. Εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου “Κάτσε καλά Γεράσιμε…” από το σύνθημα που κυριαρχούσε στα συλλαλητήρια των μαθητών εκείνη την περίοδο.
Ντοκουμέντα
Είναι η πρώτη φορά που το μαθητικό κίνημα της μεταπολιτευτικής περιόδου -κι ως εκ τούτου ενός σημαντικού κομματιού του μεταπολιτευτικού νεοαλαιίστικου κινήματος- γίνεται βιβλίο κι αυτό το γεγονός το κάνει εξαιρετικό από μόνο του. Επιπλέον, είναι γεμάτο από ντοκουμέντα και ζωντανές περιγραφές των τότε μαθητών και μαθητριών που πρωταγωνίστησαν στις καταλήψεις. “Η έρευνα, βασισμένη σε πλήθος τεκμηρίων (μαθητικές εφημερίδες και περιοδικά, μπροσούρες, προκηρύξεις και ημερήσιο Τύπο) καθώς και σε προφορικές μαρτυρίες μαθητών που πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις, συνθέτει για πρώτη φορά την εικόνα των μαθητών ως ιστορικού συλλογικού υποκειμένου”, διαβάζουμε στην παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
“Η ιστορία του μαθητικού κινήματος σκιαγραφείται σε αλληλεξάρτηση με τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας και την ιστορική διαδρομή των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων. Η έρευνα, με επίκεντρο πάντα τους μαθητές, παρακολουθεί στενά και τους τρεις άξονες και επιχειρεί να εξακριβώσει πώς διαπλέκονται και συσχετίζονται. Αναλύεται όχι μόνο η στάση και ο ρόλος των μαθητών, αλλά και των εκπαιδευτικών και των γονέων, κυρίως μέσα από τις θεσμικές και οργανωμένες τους εκφράσεις, όπως η ΟΛΜΕ και οι σύλλογοι γονέων.
Έμφαση δίνεται στη μελέτη των πολιτικών παραγόντων της κινηματικής δράσης, ενώ αναλύεται σε βάθος ο καταλυτικός ρόλος που διαδραμάτισαν οι μαθητικές κομματικές παρατάξεις στην οργάνωση του μαθητικού συνδικαλισμού. Τέλος, ενδελεχής αναφορά γίνεται στην κατάληψη των σχολείων ως βασικής μορφής δράσης των μαθητών και στον τρόπο που αυτή συνδέεται άρρηκτα με την άνοδο και την κάμψη του μαθητικού κινήματος”.
Είναι πραγματικά ευκαιρία για όλους τους σημερινούς μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς να γνωρίσουν (αλλά και να θυμηθούν) την πρόσφατη παράδοση των κοινών εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Άλλωστε, πολλά από τα συνθήματα των καταλήψεων του 1990-91 -που συμπληρώνουν την έκδοση μαζί με ένα χρονολόγιο της αντίστοιχης περιόδου αλλά και ένα φωτογραφικό υλικό των διαδηλώσεων και των κατειλημμένων σχολείων- δεν έχουν σταματήσει να ακούγονται μέχρι σήμερα.
