Επιμέλεια: Παναγιώτης Μανιάτης //
KOMFUT, ένα ακρωνύμιο για τον Κομμουνισμό και τον Φουτουρισμό. Οι κομφουτιστές, ιδρύθηκαν το 1919 στο Βίμποργκ της Πετρούπολης, με μέλη τους Ο. Μπρικ, Μπ. Κουσνέρ, Γ. Νατανσόν και άλλους. Είχαν ζητήσει να λειτουργήσουν ως κομματική οργάνωση βάσης, αίτημα όμως που απορρίφθηκε με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να λειτουργεί κομματική οργάνωση με το κριτήριο της ενιαίας αισθητικής πλατφόρμας. Ο τίτλος σκόπευε επίσης να διαφοροποιήσει τους Ρώσους φουτουριστές, από την ιταλική ομάδα, που ταυτιζόταν ολοένα και περισσότερο με τον φασισμό. Η «Διακήρυξη» αρχικά δημοσιεύθηκε στο περιδικό Iskusstvo kommuny (Τέχνη της Κομμούνας) no. 8, Petrograd, 26 Ιανουαρίου 1919, σ. 3 και η μετάφραση έγινε από το βιβλίο Art in Theory 1900-1990: An Anthology of Changing Ideas by Charles Harrison and Paul J. Wood, σ. 308.
Ένα Κομμουνιστικό καθεστώς απαιτεί μια Κομμουνιστική συνείδηση. Όλες οι μορφές της ζωής, της ηθικής, της φιλοσοφίας και της τέχνης πρέπει να αναδημιουργηθούν σύμφωνα με τις Κομμουνιστικές αρχές. Χωρίς αυτό, η παραπέρα ανάπτυξη της Κομμουνιστικής Επανάστασης είναι αδύνατη.
Στις δραστηριότητές τους τα πολιτιστικά-μορφωτικά όργανα της Σοβιετικής κυβέρνησης δείχνουν μια πλήρη έλλειψη κατανόησης του επαναστατικού καθήκοντος που τους έχει ανατεθεί. Η σοσιαλδημοκρατική ιδεολογία που τόσο βιαστικά διαμορφώθηκε είναι ανίσχυρη να εναντιωθεί στη μακραίωνη εμπειρία των αστών ιδεολόγων, οι οποίοι, εκμεταλλεύονται τα προλεταριακά πολιτιστικά-μορφωτικά όργανα για δικά τους συμφέροντα.
Με το πρόσχημα των αμετάβλητων αληθειών, οι μάζες σερβίρονται με τα ψευτοδιδάγματα της καλής τάξης.
Με το πρόσχημα της παγκόσμιας αλήθειας – η ηθική των εκμεταλλευτών.
Με το πρόσχημα των αιώνιων νόμων της ομορφιάς – το εξαχρειωμένο γούστο των καταπιεστών.
Είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε να δημιουργούμε τη δική μας Κομμουνιστική ιδεολογία.
Είναι απαραίτητο να διεξάγουμε ανελέητο πόλεμο ενάντια σε όλες τις ψεύτικες ιδεολογίες του αστικού παρελθόντος.
Είναι απαραίτητο να υπαχθούν τα Σοβιετικά πολιτιστικά-μορφωτικά όργανα στην καθοδήγηση της νέας πολιτιστικής Κομμουνιστικής ιδεολογίας – μιας ιδεολογίας που μόλις τώρα διατυπώνεται.
Είναι απαραίτητο –σε όλα τα πολιτιστικά πεδία, όπως επίσης και στην τέχνη- ν’ απορρίψουμε εμφατικά όλες τις δημοκρατικές ψευδαισθήσεις που συγκαλύπτουν αστικές επιβιώσεις και προκαταλήψεις.
Είναι απαραίτητο να καλέσουμε τις μάζες σε δημιουργική δραστηριότητα.
