«Ψηφίζω ΚΚΕ, αν και διαφωνώ σε πολλά σημεία, για δύο λόγους: επειδή το νιώθω ως τιμή για την οικογένειά μου και τους παππούδες μου που ήταν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν στην Αντίσταση κι επειδή πιστεύω στην οργανωμένη πάλη». Αυτά δήλωσε, μεταξύ πολλών άλλων, η Νατάσσα Μποφίλιου σε συνέντευξη της στην “Εφημερίδα των Συντακτών”.
Μια συνέντευξη η οποία απέδειξε, για άλλη μια φορά, πως μέσα στον κατακλυσμό της φθηνής – δήθεν απολιτίκ- υποκουλτούρας και της λαμέ χρυσαυγιτίλας τύπου Σφακιανάκη, υπάρχουν καλλιτέχνες με βαθιές πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες που μπορούν και βλέπουν μέσα από ταξικό πρίσμα την πραγματικότητα. Στην περίπτωση της Νατάσσας Μποφίλιου- ακόμη κι’ αν δεν συμφωνείς σε όλα μαζί της, ακόμη κι’ αν δεν συγκαταλέγεται στα μουσικά σου γούστα- δε μπορείς να μην της αναγνωρίσεις δύο πράγματα: αφενός το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της σε αυτό που κάνει και αφετέρου ότι διαθέτει πολιτική σκέψη και δε διστάζει να την εκφράζει, ακόμη και με κόστος.
Η Μποφίλιου μίλησε για πολλά: για τους παππούδες της που ήταν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν στην Αντίσταση, για την πίστη της στην οργανωμένη πάλη, για την επανάσταση που γίνεται μόνο από το λαό, για τη δικτατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και άλλα. Όλα αυτά, όπως ήταν επόμενο, δεν άφησαν «ασυγκίνητους» κάτι σκουριασμένους σφουγγοκωλάριους δημοσιολόγους της αστικής εξουσίας, που δεν έχασαν ευκαιρία να της επιτεθούν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ασφαλώς, θα ήταν χάσιμο χρόνου να ασχοληθεί κανείς με τους Μπογδανοτατσόπουλους. Άλλωστε, αυτούς και το ιδεολογικό τους συνάφι, τους περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο τα λόγια του μέγα Βάρναλη: «…και συ πρόστυχη πένα και μολύβι,/ του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα». Αντί επιλόγου, αξίζει να παραθέσουμε την απάντηση της ίδιας της Νατάσσας απέναντι στους χυδαίους λασπολόγους της:
Πιστεύω στην Ευρώπη των λαών. Στην Ευρώπη της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας.
Πιστεύω στα νέα μυαλά που θα ‘ρθουν να μας φωτίσουν και θα μας οδηγήσουν σ’ έναν καινούργιο κόσμο, καλύτερο από αυτόν. Πιστεύω στον προσωπικό, αλλά και στον συλλογικό αγώνα, στα όμορφα πράγματα, στη μουσική, στον έρωτα, στον άνθρωπο, στην επανάσταση.
Πιστεύω στην οργανωμένη πάλη και θα στέκομαι μπροστά της προσοχή. Πιστεύω στο δικαίωμά μου να είμαι ο εαυτός μου κι ας είμαι φτιαγμένη από αντιθέσεις. Πιστεύω στις ιδέες.
Δεν πιστεύω στην Ευρώπη των τραπεζών, της λιτότητας, της κατάθλιψης, της ανεργίας, της φτώχειας.
Δεν πιστεύω και δεν υπηρετώ κανένα στερεότυπο.
Και προπάντων δεν πιστεύω στο φόβο και στη σιωπή.
Μπορεί να είμαι παραπάνω αυθόρμητη και να δίνω πάντα συνεντεύξεις όπως μιλάω στους φίλους μου, αλλά προσπαθώ όλη μου τη ζωή να παραμείνω συνεπής στις αρχές και τις θέσεις μου. Και θα συνεχίσω να προσπαθώ με πάθος.
Εσείς μπορείτε, με τη σειρά σας, να συνεχίσετε να πετάτε λάσπη σε κάθε διαφορετική άποψη, με τη λύσσα και τον βαθύ σεξισμό που συνηθίζετε, αλλά να είστε βέβαιοι πως δεν μπορείτε να λερώσετε ούτε την ψυχή, ούτε την τιμή μου.
Ατέχνως
Νατάσσα Μποφίλιου: Η ΕΕ είναι δικτατορία, θα ήταν ωραίο να γινόταν μια παγκόσμια επανάσταση
