Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Στις 2 Αυγούστου 2018 τα χαράματα ο 20χρονος Έρικ Τορέλ που είχε σύνδρομο Down και αυτισμό ξέφυγε από την επίβλεψη της οικογένειας πήρε το αγαπημένο του παιχνίδι, ένα νεροπίστολο και βγήκε στους δρόμους της Στοκχόλμης.
Κάποιος ειδοποίησε την Αστυνομία πως κάποιος οπλισμένος τριγυρνά στην γειτονιά. Οι 3 αστυνομικοί που έσπευσαν με περιπολικό δεν μπόρεσαν να διακρίνουν ότι ο οπλισμένος ήταν ένα παιδί με σύνδρομο Down.
Πυροβόλησαν εναντίον του 25 φορές. Δύο από τις σφαίρες βρήκαν στην πλάτη τον άτυχο Έρικ που έπεσε νεκρός.
-Πως είναι δυνατόν να μην μπορούν να ξεχωρίσουν ένα τέτοιο άνθρωπο, αναρωτιόταν η μάνα του άτυχου νεαρού
Στις 2 το μεσημέρι 3 Οκτωβρίου βγήκε η απόφαση. Και οι 3 αστυνομικοί αθωώθηκαν με το σκεπτικό ότι οι συνθήκες του συμβάντος είναι αδιευκρίνιστες! Έτσι έκρινε το δικαστήριο.
Το ίδιο αναρωτήθηκε η μάνα και μετά την αναγγελία της απόφασης και πρόσθεσε:
-Για μας δεν αλλάζει κάτι. Ο Έρικ δεν ξαναγυρνά πίσω. Είχα την ελπίδα πως οι Αστυνομία θα μπορούσε στο μέλλον να αποφύγει παρόμοια γεγονότα. Τώρα είμαι σίγουρη πως θα ξανασυμβεί και με άλλους δυστυχισμένους ανθρώπους. Αυτό που δεν καταλαβαίνω ακόμη είναι πως η Αστυνομία δεν είχε την παραμικρή επαφή μαζί μας έστω να ζητήσει ένα συγνώμη.
Η εν ψυχρώ δολοφονία του Έρικ, που είχε εκτεταμένα αναφερθεί σε αναρτήσεις του ΑΤΕΧΝΩΣ, είχε συνταράξει την Σουηδική κοινωνία και η αθώωση των Αστυνομικών που τον εκτέλεσαν αποδεικνύει πως το σύστημα προστατεύει τους «δικούς» του ανθρώπους και δίνει το πράσινο φως της αυθαιρεσίας και της καταστολής χωρίς καμία τιμωρία είτε πρόκειται για την Ελλάδα είτε για την Σουηδία. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.
