Στις αρχές της σχολικής χρονιάς έκανε τον γύρο του διαδικτύου η είδηση ότι μια εκπαιδευτικός στη Σαντορίνη πήγαινε καθημερινά στο μάθημα με το παιδί στην αγκαλιά της, επειδή δεν έβρισκε θέση σε βρεφονηπιακό σταθμό. Την ίδια περίοδο βλέπαμε φωτογραφίες από εκπαιδευτικούς που έκαναν κάμπινγκ σε παραλίες, γιατί δεν έβρισκαν σπίτι να νοικιάσουν σε τουριστικά νησιά. Τώρα, Μάη μήνα, διαβάζουμε ξανά για εκπαιδευτικούς που τους πετούν έξω από τα ενοικιαζόμενα σπίτια σε δημοφιλή νησιά, λόγω έναρξης της τουριστικής σεζόν. Οι τιμές αυτών των κατοικιών ανεβαίνουν κατακόρυφα με τις πρώτες αφίξεις τουριστών, οι οποίες σε πολλά θέρετρα ξεκινάνε από τα μέσα Απρίλη και φτάνουν μέχρι τον Οκτώβρη. Αυτό σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί και κυρίως οι αναπληρωτές δεν μετατρέπονται μόνο σε …νομάδες κάθε χρόνο, μεταναστεύοντας από Βορρά σε Νότο και από Δύση σε Ανατολή, αλλά έρχονται αντιμέτωποι και με το πρόβλημα της στέγης, είτε λόγω των πανάκριβων ενοικίων, είτε λόγω του τουρισμού. Αντί όμως όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις να δώσουν λύσεις, με επινοικιάσεις ξενοδοχείων, σχέδιο κοινωνικής κατοικίας και εξασφάλιση στέγης για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους που αναγκάζονται να μετακινούνται μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, μοιράζουν …τσάι και συμπάθεια για το δράμα τους και διαιωνίζουν τις άθλιες εργασιακές σχέσεις στο Δημόσιο, αντί για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Οι χιλιάδες αναπληρωτές και οι άλλοι εργαζόμενοι, που ζουν «άστεγη» ζωή και εργασία – λάστιχο, έχουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να εκφράσουν την αγανάκτησή τους και στην κάλπη. Να ψηφίσουν το μόνο κόμμα που βρίσκεται σταθερά δίπλα τους, το ΚΚΕ.
Πηγή: Ριζοσπάστης
