Γράφει ο Ηρακλής Κακαβάνης //
Όλα δείχνουν ότι η συμφωνία έχει επιτευχθεί, και ασχέτως πώς θα παρουσιαστεί, θα είναι ο ενταφιασμός του αιτήματος επιστροφής των Γλυπτών στην πατρίδα τους.
Μια συμφωνία που και οι δύο πλευρές επιθυμούν για τους δικούς της λόγους. Η ελληνική κυβέρνηση για να έχει ένα ατού ενόψει εκλογών (για να ενισχύσει το αφήγημά της περί ισχυρής και αποτελεσματικής κυβέρνησης με διεθνή απήχηση), το δε Βρετανικό Μουσείο θα απαλλαγεί από μια μόνιμη γκρίνια και διεθνή πίεση χωρίς να χάσει τίποτα, αντίθετα θα βγει κερδισμένο, διότι για το (μακροχρόνιο) δανεισμό των Γλυπτών θα πάρει ως εγγύηση ανεκτίμητης αξίας αρχαιότητες (π.χ. Δίσκος Φαιστού;)
Αυτό που μένει είναι (και μάλλον θα τα καταφέρουν) είναι να «εφεύρουν» μια συμφωνία που δε θα αναφέρεται η λέξη δανεισμός (υποτίθεται κόκκινη γραμμή της ελληνικής κυβέρνησης) και δε θα αμφισβητείται η κυριότητα του βρετανικού Μουσείου (η κόκκινη γραμμή των Βρετανών)
Όπως και να διατυπωθεί η συμφωνία, θα είναι μια συμφωνία απαράδεκτη, η οποία θα δεσμεύει τη χώρα ώστε να μην μπορεί μελλοντικά να διεκδικήσει τα γλυπτά.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραχωρήσει τα Γλυπτά του Παρθενώνα στους Βρετανούς εις τον αιώνα τον άπαντα…
