Ο Αλ. Αϊνστάιν εκτός από ένας μεγάλςο επιστήμονας ήταν κι ένα αγωνιστής της ειρήνς και της προόδου και συμπαραστάτης των ανθρώπων πυο καταδιώχτηκαν γιατί υπεράσπισαν την ανθρωπιά και πόθησαν έναν καλύτερο κόσμο. Ενδεικτικά αναφέρουμε από την ελληνική ιστορία την επιστολή διαμαρτυρίας του στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο το 1929, με αφορμή τους φοιτητές που διώχτηκαν για τα πολιτικά τους φρονήματα και την επιστολή του για την απελευθέρωση του αγωνιστή της Ειρήνης Νίκου Νικηφορίδη που εκτελέστηκε επειδή διακινούσε την Έκκληση της Στοκχόλμης για την Ειρήνη.
Ο Ο Αλ. Αϊνστάιν τον Γενάρη του 1953 έστειλε επιστολή στον εξόριστο κομμουνιστή λογοτέχνη Θέμο Κορνάρο. Δεν ξέρουμε με ποια αφορμή (Ο Κορνάρος ήταν γνωστός στην παγκόσμια διανόηση και υπήρχαν αιτήματα για την απελευθέρωσή του όπως και αναφορές σε μερίδα του ευρωπαϊκού Τύπου). Ξέρουμε όμως ότι ο Θέμος Κορνάρος απάντησε στον Αϊνστάιν. Την πρώτη φορά ο Ερυθρός Σταυρός αρνήθηκε να παραλάβει το ευχαριστήριο γράμμα του Θέμου Κορνάρου προς τον Αϊνστάν. Ο Θ. Κορνάρος όμως δεν πτοείται και λίγο αργότερα στέλνει δεύτερη επιστολή, η οποία δημοσιεύεται και στην Αυγή και από εκεί την αναδημοσιεύουμε.
Από το βράχο της εξορίας
Επιστολή στον Αϊνστάιν
του Εξόριστου συγγραφέα Θέμου Κορνάρου
Ο εξόριστος συγγραφέας κ. Θέμος Κορνάρος μας έστειλε το παρακάτω γράμμα του προς τον μεγάλο σοφό Αϊνστάιν.Ο Ερυθρός Σταυρός αρνήθηκε να παραλάβει ένα σύντομο ευχαριστήριο γράμμα μου για σας πριν από μήνες. Και το κανονικό ταχυδρομείο δεν είναι εκείνο που εξασφαλίζει σ’ έναν εξόριστο την ελευθερία του λόγου.
Μια που ήρθαν έτσι τα πράματα ανέβαλα την απάντηση ακόμη λίγο, με την πρόθεση να σας πω το ευχαριστώ μου με τρόπο ανάλογο της συγκίνησης που μου δώκατε. Ήθελα να μάθω αγγλικά για να σας γράψω στην ίδια γλώσσα που μου γράψατε. Έφτασα σε ένα ικανοποιητικό σημείο.
Δυστυχώς τα πράματα με βιάζουνε να επικοινωνήσω μαζί σας, όχι φορτωμένος χάρες, αλλά πόνο που θα γυρέψω να μεταφέρω ένα μέρος του βάρους του όχι στους ώμους του μεγάλου σοφού, αλλά στην απλή, ζεστή, καρδιά του ανθρώπου Αϊνστάιν, την τόσο δοκιμασμένη στους κυκλώνες της πίκρας, από τις περιπέτειες του δικού του λαού.
Συχωρέστε με που τολμώ να πληρώσω τη χαρά και το κουράγιο που μου στείλατε με λύπη. Μα δεν είναι εύκολο ν’ αποσιωπήσω καμιάν αδικία και κανένα κακό, μήτε στα βιβλία μου, όταν αυτό το κακό πλήττει το λαό μου και τους συναθρώπους μου, όπου Γης.
Μόλις θάψαμε 480 χιλιάδες Έλληνες που θέρισε ο λιμός της χιτλερικής θηριωδίας. Σφίξαμε την καρδιά μας και είπαμε: Η προσφορά του έθνους μας στον αγώνα για την ελευθερία… για την ανθρωπιά. Πόσο όμως γελαστήκαμε.
Σήμερα ένας νέος λιμός, πιο συστηματικά οργανωμένος, απειλεί το σύνολο του λαού μας. Πρώτες του εκδηλώσεις παρουσιάστηκαν στο στρατόπεδο τούτο των προγραμμένων δημοκρατικών πολιτών. Άρχισε με σκοτοδίνες, μείωση της ικανότητας της όρασης, αιμορραγίες και τώρα κάμανε την πρώτη εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά οιδήματα.
Ακόμη έχει σημειωθεί επικίνδυνη χαλάρωση της λειτουργίας της μνήμης. Ένας δωδεκαετής υποσιτισμός έσκαψε τους ταλαιπωρημένους οργανισμούς απ’ τους πολέμους, τις κακουχίες, τους διωγμούς και τα αιματηρά βασανιστήρια Κι έτσι,, μαζί με τα σημάδια του λιμού, όλες οι αρρώστιες, που ενεδρεύουνε στο ανθρώπινο κορμί, βρήκανε τη στιμή της τελευταίας εξάντλησης για να χιμήξουνε και να φέρουνε το τέλος.
Μέσα στον αριθμό 1.247 ατόμων βρέθηκαν υγιείς μονάχα 49!… Οι άλλοι παλεύουνε, άλλος με πέντε, άλλος με έξι κι εφτά, κι άλλος με οχτώ διαφορετικές ασθένειες. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που πάσχουν μόνο από μία.
Ζούμε εφτά κι οχτώ χρόνια τώρα, πότε πάνω σε άνυδρα βράχια, πότε σε νοσογόνα τέλματα, κάτω από αχρηστευμένες στρατιωτικές σκηνές, που κρίθηκαν ακατάλληλες και για μπαλώματα. Το καθορισμένο επίδομα είναι 16-17 σεντς!… Εκείνο που ενδιαφέρει στην περίπτωση τούτη είναι το εσκεμμένο, το ηθελημένο αυτού του κακού. Προαποφασίστηκε. Σχεδιάστηκε κι εκτελέστηκε, μ’ εγκληματική επιμέλεια, ένα σχέδιο ομαδικής εξόντωσης ανθρώπων, που βρίσκεται ήδη στον επίλογό του. Όποιος ζεις μακριά από το σταυροδρόμι τούτο των συγκρούσεων και των παθών, είναι δύσκολο να συλλάβει την έκταση και τη σκληρότητα του απάνθρωπου διωγμού. Κι θάχετε δίκηο ν’ αναρωτηθείτε, τι ζητούν από μας και η άρνησή μας τους κάνει να χάνουνε το μέτρο της ανθρωπιάς και την έννοια της ντροπής.
Το κέρδος! Οι μπίζνες. Το μεθύσι της εκμετάλλευσης, που φέρνει ως την αδικία, την αρπαγή και το φόνο. Το ίδιο μεθύσι που προκάλεσε τους τόσους βάρβαρους διωγμούς και του Ισραηλίτικου λαού.
Θέλουν τη Γη των πατέρων μας, μαζί με τις ψυχές που την κατοικούυνε. Πότε ο ένας δυνατός, πότε ο άλλος, χιμούν απάνω αρπαχτικά, μ’ ένα σκοπό: Να κάμουνε τσιφλίκι τους την Ελλάδα και δούλους τους Έλληνες, χωρίς αισθήματα κι απαιτήσεις.
Όσοι από μας αρνηθήκανε να πουληθεί η χώρα σε ξένες εταιρείες, θεωρήθηκαν εχθροί του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, και διώχτηκαν και διώκονται ως τον αφανισμό από την εξουσία, που κυβερνάει τη χώρα μας σήμερα.
Ένας τρόπος σωτηρίας της ζωής μας υπάρχει: Να υπογράψουμε μια δήλωση που λέει, πως αμαρτήσαμε, γιατί μισήσαμε τη βία και τ’ άδικο. Να ζητούμε έλεος και να δηλώνουμε υποταγή. Που αυτό, στη γλώσσα των ψυχών μας, σημαίνει πως όχι μόνο υπογράφουμε τα πουλητήρια της πατρίδας μας υπέρ των ξένων κερδοσκοπικών εταιρειών, αλλά και τις ψυχές μας παραδίδομε στην ατίμωση και στην πορνεία.
Κι αφού τέτοια υπογραφή δεν δίδεται, αποφασίσανε ωμά και ξετσίπωτα να εφαρμόσουν για εμάς και τις οικογένειές μας, δηλαδήγια το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, τη θεωρία του φιλοσόφου Φίχτε ου μιλεί για το πώς εξοντώνονται οι ανεπιθύμητοι λαοί ομαδικά, χωρίς να απομένουν ίχνη αποδειχτικά του εγκλήματος… Με μιαν ολοένα μειονόμενη διατροφή, συσταίνει ο φιλόσοφος, πραγματοποιείται η εξόντωση μέσε σε αυστηρά καθορισμένα χρονικά όρια.
Αυτό κάνανε για μας οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί, ύστερ’ από τους Γερμανούς. Για να πετύχουνε από ένα υποσιτισμένο λαό εφτά εκατομμυρίων, ανταριασμένες ψυχές, μειωμένη κρίση, υποταγμένες καρδιές, ρομπότ που να δουλεύουνε δουλικά και χωρίς απαιτήσεις στο νέο τσιφλίκι που θα προσθέτανε στις μπίζνες τους οι διώχτες του ωραίου και της ελευθερίας.
Έτσι θα πραγματωνότανε τ’ όνειρο του θλιβερού εκείνου λόρδου που το διατύπωσε με τούτα τα λόγια: «… Είναι ανάγκη να γίνουν οι Έλληνες λαός μικρόψυχος σαν τους λαούς του Ινδοστάν…». Αντιστεκόμαστε μια δεκαετία σ’ αυτή την απάνθρωπη επίθεση της βίας. Καταγγείλαμε, στα πιο αρμόδια όργανα, τα όσα γίνονται εδώ, χωρίς να υπάρξει η πρέπουσα αντίδραση.
Σήμερα απευθύνομαι σε σας με τη συναίσθηση πως καταγγέλνω το γεγονός στην ίδια την περήφανη συνείδηση των πνευματικών ανθρώπων της οικουμένης, Δεν ήθελα να πονέσω κι εγώ την πολύπαθη καρδιά του γέροντα σοφού – ευεργέτη της ανθρωπότητας.
Αρκετά φαρμάκια την ποτίσανε οι ίδιοι εχθροί και οι ίδιες απάνθρωπες επιβουλές εναντίον του έθνους του. Μα ξέρω πως ο ίδιος θα με κατηγορούσε αν δεν ζητούσα την ενίσχυσή του για έναν άξιο Λαό, σε ώρα κινδύνου.
Ξέρω ακόμη πως δε θα θεωρούσε πληρωμένη τη ζωή του ο σοφός Αϊνστάιν αν επαναπαυότανε μόνο στους άθλους του Νου κι έκλεινε την καρδιά του στους βόγγους των σπαρασσόμενων λαών.
Με εμπιστοσύνη πως η πόρτα της Καρδιάς σας θα βρεθεί ανοιχτή για να δεχτεί το σήμα κινδύνου της χώρας του φωτός, που σας στέλνω από τούτο το Στρατόπεδο της ομαδικής προγραφής, και θα διαμαρτυρηθείτε για τους ανθρώπους που τόσο σας αγαπούνε και σας θαυμάζουνε, φιλώ με σεβασμό το χέρι πυο ευλόγησε η Γνώση και το Φως στον Κόσμο τούτο.
Θέμος Κορνάρος
Στρατόπεδο πολιτικών εξορίστων Αγ. Ευστράτιος Λήμνου
22/7/1953
