Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι απεργίες δε σκηνοθετούνται

Στο ντοκιμαντέρ της Θεοδοσίας Γραμματικού για την εννιάμηνη απεργία των χαλυβουργών το 2011-2012 «Non Omnis Moriar» βρήκε η «Αυγή» την ευκαιρία να συνεχίσει την προβοκάτσια -με χυδαίο λαϊκίστικο τρόπο- που κάποιοι έστησαν το 2012 σε βάρος τον απεργών και κάποιοι δήθεν ευαίσθητοι κομμουνιστές και αριστεροί καλλιέργησαν στο διαδίκτυο. Αντί ο αρθρογράφος της «Αυγής» να εστιάσει στις όποιες υπαρκτές αδυναμίες της ταινίας -αν υπάρχουν- εστιάζει στο περιεχόμενο της ίδιας της απεργίας και ενοχλείται από τους συνειρμούς που προκαλούν οι εικόνες και τα συμπεράσματα που καταλήγει το ντοκιμαντέρ.

Πρέπει να ξέρουν εκεί στην Αυγή ότι οι απεργίες δε σκηνοθετούνται. Οι δημιουργοί δε μοίρασαν σημαίες στους απεργούς. Κατέγραψαν αυτές που κρατούσαν οι απεργοί. Και ναι το ΠΑΜΕ ήταν εκεί και στήριξε με κάθε τρόπο την απεργία, εν αντιθέσει με το ΣΥΡΙΖΑ που και τότε μιλούσε για απομόνωση και περιχαράκωση και στήριζε την πλειοψηφία του σωματείου της Χαλυβουργίας στο Βόλο, που στράφηκε ενάντια στους απεργούς του Ασπρόπυργου.

Η Αυγή συνειδητά συκοφαντεί και προσβάλλει την απεργία και όσα αυτή κληροδοτεί και διδάσκει. Γνωστή άλλωστε η απέχθεια του ΣΥΡΙΖΑ στους ταξικούς αγώνες.

Αυτό που ένωσαν όσοι είδαν την ταινία είναι υπερηφάνεια και αισιοδοξία.

Ηρακλής Κακαβάνης