Γράφει ο Παναγιώτης Μανιάτης //
Το No prayer for the dying είναι ένα άλμπουμ που μ’ αρέσει να τ’ ακούω όταν ο καιρός βαραίνει. Αποτελεί τον όγδοο δίσκο του συγκροτήματος και είναι μια υποτιμημένη αλλά και επίπεδη δημιουργία. Κυκλοφόρησε την 1 Οκτώβρη 1990, και στέκει ανάμεσα στο Seventh Son of a Seventh Son, και στο εμπορικό, αλλά πολύ καλό, Fear of the dark.
Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, Mother Russia, είναι εμπνευσμένο από τις πολιτικές αλλαγές που συντελούνταν τότε στη Σοβιετική Ένωση υπό την ηγεσία του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Στους στίχους μεταφέρονται οι εκτιμήσεις των Maiden, περισσότερο βέβαια του Harris που έγραψε το κομμάτι1, για την πολιτική της περεστρόικα και της γκλάσνοστ. Στο τραγούδι ακούμε και τα εξής:
MOTHER RUSSIA, DANCE OF THE TSARS
ΜΗΤΕΡΑ ΡΩΣΙΑ, ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΤΣΑΡΩΝ
HOLD UP YOUR HEADS, BE PROUD OF WHAT YOU ARE!
ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΣΑΣ ΨΗΛΑ, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ!
NOW IT HAS COME, FREEDOM AT LAST
ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΕΛΘΕΙ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
TURNING THE TIDES OF HISTORY AND YOUR PAST
ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΡΟΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΣΑΣ
MOTHER RUSSIA, DANCE OF THE TSARS
ΜΗΤΕΡΑ ΡΩΣΙΑ, ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΤΣΑΡΩΝ
HOLD UP YOUR HEADS, REMEMBER WHO YOU ARE
ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΣΑΣ ΨΗΛΑ, ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ
CAN YOU RELEASE THE ANGER, THE GRIEF?
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΤΕ ΤΟ ΘΥΜΟ, ΤΗ ΘΛΙΨΗ;
CAN YOU BE HAPPY? NOW YOUR PEOPLE ARE FREE!
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ; ΤΩΡΑ Ο ΛΑΟΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!2
Το ζήτημα της ελευθερίας που βλέπουμε στους στίχους δεν ήταν τυχαίο. Αποτελούσε ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα των καπιταλιστικών κρατών απέναντι στην ΕΣΣΔ γιατί α) δε μπορούσαν να αντιπαρατεθούν εύκολα σε άλλα θέματα, β) χειρίστηκαν λάθος οι σοβιετικοί το ζήτημα της λογοκρισίας, ββ) το χρησιμοποιούσε ο Γκορμπατσόφ ως Δούρειο Ίππο για τις μεταρρυθμίσεις του, γ) είχε ανακύψει η απαίτηση της απόσχισης κάποιων Λαϊκών Δημοκρατιών, με ισχυρή την επιρροή αντιδραστικών δυνάμεων και παραγόντων στο εσωτερικό τους.
Παρά τα λεγόμενα του συγκροτήματος ο ρώσικος λαός, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ, ούτε ελευθερία βρήκε αλλά ούτε και καμιά καλύτερη ζωή. Τη μοίρα του τη γνωρίζουμε όλοι. Και απ’ τη μουσική του καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να είσαι μεγάλη μπάντα αλλά από πολιτική να μην πιάνεις μία. Αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο αυτοί. Στο κάτω κάτω της γραφής διαμορφώθηκαν σε καπιταλιστικό περιβάλλον, ενώ Κομμουνιστικά Κόμματα που θα έπρεπε να αναλάβουν αυτό το ρόλο αποτέλεσαν οχήματα παλινόρθωσης…
Υ.Γ. Ως παλαιομεταλάς και κλασικός μαρξιστής θα βαθμολογήσω το The book of souls με 1,5/11.
Παραπομπές:
1) Με τον Dickinson να κινείται στην ίδια κατεύθυνση http://www.ironmaidencommentary.com/ url=album08_npftd/commentary08_npftd&lang=eng&link=albums#track10
2) Γεώργιος Ηλ. Ματσαγγούρας, Τα Μυστικά Της Σιδηράς Παρθένου. Μετάφραση και Νοηματική Προσέγγιση του Έργου των Iron Maiden, σελ. 165.
