Για λογοκρισία, απόρροια της ταύτισής της με τη γραμμή της κυβέρνησης, καταγγέλλει τη δημοτική αρχή Αλεξανδρούπολης η Επιτροπή Ειρήνης Αλεξανδρούπολης, η οποία είχε προγραμματίσει την προβολή ταινίας Παλαιστίνιας σκηνοθέτριας στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, με τη σύμφωνη γνώμη του δήμου, ωστόσο, όπως αναφέρει, στην πορεία υπήρξε άρνηση της δημοτικής αρχής και αναγκαστική αλλαγή χώρου.
Συγκεκριμένα η Επιτροπή αναφέρει: «Αλλαγή χώρου λόγω άρνησης της δημοτικής αρχής να προβληθεί η ταινία στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, παρ’ όλο που υπήρχε αρχικά συμφωνία. Φαίνεται πως ενοχλεί το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας που πήρε η Επιτροπή Ειρήνης Αλεξανδρούπολης για προβολή της ταινίας “3.000 Νύχτες” της Παλαιστίνιας σκηνοθέτριας Mai Masri, ως έκφραση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας. Η δημοτική αρχή είναι ταυτισμένη με τη γραμμή της κυβέρνησης, που θέλει να επιβάλει σιγή σε κάθε φωνή και κάθε φορέα που τολμά να υπερασπιστεί τον δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού και αντιτάσσεται στην εμπλοκή της Ελλάδας σε σχεδιασμούς και πολέμους που καμία σχέση δεν έχουν με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού μας, ενώ την ίδια στιγμή θέτουν τη ζωή όλων μας σε κίνδυνο».
Το γεγονός αποκτά μεγαλύτερη αξία καθώς πρόκειται για μια σαφώς αντιπολεμική ταινία που στηλιτεύει τις παράνομες σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο πρακτικές του ισραηλινού στρατού. Η Λαγιάλ Ασφούρ, ηρωίδα της ταινίας, νεαρή δασκάλα σε σχολείο της Παλαιστίνης, συλλαμβάνεται από τους Ισραηλινούς με την κατηγορία δήθεν υπόθαλψης νεαρού Παλαιστίνιου χαρακτηρισμένου ως «τρομοκράτη» και οδηγείται βίαια και με συνοπτικές διαδικασίες σε ισραηλινή φυλακή.
Η αποκάλυψη της εγκυμοσύνης της δεν πτοεί στο ελάχιστο τους διώκτες της. Η Λαγιάλ θα υποχρεωθεί να γεννήσει στη φυλακή, όπου και θα ζήσει στο πλάι της ο Νουρ για 24 μήνες. Οι Ισραηλινοί θα αποσπάσουν βίαια το αγοράκι από τη μητέρα του μόλις κλείσει τα δύο· η Λαγιάλ θα συνεχίσει να αντιστέκεται πίσω απ’ τα σίδερα από κοινού με τις συμπατριώτισσες συγκρατούμενές της.
Η ταινία γυρίστηκε το 2015, ενώ τα γυρίσματα έλαβαν χώρα σε Γαλλία και Παλαιστίνη. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ταινία προβάλλεται στην Ελλάδα, καθώς είχε παιχτεί και το 2018 στην «Αλκυονίδα» υπό την αιγίδα της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας του Κράτους της Παλαιστίνης στην Αθήνα, με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) που ήθελε με αυτόν τον τρόπο να εκφράσει την αλληλεγγύη της στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, στους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στις ισραηλινές φυλακές και ιδιαίτερα στις γυναίκες.
Αυτές οι νεο-μακαρθικού τύπου πρακτικές, όπως καταγγέλλονται, έρχονται την ώρα που η ταινία έχει αποκτήσει μεγαλύτερο νόημα, καθώς οι χωρίς προηγούμενο στην Ιστορία επιχειρήσεις των Ισραηλινών στη Γάζα, ο βομβαρδισμός του αραβικού νοσοκομείου Al-Ahli με 500 νεκρούς καθιστούν τούτη την ταινία, που αποτέλεσε και το ντεμπούτο της Μάι Μάσρι στη μεγάλη οθόνη, κάτι παραπάνω από επίκαιρη, γεγονός που δυστυχώς άφησε, όπως φαίνεται, ασυγκίνητους τους αρμόδιους της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
