Συνήθως οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Πηγαίνει πχ ο κιθαρίστας στα ντραμς και τούμπαλιν, όπως έλεγε ο Πανούσης. Όχι ο υπουργός των ΜΑΤ και των χημικών που διέλυσαν την προχτεσινή συγκέντρωση, αλλά ο άλλος με την Κατιούσα, τον καιρό που είχε ακόμα πλάκα.
Αυτός ο ανασχηματισμός βέβαια δεν είναι ακριβώς ουδέτερος κι αδιάφορος, καθώς θέτει εκτός κυβερνητικού σχήματος όσους υπουργούς δε συνερμορφώθησαν προχτές προς τας εισηγήσεις. Και με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει δύο πράγματα: αφενός να καταστήσει πιο Πασοκοστεγανή την κυβέρνηση στο μάλλον σύντομο χρόνο ζωής που έχει μπροστά της. Και αφετέρου να «ηρωοποιήσει» πολιτικά αυτούς που –όπως εύστοχα σημείωσε σε μια συζήτηση ο Παφίλης- δε συμφωνούν με τη δολοφονία, αλλά στηρίζουν το δολοφόνο.
Κι ο (κάθε άλλο παρά λιτός κι ομαλός) κοινοβουλευτικός βίος συνεχίζεται, ενώ ο κόσμος καίγεται (αυτή τη φορά κυριολεκτικά)…
Σφυροδρέπανος
