Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //
Μεγάλη και τριπλή γιορτή η 1η του χρόνου. Γιορτάζουμε τον άγιο Βασίλειο, τον άγνωστο Τηλέμαχο αλλά κυρίως γιορτάζουμε το θεϊκό… πέος. Επίσης, οι αφελείς όλου του κόσμου χαίρονται και ελπίζουν πως ο νέος χρόνος θα είναι καλύτερος από τον προηγούμενο, παρ’ όλο που αυτοί κάνουν τα ίδια που έκαναν τόσα χρόνια που και σε αυτά ήλπιζαν πως θα ‘ναι καλύτερα από τα προηγούμενα και καλυτέρευση δεν είδαν και δεν πρόκειται να δουν.
Σήμερα λοιπόν και κατ’ αρχήν, γιορτάζουμε που κόψανε το πουλί του θεόπουλου. Δηλαδή όχι όλο, αλλά την ακροποσθία ή ακροβυστία, το πετσάκι ρε αδελφέ, του θεϊκού πουλιού. Το οποίο, απ’ ότι μας λένε οι ιερές γραφές, δεν το χρησιμοποίησε ποτέ γι αυτό που έχουμε εμείς στο μυαλό μας. Θα ρωτήσετε, κυρίως οι άσχετοι περί των θρησκευτικών ζητημάτων, τι στο διάολο χρειάζεται να γιορτάζουμε κάτι τέτοιο. Κι όμως, το γεγονός της περιτομής φανερώνεται το μήνυμα της υπακοής στο… θεό. Έχει να κάνει και με το κόψιμο του πουλιού του Αβραάμ. Παραπέμπει στη συμφωνία που συνήψε ο θεός με τον Αβραάμ βάζοντας το ανεξίτηλο σημάδι του στο πουλί του (του Αβραάμ)[1]. Κάτι σχετικό έκαναν και οι αγελαδοτρόφοι στο Φαρ Ουέστ μαρκάροντας τις αγελάδες τους, αλλά για άλλο λόγο και σε άλλο μέρος.
Θα θυμάστε που μετά από χίλια τριακόσια τόσα χρόνια πρόσφερε το πετσάκι του (επίσημα λέγεται Sanctum praeputium), το θεόπουλο στην Κατερίνα της Σιένα που την αρραβωνιάστηκε αφού πριν με τους Πέτρο, Παύλο και τον ευαγγελιστή Ιωάννη την είχαν ομοθυμαδόν… τέλος πάντων.
Θα κόβαμε κι εμείς τα πουλιά μας, ακόμη και σήμερα αλλά ήρθε ο Παύλος και η Α΄ αποστολική σύνοδος κι αποφάσισαν, μετά μάλιστα κι από το σχετικό μαλλιοτράβηγμα των δύο «Π», πως δεν χρειάζεται να τα κόβουμε, έτσι κι αλλιώς επρόκειτο να μας τα καταστήσουν άχρηστα. Αντί αυτού μας φόρεσαν τη δικιά μας αχειροποίητο περιτομή, που είναι το βάπτισμα, όπου περιετμηθήκαμε τις αμαρτίες μας, που τις φέρνουμε απ την κοιλιά της μάνας μας για να μην πω απ’ τα «τέτοια» της μάνας και του πατέρα μας. Πρόσθεσαν –πολύ αργότερα αυτό– και τη «σεξουαλική παρενόχληση» και μείναμε να το κοιτάμε, αυτό που δεν μας έκοψαν και να αναρωτιόμαστε τι σκατά γυρεύει εκεί.
Όσο για τον άγιο Βασίλη, υπάρχει τέτοιος για κάθε χρήση.
Ο «Σάντα Κλάους» ή «Father Christmas» των Άγγλων, ο «Περ Νοέλ» των Γάλλων, ο «Σίντερ-Κλάας» (Άγιος Νικόλαος) των Ολλανδών, ο «Βάιναχτσμαν» των Γερμανών, ο «Λαμ-Κουνγκ-Κουνγκ»(ο Καλός γερο-πατέρας) των Κινέζων, ο «Χοτέισο» των Ιαπώνων, «Babbo Natale» των Ιταλών και ο «Άγιος των Πάγων» των Ρώσων. Μέχρι κι οι… Σουηδοί έχουν κάποιον που τώρα μου διαφεύγει. Όπως διαπιστώνετε στερούμενοι οι δυτικοί του δικού μας Βασίλη γιορτάζουν τον άη Νικόλα. Τώρα πως κόλλησαν οι Ιάπωνες και οι Κινέζοι με όλη αυτή την ανοησία η Coca-Cola να είναι καλά που «πάει με όλα».
Με λίγα λόγια, όποιος γουστάρει, γίνεται άη Βασίλης. Ένας παχουλός γεροντάκος μ’ άσπρη γενειάδα, ντυμένος στα κόκκινα. Έτσι τον θέλησε και τον καθιέρωσε η Coca-Cola το από το 1931, σε εικονογράφηση του Σουηδού Haddon Sundblom, για την οποία και αποζημιώθηκε κοψοχρονιά σε σχέση με την επιτυχία που επέφερε.
Από την Coca-Cola πήρε τη μορφή και ο δικός μας. Ο Βασίλειος της Καισαρείας ο οποίος είναι και μέγας και άγιος. Τον γιορτάζουμε και στις 30 Ιανουαρίου μαζί με τους κολλητούς του, Ιωάννη Χρυσόστομο και Γρηγόρη Θεολόγο οπότε κλείνουν και τα σχολεία διότι τα προστατεύουν, λένε και μας φέρνουν υπουργούς σαν τους υπουργούς παιδείας που έχουμε.
Ο Βασίλης είναι άγιος της φουρνιάς των ιστορικών προσώπων, των οποίων η παραγωγή άρχισε και κορυφώθηκε στον 4ο αιώνα μτχ. Ήταν γιος… αγίων κι είχε πολλά αδέρφια. Η αδερφή του η Μακρίνα τον μεγάλωσε, ο Γρηγόρης έγινε επίσκοπος Νύσσης, ο Πέτρος επίσκοπος Σεβαστείας, ένας άλλος πήρε τα βουνά και μερικά πέθαναν νωρίς. Ο Βασίλης ήταν μεγαλοπαπάς, κάτι σαν τον Χρήστο Μεντζελόπουλο, την εξαίρετη αηδία τον μητροπολίτη Πειραιά, τον Άνθιμο, τον Αμβρόσιο και άλλους αυτής της ποιότητας και ήθους. Έγινε επίσκοπος Καισαρείας όταν τα κακάρωσε ο παραχαράκτης Ευσέβιος που με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο μας φόρεσαν τον χριστιανισμό. Ο οποίος Ευσέβιος δεν τον καλόβλεπε, όσο ζούσε, λόγω της μόρφωσής του. Ως πολύ μορφωμένο και με κλασική παιδεία, μας τον παρουσιάζει και το παπαδαριό, για να πάρει αξία ο χριστιανισμός. Ξεχνάνε πως κι ο… Κατρούγκαλος κι ο Λοβέρδος κι η Τόνια Μοροπούλου και τόσοι άλλοι είναι καθηγητάδες αλλά…
Ο Βασίλης, παίρνοντας μέρος σε όλες τις ίντριγκες, φαγωμάρες και σφαγές της εποχής, συμμετείχε δραστήρια στην εδραίωση του χριστιανισμού και της ιδεολογίας του δουλοκτητισμού. Ευθύνεται για τη στασιμότητα της ανθρωπότητας κατά 1.500 χρόνια και τα σημερινά μας χάλια. Πέθανε σε ηλικία 50 ετών και δεν έκανε θαύματα.
Έβαλε το χεράκι του στην υπόσκαψη του αυτοκράτορα Ιουλιανού (Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός), ίσως και στη δολοφονία του. Μας άφησε τη βασιλόπιτα αλλά το φλουρί πρέπει να το βάζουμε εμείς καθώς και το γνωστό τραγούδι που τον φέρνει από την Καισάρεια.
Γιορτάζουμε και τον Τηλέμαχο. Ένας άσημος μοναχός που δεν θα τον ήξερε ούτε η μάνα του, αν δεν του την «έδινε» να σταματήσει τις μονομαχίες. Μπήκε στο Κολοσσαίο και φώναζε να σταματήσουν, στο όνομα του Γιαχβεδάκου. Στις κερκίδες να πέφτει το γέλιο και το γιουχάισμα της αρκούδας, οπότε τσαντίζονται οι μονομάχοι και τον κάρφωσαν μερικές φορές. Πήγε ο Τηλέμαχος προς θεού του και, παραδόξως, καταργήθηκαν οι μονομαχίες.
Τέλος κόφτε αυτό το αντιεκκλησιαστικό «χρόνια πολλά» και το «πάνω απ’ όλα υγεία». Όπως λέει ο Παύλος, αλλά και σύσσωμη η εκκλησία μας, αυτά δεν είναι χριστιανικά. Αν θέλουμε, σώνει και καλά, να λέμε κάτι, ας λέμε:
«Εάν ο Κύριος θελήσει και ζήσομεν και ποιήσομεν και ζήσομεν ετούτο και εκείνο» ή «καλό παράδεισο».
Καλό παράδεισο, λοιπόν. Κι άμα τον… δείτε…
_______________
[1] Η σκηνή περιγράφεται λεπτομερώς στο «Η Αγρία Γραφή», εκδόσεις ΚΨΜ, Στέλιος Κανάκης:
«Αυτή τη φορά ο μοναδικός έπιασε τον Αβράμ στο ντους. Μόλις είχε προλάβει ένα στα όρθια με την Άγαρ.
– Θα κάνω διαθήκη μαζί σου.
– Πρόκειται να πεθάνεις; έκανε ανακουφισμένος ο Αβράμ και τυλίχτηκε με μια πετσέτα.
– Πεθαίνουν, ρε βλάκα, οι θεοί; Θα κάνω συμφωνία μαζί σου. Θα σε κάνω άνθρωπο, πώς το λένε. Θα γίνεις πατέρας πλήθους εθνών και πατριάρχης των μονοθεϊστικών θρησκειών. Αλλά από τώρα θα λέγεσαι Αβραάμ και θα πρέπει να κόψεις το πουλί σου. Και θα το κόβουν από δω και στο εξής όλοι οι απόγονοί σου. Και θ’ αρχίσεις αμέσως κόβοντας το πουλί όλων των αρσενικών στο σπίτι σου.
Ο Αβραάμ δεν έπιασε με την πρώτη το μέγεθος της έκτασης, αλλά έπιασε τα «τέτοια» του χλωμιάζοντας.
– Μα… πήγε κάτι να αρθρώσει.
– Μέχρι σήμερα έναν άνθρωπο της προκοπής δεν μπόρεσα να κάνω, μονολόγησε ο θεός. Δεν θα το κόψεις όλο, ρε χαμένε. Την ακροποσθία λίγο, να βγαίνει η βάλανος.
– Και η βάλανος τι είναι;
– Άει σιχτίρ, κάνε αυτό που σου λέω, ξέρω εγώ.
Είναι η γνωστή «Συνθήκη του Πέους».
Κι έτσι, από τότε, όλοι οι Εβραίοι κόβουν, σχετικώς, το πουλί τους».
_______________________________________________________________________________________________________
Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες». Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ
