Βαθύτατα συγκινημένος ο μεγάλος ηθοποιός Αγγελος Αντωνόπουλος, αποχαιρέτισε τον Κώστα Καζάκο στην τελετή που έγινε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ λέγοντας:
«Σύντροφε κι αδερφέ μου.
Τώρα εγώ προσπαθώ να βρω λόγια αποχωρισμού. Πού να τα βρω αυτά τα λόγια. Ηταν μεγάλος ο δρόμος της ζωής που διανύσαμε μαζί γι’ αυτό και τα λόγια του αποχωρισμού είναι δύσκολα. Το ταξίδι αυτό, οι δρόμοι αυτού του ταξιδιού φωτίζονταν από το φως της ιδεολογίας σ ου, από το φρόνημα που καθόριζε τη ζωή σου Τη στάση ζωής, το επίπεδο της ζωής.
Δημιουργούσες μεγάλες στιγμές κι ήταν πολλές οι μεγάλες στιγμές Κώστα!
Οι μνήμες έχουν την ευλογία να σε βρίσκουν να πολεμάς. Να σε βρίσκουν να φυλάττεις Θερμοπύλες. Τι άλλο πιο σημαντικό μπορεί να υπάρξει στη ζωή ενός ανθρώπου απ’ αυτό, για να την κάνει μεγάλη και σπουδαία;
Η είδηση ότι μας άφησες κι έφυγες, έπεσε σαν κεραυνός. Ενας καταιγισμός ερωτήσεων… “Πέστε μας δυο λόγια για τον Κώστα τον Καζάκο”… Πού να τα βρω εγώ τα δυο λόγια που να περιέχουν τον Κώστα τον Καζάκο, που να αποδίδουν τον Κώστα τον Καζάκο, το μέγεθός του, την προσωπικότητά του το εκτόπισμά του;
Ο Κώστας ο Καζάκος πορεύτηκε με την περπατησιά της έμπνευσης και του ενθουσιασμού.
Λένε τώρα διάφορα. Κι εγώ προσπαθώ να προσμετρήσω την απουσία. Κι είναι πολύ μεγάλη η απουσία και δεν αντέχεται.
Αγωνιακές οι μέρες οι τελευταίες.
Η Τζένη μου έλεγε “περιμένουμε το θαύμα”. Η Ηλέκτρα μου είπε “οι γιατροί λένε ότι μπορεί και ν’ αντέξει”. Αυτή η φράση με συγκλόνισε, γιατί ήτανε μια φράση που είχε τον αγώνα του τέλους.
Εσύ έδωσες αγώνες,
αλλά δεν είχαν το νόημα του τέλους.
Είχανε τη διάρκεια και τη θυσία.
Βρεθήκαμε σε πολύ δύσκολες μέρες Κώστα, σε άγρια χρόνια και πήραμε θάρρος κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια, για να συνεχίσουμε και να βρεθούμε στο πεδίο της μάχης.
Έτσι σε σκέφτομαι σήμερα, διαχρονικό μαχητή στο αμάχωμα του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Διαχρονικό μαχητή για σήμερα και για πάντα».
Ναπολέων Σουκατζίδης Το μεγαλείο ενός αγωνιστή της Αντίστασης, του Θέμου Κορνάρου
