Τη βαθιά θλίψη της για την “μεγάλη απώλεια της συναγωνίστριας Καλλιόπης (Πούπας) Καρακάση – Μπουντούρογλου, η οποία βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος της χώρας από την ίδρυση της ΟΓΕ, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος επί 24 χρόνια (1988-2012), εκφράζει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας“.
Σε ανακοίνωσή της σημειώνει:
«Το 1975 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ένωσης Προοδευτικών Γυναικών Βορείων Προαστίων που αποτέλεσε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας. Στο 3ο Συνέδριο, το 1984, εκλέχτηκε μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου και του προεδρείου της.
Αναδείχθηκε πρόεδρος της ΟΓΕ στη δύσκολη εποχή που αμφισβητήθηκε ο χαρακτήρας και ο προσανατολισμός του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, στην περίοδο των ανατροπών που, όπως έλεγε και η ίδια, δεν άφησαν αλώβητη ούτε την ΟΓΕ. Σ’ αυτήν την κρίσιμη φάση ήταν καθοριστική η συμβολή της για να μπορέσει η Ομοσπονδία μας, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες μας σε όλη τη χώρα να συνεχίσουν τη μαχητική τους δράση. Ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια της στην επέτειο των 30 χρόνων μας: “Με συνέπεια στις αρχές της συγκρότησής μας σταθήκαμε ανυποχώρητα δίπλα στα συμφέροντα των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων και στην αντίπερα όχθη από τους εκμεταλλευτές, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς εκφραστές τους και τους βαστάζους τους“.
Καθοριστική ήταν και η συμβολή της στη διεθνή δράση της ΟΓΕ στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Γυναικών, ιδιαίτερα για την εκλογή της ΟΓΕ ως συντονίστριας του Ευρωπαϊκού Γραφείου.
Η Πούπα “έφυγε” αφήνοντας πίσω της μια σπουδαία παρακαταθήκη, καθώς η ΟΓΕ περνούσε το κατώφλι του 21ου αιώνα, σταθεροποιώντας τα βήματά της στο πεδίο των διεκδικήσεων για την ισοτιμία και χειραφέτηση της γυναίκας και αναβαθμίζοντας τον συλλογικό αγώνα της.
Η Καλλιόπη Μπουντούρογλου υπήρξε ένας ανήσυχος και γενναίος άνθρωπος, μια εξέχουσα κινηματική προσωπικότητα. Ήξερε να εμψυχώνει και να κινητοποιεί. Πρωτοπόρα και έμπειρη, έδωσε ολόψυχα και αβίαστα όλες της τις δυνάμεις στους στόχους του κινήματός μας.
Δεν έπαψε ποτέ να ενδιαφέρεται για όσα απασχολούσαν την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας. Ακόμα και στις δυσκολότερες ώρες, όταν οι περιπέτειες στην υγεία και τη ζωή διεκδικούσαν το μεγαλύτερο μερίδιο της προσοχής της, δεν τις άφησε να σβήσουν τη φλόγα της για το κίνημα, το ενδιαφέρον της για τις εξελίξεις, τη διάθεσή της για προσφορά.
Θα την θυμόμαστε για τον πύρινο λόγο της, την αποφασιστικότητα και τη μαχητικότητά της.
Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά της, στους αγαπημένους γιους της και τα εγγόνια της».
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη την σ. Καλλιόπη (Πούπα) Καρακάση – Μπουντούρογλου
Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:
«Η σ. Πούπα γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα και υπηρέτησε το Κόμμα από το 1974 σε διάφορες υπεύθυνες χρεώσεις μέχρι το τέλος της ζωής της.
Εργάστηκε ως επιμελήτρια βιοχημικός στο Τζάνειο Νοσοκομείο μέχρι που διώχθηκε, μαζί με τον σύντροφό της Γιώργο Μπουντούρογλου, λόγω της πολιτικής τους δράσης την περίοδο της προδικτατορικής κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου. Στη συνέχεια, μέχρι τη συνταξιοδότησή της, διατηρούσε ιδιωτικό διαγνωστικό εργαστήριο στο Μαρούσι.
Δραστηριοποιήθηκε αρχικά στο κίνημα κατά των ναρκωτικών, στην ΠΑΣΕΝ και στη συνέχεια στο Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), από το 1975 μέχρι το 1981. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Προοδευτικών Γυναικών Βορείων Προαστίων το 1975, που στη συνέχεια μαζί με άλλους γυναικείους συλλόγους συγκρότησαν την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας το 1976. Το 1984, στο 3ο Συνέδριο της ΟΓΕ, εκλέχτηκε στο ΔΣ και στο προεδρείο της ΟΓΕ.
Ως πρόεδρος της ΟΓΕ για 24 χρόνια, από τα τέλη του 1988 μέχρι το 2012, συνέβαλε αποφασιστικά στον προσανατολισμό και στη δράση του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος.
Το 1991, στο 5ο Συνέδριο της ΟΓΕ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας της Ομοσπονδίας στο πλαίσιο της οξυμένης διαπάλης στο ΔΣ της, που κατέληξε στην αποχώρηση των γυναικείων στελεχών του ΣΥΝ.
Όπως η ίδια ανέφερε: “Η ΟΓΕ ξεπέρασε τις συμπληγάδες πέτρες αυτής της περιόδου, με τη δράση των γυναικών μελών και στελεχών του ΚΚΕ“, συμβάλλοντας στον προσανατολισμό της για τη συσπείρωση των γυναικών του μόχθου που βιώνουν την ανισοτιμία και την καταπίεση.
Αντίστοιχη ήταν η συμβολή της στην αντιπαράθεση με τις σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις στην Παγκόσμια Δημοκρατική Ομοσπονδία Γυναικών.
Από το 2005 μέχρι το 21ο Συνέδριο του Κόμματος, το 2021, ήταν μέλος και στη συνέχεια συνεργάτης του Τμήματος της ΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση της Γυναίκας.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά του συλλυπητήρια στους δύο γιους της, τους σ. Νίκο και Δημήτρη, στα εγγόνια της και σε όλη την οικογένειά της».
Ενδεικτικό της μαχητικότητας και του λόγου της (18ο Συνέδριο ΚΚΕ) για την παρέμβαση του Κόμματος στις γυναίκες …, όπου αυτές και αν βρίσκονται – στη δουλειά, στο σωματείο, στο ΤΕΙ και το πανεπιστήμιο, στην ύπαιθρο, στο μικρομάγαζο της γειτονιάς.
- Να προσαρμόζει τις αποφάσεις μέσα στο γυναικείο κίνημα, να επεξεργάζεται γυναικεία ζητήματα που μπορούν να αποτελέσουν εργαλείο και για τη διαμόρφωση αιτημάτων κυρίως από το εργατικό κίνημα.
- Να απλώνεται ανάμεσα στο γυναικείο πληθυσμό συσπειρώνοντας σε αντιιμπεριαλιστική βάση, εργαζόμενες, άνεργες, μερικά απασχολούμενες, μη εργαζόμενες, φοιτήτριες και σπουδάστριες, γυναίκες των γραμμάτων και του πολιτισμού, αγρότισσες, αυτοαπασχολούμενες.
- Να αποκαλύπτει τα αίτια και τους υπαίτιους που τις έκαναν τα πρώτα θύματα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και να τις βοηθάει να συλλάβουν το σύνολο των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων. Μπροστά στις συνέπειες της κρίσης να κατανοήσουν ότι μόνο στο σοσιαλισμό θα πραγματωθεί η ισοτιμία τους.
- Να βοηθάει στην απόκτηση πολιτικής συνείδησης μέσα από τα ιδιαίτερα γυναικεία προβλήματα, χωρίς να αλλοιώνεται ο γενικός άξονας, να κτίζει έναν σημαντικό κρίκο στις κοινωνικές συμμαχίες.
- Να συνδυάζει τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα (εργασία, μόρφωση, υγεία, μητρότητα κ.ά.) με εκείνα τα γυναικεία ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φυλετική πλευρά και εκείνη των διαπροσωπικών σχέσεων (πορνεία, βία, κακοποίηση κ.ά.). Γιατί οι κομμουνιστές στηρίζονται στην αρχή ότι προϋπόθεση για να εμφανιστούν καινούριες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους είναι η αλλαγή των υλικών και οικονομικών όρων και των κοινωνικών σχέσεων, ακριβώς γιατί οι αντιθέσεις πρωτοπαρουσιάζονται στη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας και από εκεί εκδηλώνονται και στη σφαίρα των προσωπικών σχέσεων.
- Να απαντάει στις νέες θεωρίες της αστικής τάξης που πλασάρονται κυρίως μέσα στα ανώτατα ιδρύματα και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις νέες γυναίκες που σπουδάζουν.
- Να αντιπαλεύει τον οπορτουνισμό, το «αριστερό» δεκανίκι της αστικής τάξης μέσα στο γυναικείο πληθυσμό
- Να προτάσσει τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό αντιπαλεύοντας την αστική θεωρία ότι οι γυναίκες σαν φύλο, με τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωή μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
- ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ & ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
Πώς μπορούν να πραγματωθούν χωρίς το μισό της εργατικής τάξης;
ℹ️ Ο σ.φος της ζωής της γιατρός, μέλος του ΚΚΕ από το 1975 αγωνιστής Γιώργος Μπουντούρογλου, «έφυγε» νωρίς, (1975) ο καπετάν Γιώργης σεμνός, αθόρυβος, εργατικός, συνεπής, ασυμβίβαστος, υπεύθυνος στην κοινωνική του δράση, δίνοντας με την καθημερινή του στάση νόημα στη λέξη «κομμουνιστής».
Αντίο, συντρόφισσα Πούπα…
Ένας κόμπος έχει μείνει στο λαιμό… Το πενάκι της Κάλι Καρά δεν θα «ζωγραφίσει» άλλα σχόλια. Έμεινε πάνω στο γραφείο ή ίσως και στη μολυβοθήκη, στο προσκεφάλι… Εκεί που το άφησε η συντρόφισσά μας, Καλλιόπη Μπουντούρογλου, η συντρόφισσά μας Πούπα, που «έφυγε» σήμερα.
Όλοι όσοι συμβάλλουμε στη λειτουργία του portal, γνωρίζαμε καλά την συντρόφισσα Πούπα.
Όχι μόνο από τις ευθύνες που είχε στο Κόμμα και την πρωτοπόρα δράση της στο κίνημα, αλλά γιατί η συντρόφισσα Καλλιόπη Μπουντούρογλου στάθηκε στο πλευρό του 902.gr από τα πρώτα του βήματα.
Σταθερά, όσο το επέτρεπε η υγεία της, τροφοδοτούσε τη στήλη «Απόψεις – σχόλια» με κομμάτια της. Παρότι η αφετηρία της συμβολής της ήταν η συνεργασία της με το Τμήμα της ΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση της Γυναίκας, η ίδια δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω. Πότε με το ψευδώνυμο Κάλι Καρά, πότε ανώνυμα, πότε απλά με μια ιδέα σε ένα τηλεφώνημα, προσπαθούσε πάντα να συμβάλλει στην τροφοδότηση του portal με ένα σχόλιο, με ένα άρθρο… Ό,τι αφορούσε τη γυναίκα ήταν γι’ αυτή στην πρώτη γραμμή – πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά… Όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Το δράμα των προσφύγων και των μεταναστών, η πάλη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, η αστική προπαγάνδα της ναρκωκουλτούρας, τα ζητήματα που αφορούν τη νεολαία, αλλά και εκείνα που αφορούν τον συνταξιούχο… Μεγάλη η γκάμα των ενδιαφερόντων της συντρόφισσας, πλατιά η θεματολογία με την οποία μπορούσε να καταπιαστεί.
Ανήσυχο πνεύμα, με σπιρτάδα, δυναμισμό, αποφασιστικότητα και μαχητικότητα, μπορούσε να αλιεύσει θέματα, να «τσιμπήσει» ατάκες. Να σχολιάσει καυστικά, να παίξει με τις λέξεις, να βρει μια είδηση για να «πιαστεί» και να πει εκείνο που η ίδια θέλει, να φτάσει εκεί που θέλει, να «φωνάξει» μέσα από λίγες αράδες ένα ακόμα κάλεσμα σε λαϊκή οργάνωση και πάλη για ν’ ανθρωπέψει ο άνθρωπος.
Θα μας λείψει το πάθος της, η αφοσίωση με την οποία αντιμετώπιζε τη συντροφική συνεργασία της με το portal 902.gr, ακόμα και σε περιόδους που αντιμετώπιζε προβλήματα στην υγεία της.
Αντίο, συντρόφισσα Πούπα, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…
