Μπορεί ο Τζήμερος, το γνωστό και μη εξαιρετέο φασιστοειδές, να έχει κάμποσο καιρό να απασχολήσει την επικαιρότητα με τα εμέσματα του, όμως αναμφίβολα υπάρχουν άξιοι αντικαταστάτες του. Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Απόστολος Δοξιάδης, που έγινε γνωστός στο πανελλήνιο τη δεκαετία του ’90 εξαιτίας της προσωπικής του ζωής, είναι ένας ευυπόληπτος «Τζήμερος με πτυχίο».
Ο Δοξιάδης, όταν δεν υπογράφει κείμενα υπέρ των μνημονίων και όταν δεν παρουσιάζει βιβλία από κοινού με την «ψυχαναλύτρια του λαού» Δόμνα Μιχαηλίδου, δε χάνει ευκαιρία να ξερνά ωμό αντικομμουνισμό που θα ζήλευε μέχρι κι’ ο Κασιδιάρης.
Έτσι, με αφορμή το πρόσφατο χυδαίο και ανιστόρητο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Δοξιάδης καταπιάστηκε με τους έλληνες ευρωβουλευτές. Αφού έδωσε τα «εύσημα» στη Μισέλ Ασημακοπούλου και τον Εμμανουήλ Φράγκο της «Ελληνικής Λύσης» για την υπερψήφιση της αντικομμουνιστικής αθλιότητας, έστρεψε τα πυρά του ενάντια «στους δειλούς απόντες, τους ασπόνδυλους του λευκού, και όσους καταψήφισαν το ψήφισμα» για τους οποίους, έγραψε, «αξίζει ακαίραια (sic) η ντροπή της στάσης τους».
Το μπαλάκι σήκωσε ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Στέλιος Κυμπουρόπουλος, ο οποίος είναι ένας εξ’ αυτών που ψήφισε λευκό κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Πρωτού παραθέσουμε την απάντηση που έδωσε, μέσω των social media, στον Τζημεροδοξιάδη, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως ασχέτως του ιδεολογικού και πολιτικού χάσματος που μας χωρίζει με τον κ. Κυμπουρόπουλο, δε μπορούμε να μην του αναγνωρίσουμε το στοιχείο της αξιοπρέπειας το οποίο λείπει από την πλειοψηφία των συναδέλφων του στα αστικά κόμματα.
Ολόκληρη η απάντηση του Στ. Κυμπουρόπουλου είναι η εξής:
«Δεν γράφω τις ακόλουθες γραμμές για να κάνω την μπουρζουαζία να ντρέπεται, σε αντίθεση ίσως με τον συμπαθή Εντουάρ Λουί. Αρνούμαι να σχολιάσω την έμμεση αναφορά περισπούδαστου ανδρός στο πρόσωπό μου. Κι αυτό, όχι για λόγους σνομπισμού, αλλά ακριβώς γιατί ο χαρακτηρισμός «ασπόνδυλοι του λευκού» δεν είχε -όπως θα ανέμενε κάποιος από έναν προβεβλημένο συγγραφέα και σκηνοθέτη- τη βαρύτητα της ονομαστικής αναφοράς. Εξάλλου, η μειωμένη παρουσία στον οργανισμό μου του γονιδίου SMN1, που είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά της εντολής κίνησης από τον εγκέφαλο στους μύες μέσω της σπονδυλικής στήλης, δεν δικαιολογεί και ιατρικά έναν τέτοιο χαρακτηρισμό. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι θα επιτρέψω στον εαυτό μου να συνηθίσει στην απανθρωποποίηση, αλλά και δεν θα παραβλέψω την επιστημονικά ορθή, διαχρονική παρατήρηση ότι από τη σπονδυλική στήλη καταλαβαίνει κάποιος σε τι λογής εποχή ανήκει ένας άνθρωπος.
Πιθανολογώ, δε, ότι στα πλαίσια της αστικής ευγένειας που θέλουμε να μας διακρίνει, θα ακολουθήσει μια «συγνώμη για τον ατυχή χαρακτηρισμό, σε καμία περίπτωση κ. Κυμπουρόπουλε δεν σας αφορούσε προσωπικά». Προβαίνω στην παρούσα παρέμβαση για να απαντήσω σε όσους φίλους, διαδικτυακούς και μη, μου έστειλαν μηνύματα για να μου εκφράσουν τον προβληματισμό τους και κυρίως, την αντίθεσή τους με τη στάση μου να ψηφίσω λευκό σε πρόσφατο ψήφισμα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Με αφορμή, λοιπόν, τη συμπλήρωση 80 χρόνων, την 1η Σεπτεμβρίου, από την έναρξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, την προηγούμενη εβδομάδα τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκριναν με συντριπτική πλειοψηφία ένα ψήφισμα που φέρει τον τίτλο «Η σημασία της Ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης» (θα το παραθέσω στα σχόλια αυτούσιο στα ελληνικά), με 535 ψήφους υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά. Το ψήφισμα κατέθεσαν από κοινού οι ομάδες του Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελεύθερων, των Πρασίνων και των Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών, πολιτικές δηλαδή ομάδες ευρύτατου φάσματος, και βάσει αυτού το ευρωκοινοβούλιο χαρακτηρίζει τη Σοβιετική Ένωση συνυπεύθυνη με τη ναζιστική Γερμανία για το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παραπέμποντας στο σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ των δύο χωρών ως μια συμφωνία συμμαχίας.
Η καταδίκη των θυμάτων του Ολοκληρωτισμού είναι επιβεβλημένη, παρότι -θέλω να πιστεύω- αυτονόητη, ενόσω η υπεράσπιση των πολιτικών και ατομικών ελευθεριών αποτελεί θεμελιώδη ευρωπαϊκό πρόταγμα. Κατά την άποψή μου, όμως, το εν λόγω κείμενο εξισώνει ανιστόρητα, καθότι ατεκμηρίωτα, τον ναζισμό με τον κομμουνισμό. Στις σειρές του δεν γίνεται απολύτως καμία αναφορά για τον ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης και στα εκατομμύρια πολιτών της που έδωσαν τη ζωή τους για τη νίκη κατά του φασισμού και τη συντριβή του ναζισμού στην Ευρώπη.
Οι καιροί που διανύουμε απαιτούν την ενότητα του ευρωπαϊκού λαού και όποιοι τη διαταράσσουν με ευκολία φέρουν βαρύτατη ιστορική ευθύνη. Ανήκω στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος στις 23 Σεπτεμβρίου του 1974 ανακοίνωσε επίσημα την υπογραφή νομοθετικού διατάγματος, με το οποίο νομιμοποιούνταν, έπειτα από 27 ολόκληρα χρόνια το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ταυτόχρονα, καταργούνταν ο περιβόητος νόμος 509, που αποτέλεσε πηγή διωγμών, εξοριών, βασανιστηρίων και εκτελέσεων για χιλιάδες κομμουνιστές.
Σεβόμενος τις προσωπικές μου αρχές και αξίες, τον ιδρυτή του κόμματος που εκπροσωπώ, τους συναδέλφους των ευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων, επέλεξα το λευκό σε μια εποχή που εύκολα μπορεί να επιστρέψει στο μαύρο. Θα ήθελα, τέλος, να σας διαβεβαιώσω ότι στα πλαίσια του πολιτικού πολιτισμού που έχω επιλέξει να δρω, σεβόμενος την εμπιστοσύνη των δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, ψηφίζω μελετώντας στοιχεία, κάπου μακρυά από τον οπαδικό κομματισμό. Θέλω ουσία και όχι φωνές. Η αντιμετώπιση της Ιστορίας απαιτεί σοβαρότητα και όχι επικοινωνιακή διαχείριση».
Με δεδομένα τα παραπάνω, μπορούμε να προβούμε σε τρία συμπεράσματα:
Πρώτον: Είναι θετικό στοιχείο που ενας ευρωβουλευτής της ΝΔ, ο κ. Κυμπουρόπουλος, έχει το θάρρος να αναγνωρίσει τον ανιστόρητο χαρακτήρα της εξίσωσης κομμουνισμού και ναζισμού, όπως επίσης και τον σπουδαίο (καταλυτικό θα λέγαμε εμείς) ρόλο της ΕΣΣΔ στη νίκη κατά του φασισμού-ναζισμού στην Ευρώπη. Πολύ φοβούμαστε όμως ότι ο κ. Κυμπουρόπουλος αποτελεί συντριπτική μειοψηφία μέσα στο κόμμα των «Γεωργιάδηδων», των «Βορίδηδων», των «Κυρανάκηδων» και των βαφτιστικών του Γλύξμπουργκ.
Δεύτερον: Είναι αξιέπαινη η προσπάθεια του Απ. Δοξιάδη να παραστήσει το Τζήμερο. Μπορεί να μην έχει φτάσει (ακόμη) στο σημείο να σκίζει αφίσες του ΠΑΜΕ και να χτυπά γυναίκες, είμαστε ωστόσο βέβαιοι ότι ο «ιντελεκτουέλ» χρυσαυγιτισμός του κ. Δοξιάδη δεν θα πάει χαμένος.
Τρίτον: Ο Απ. Δοξιάδης ξέχασε να συγχαρεί τον υπόδικο, πρώην χρυσαυγίτη, ευρωβουλευτή Λαγό για την πρόταση του να μετονομαστεί η λεωφόρος Στάλινγκραντ στις Βρυξέλλες. Είμαστε βέβαιοι πως οι δύο άντρες, εμπνεόμενοι από το αντικομμουνιστικό μένος που τους ενώνει, μπορούν να καταλήξουν σε μια νέα ονομασία.
