Σε ηλικία 91 χρόνων «έφυγε» από τη ζωή στις 7 Σεπτεμβρίου 2015 η ηθοποιός Βούλα Ζουμπουλάκη.
Γεννημένη στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 24 Σεπτέμβρη του 1924, η Βούλα Ζουμπουλάκη σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, θέλοντας να κάνει το χατίρι της οικογένειας.
Μαθήτρια ακόμα της σχολής του Εθνικού γνώρισε τον Δημήτρη Μυράτ, με τον οποίο παντρεύτηκε στο Κάιρο το 1951. Η Μαρτίριο από το «Σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα» ήταν ο πρώτος της σημαντικός ρόλος, στο Θέατρο Κοτοπούλη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Στο ίδιο θέατρο, διευθυντής του οποίου ήταν ο Δημήτρης Μυράτ, συνέχισε με παραστάσεις όπως «Φαύλος κύκλος» του Ψαθά, «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, «Επτά χρόνια φαγούρα» του Αξελροντ, «Η δικηγορίνα» του Βενέιγ, «Λυσσασμένη γάτα» του Τ. Ουίλιαμς κ.ά. Μαζί με τον Δημήτρη Μυράτ πρωταγωνίστησε για πολλά χρόνια σε ένα πλούσιο κλασικό ρεπερτόριο στη σκηνή του Θεάτρου Αθηνών, στην οδό Βουκουρεστίου.
Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο με τη «Στέλλα» (1955), όπου ερμήνευσε το ρόλο της Αννέτας και τη θυμόμαστε να τραγουδά το «Εφτά τραγούδια θα σου πω» του Μάνου Χατζιδάκι. Δέκα χρόνια αργότερα πρωταγωνιστεί στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «Όχι… κύριε Τζόνσον» (1965) και τραγουδά τα «Παλικάρια» του Γιάννη Μαρκόπουλου. Η Βούλα Ζουμπουλάκη συμμετείχε επίσης στις ταινίες: «Μόνο για μια νύχτα» (1958), «Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής» (1959), «Είμαι αθώος» (1960), «Η Αθήνα τη νύχτα» (1962) (όπου έχουν καταγραφεί σε φιλμ σκηνές από τη θρυλική παράστασή της «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε»), «Ιλιγγος» (1963), «Διωγμός» (1964), «Σύντομο διάλειμμα» (1966) και η τελευταία ταινία της, «Οι Αθηναίοι» (1990) του Γιάννη Αλεξάκη, για την οποία απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στην κατηγορία Β’ Γυναικείου Ρόλου.
Στις ελάχιστες τηλεοπτικές εμφανίσεις της ανήκει και η τηλεοπτική σειρά «Πορφύρα και αίμα» του Νίκου Φώσκολου (1978).
Τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Φεστιβάλ Λισαβόνας (1964), Α’ Επαθλο «Μ. Κοτοπούλη» (καλύτερης ηθοποιού) το 1961, Β’ Επαθλο «Μ. Κοτοπούλη» το 1965, Α’ Βραβείο Ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1966) και επίσης το 1966 της απενεμήθη ο Χρυσός Σταυρός Ευποιίας.
