Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θερμή υποδοχή της παραγωγής του ΚΘΒΕ«Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν» του Μπρεχτ

Θερ­μή ήταν υπο­δο­χή που δέχθη­κε η νέα παρα­γω­γή του ΚΘΒΕ «Ο καλός άνθρω­πος του Σε Τσουάν» του Μπέρ­τολτ Μπρεχτ, στην επί­ση­μη χθε­σι­νή πρε­μιέ­ρα στη σκη­νή του Βασι­λι­κού Θεάτρου
Η παρά­στα­ση, που είναι σε σκη­νο­θε­σία Δημή­τρη Καραν­τζά και σε μετά­φρα­ση της ‘Αννυς Κολ­τσι­δο­πού­λου, είναι μία βαθιά ανά­λυ­ση της κοι­νω­νι­κής και πολι­τι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας της επο­χής του Μπρεχτ η οποία παρα­μέ­νει έως και σήμε­ρα επίκαιρη.

Το αγα­πη­μέ­νο έργο του Μπρεχτ, είναι ένα από τα πιο σημα­ντι­κά κεί­με­να της παγκό­σμιας δρα­μα­τουρ­γί­ας. Δια­δρα­μα­τί­ζε­ται στην πόλη Σε Τσουάν της Κίνας, όπου τρεις θεοί ανα­ζη­τούν κατά­λυ­μα για μια νύχτα. Η πόρ­νη Σεν Τε είναι η μόνη που δέχε­ται να τους φιλο­ξε­νή­σει. Οι θεοί την αντα­μεί­βουν με ένα σημα­ντι­κό χρη­μα­τι­κό ποσό, ανα­γνω­ρί­ζο­ντας σε αυτήν έναν καλό άνθρω­πο∙ τον καλό άνθρω­πο που ανα­ζη­τού­σαν στη γη. Η Σεν Τε με το ποσό αυτό ανοί­γει ένα καπνο­πω­λείο. Ωστό­σο, η ανά­γκη της να βοη­θά­ει αλλά και η δυσκο­λία της να πει όχι στις απαι­τή­σεις των άλλων, σύντο­μα την οδη­γούν σε αδιέ­ξο­δο. Τότε εμφα­νί­ζε­ται ο Σουί Τα∙ο μακρι­νός ξάδελ­φος που θα βάλει σε τάξη τα πράγ­μα­τα, μακριά από συναι­σθη­μα­τι­σμούς και από φιλανθρωπίες.

Ο Μπέρ­τολτ Μπρεχτ εκκι­νώ­ντας από την πεποί­θη­ση ότι ο άνθρω­πος είναι προ­ϊ­όν του κοι­νω­νι­κού του περι­βάλ­λο­ντος, είναι εύπλα­στος και μετα­βαλ­λό­με­νος, δημιουρ­γεί ένα σκη­νι­κό πεί­ρα­μα, θέτο­ντας ένα κεντρι­κό ερώ­τη­μα ηθι­κής: μπο­ρεί ένας καλός άνθρω­πος να επι­βιώ­σει παρα­μέ­νο­ντας καλός σε μια κοι­νω­νία εκμε­τάλ­λευ­σης και αδι­κί­ας; Παρου­σιά­ζο­ντας ως δεδο­μέ­νη την καλο­συ­νά­τη φύση της Σεν Τε, επι­χει­ρεί να δια­πι­στώ­σει ποια είναι τα όρια της ανο­χής και της καλοσύνης.

«Ο Καλός άνθρω­πος του Σε Τσουάν» ανέ­βη­κε για πρώ­τη φορά το 1943 στη Ζυρί­χη. Η ιδέα γύρω από το έργο αυτό φαί­νε­ται να απα­σχο­λού­σε τον συγ­γρα­φέα για αρκε­τά χρό­νια ενώ την τελι­κή μορ­φή τη δού­λευε ήδη από το 1938. Το έργο επί­και­ρο όσο ποτέ φέρ­νει στο προ­σκή­νιο το ερώ­τη­μα: Πόσο εφι­κτό είναι να παρα­μεί­νει κανείς ηθι­κός στις δεδο­μέ­νες κοι­νω­νι­κές συνθήκες;

Η παρά­στα­ση είναι κατάλ­λη­λη για θεα­τές άνω των 12 ετών, ενώ διε­ξά­γε­ται κάθε Τετάρ­τη, Πέμ­πτη, Παρα­σκευή, Σάβ­βα­το και Κυριακή.

Πλη­ρο­φο­ρί­ες- κρα­τή­σεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδο­τή­ρια του ΚΘΒΕ

Πηγή: ΑΠΕ

 

Σαρλ Πιερ Μπω­ντλαίρ: Τ’ απα­γο­ρευ­μέ­να και τα επιλήψιμα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο