Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιάννης Ρίτσος, δεν έγραψε ποιήματα «για» τους εργάτες, «για» τους φτωχούς, «για» τους αγώνες…

Ήταν 11 Νοεμβρίου 1990 όταν ο ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος «έφυγε» από τη ζωή. 

Ο Ρίτσος συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους Ελληνες ποιητές. Αυτό που χαρακτήρισε και σφράγισε την ποίησή του ήταν η στράτευσή του.

Ο Ρίτσος δεν έγραψε ποιήματα «για» τους εργάτες, για τους φτωχούς, για τους αγώνες, έγραψε ποίηση από τη θέση του εργάτη, του φτωχού, του αγωνιστή. Εντάχθηκε στο επαναστατικό κίνημα και ήταν παρών και αταλάντευτος σ’ όλες τις στιγμές.

Στρατευμένος στην υπόθεση του σοσιαλισμού μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος έως την τελευταία του πνοή. Στις στιγμές της νίκης, αλλά και στις στιγμές της ήττας και των δυσκολιών.

Και αυτό ήταν το σημαντικότερο.

Χειρόγραφο αυτοβιογραφικό σημείωμα του Γιάννη Ρίτσου

Γιάννης Ρίτσος: «Μνήμη του μέλλοντος», η ποίησή του – «Έφυγε» σαν σήμερα 11 Νοεμβρίου

«Θα ήταν σα να εγκαταλείπεις τον καλύτερό σου εαυτό»

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ 1936 Μια μαρτυρία του ποιητή για το πώς τον εμπνεύστηκε και τον έγραψε