Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι γνωστός και μη εξαιρετέος πολιτικός της εγχώριας Αριστεράς.
Ο ίδιος κύριος που, αφού απέτυχε μαζί με τους «ανανεωτές» να διαλύσει το ΚΚΕ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, πέρασε και επίσημα στο στρατόπεδο των οπορτουνιστών. Το 1992 ήταν στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ όταν το κόμμα του, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, υπερψήφιζε στη Βουλή την Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Αργότερα, επιχείρησε να…δικαιολογήσει την ψήφιση του Μάαστριχτ λέγοντας πως η ψήφος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ήταν «κριτική» απέναντι στην Συνθήκη. Ιστορίες για αγρίους…
Μετά από χρόνια, εν μέσω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, όταν ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είχε πλέον μετεξελιχθεί σε ΣΥΡΙΖΑ και «έβλεπε εξουσία», ο Π. Λαφαζάνης φόρεσε την πανοπλία του και συμμετείχε στην καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και αυταπατών περί μιας «κυβέρνησης της Αριστεράς» που θα έσκιζε τα μνημόνια, θα έβγαζε τη χώρα από τη λιτότητα, κλπ…
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και ο Π. Λαφαζάνης πήρε θέση υπουργού, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην εξαπάτηση του λαού από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αργότερα, για να μην χρεωθεί κι’ αυτός όλο το φιάσκο της «πρώτης φοράς Αριστερά», έπαιξε το ρόλο της «απατημένης συζύγου», αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ και ίδρυσε την «Λαϊκή Ενότητα».
Εκεί κι’ αν διέπρεψε… Από το κάλπικο ψευτοδίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» στον κούφιο αντι-ιμπεριαλισμό της δεκάρας (χαιρετίσματα στον κ. Πούτιν), κι’ απο τις συνεργασίες με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στα φλερτ με εθνικιστές, θρησκόληπτους και ακροδεξιούς. Μέχρι και σε διαδικτυακή εκπομπή («Επανελλήνισις») που παρουσίαζε πρώην στέλεχος του ΛΑΟΣ εμφανίστηκε το 2018 ο Π. Λαφαζάνης, παπαγαλίζοντας εθνοπατριωτικές κορώνες για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Η «Λαϊκή Ενότητα» πήγε άπατη, βυθισμένη σε ενα ιδιότυπο βούρκο οπορτουνισμού, εθνικισμού και πολιτικής αφερεγγυότητας που η ίδια της η ηγεσία δημιούργησε.
Τώρα λοιπόν, το 2022, μετά από αυτήν τη «λαμπρή» καριέρα, η «iskra» μας ενημερώνει ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ετοιμάζεται να ιδρύσει νέο πολιτικό κίνημα! «Για μια νέα απελευθέρωση και ένα νέο ξεκίνημα της χώρας», όπως αναφέρει η «iskra», με στόχο «να καλύψει το μεγάλο και διευρυνόμενο κενό μιας πραγματικής αντιπολίτευσης στη χώρα» (!!).
Δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει κανείς: Να γελάσει ή να νιώσει συμπόνοια και οίκτο για την πολιτική κατάντια του ταξικού ναυαγίου ονόματι «Λαφαζάνης»;
