Γράφει η \\ Ζωή Δικταίου – Χαρούλα Βερίγου
Φλογισμένες οι παπαρούνες
λιτανεύοντας το αίμα των προγόνων,
χορεύουν στη ρίζα σου,
ελιά των Δελφών,
δοσμένη και στα πέντε σκαλοπάτια του ήλιου,
άφησέ με, να καρφιτσώσω
στ’ ασημένια σου φύλλα το βλέμμα μου,
άφησέ με, στις μυστικές πληγές σου,
να κρύψω την ήττα μου,
άφησέ με,
σε τούτο τον παράξενο αιώνα,
μ’ ένα δικό σου ανθισμένο κλαδί,
τη μνήμη να ξυπνήσω,
να ονειρευτώ θεό, και έρωτα,
όταν το δάκρυ
σμίγει με τις φλέβες τ’ ουρανού,
όταν ηχολογούν τα σήμαντρα
στη δόξα του μεσημεριού,
αχλόιστη ξερολιθιά, και χώμα,
και αρχαία μονοπάτια,
μερώνει γητευτής ο νους,
ώρα που η περηφάνια μάχεται τη λήθη
κι η Μοίρα μ’ ένα τρίχορδο δοξάρι
καταμεσής του Αιγαίου
στο κύμα απάνω,
αδείλιαστη αρχίζει πρώτη το χορό.
Από την ποιητική συλλογή «Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα»
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης \ Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 26 Απρίλη 2022
Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1962.
Στο Τζερμιάδων μεγάλωσα, εκεί έμαθα και τα πρώτα γράμματα.
Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Με κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση.
Ζω στην Κέρκυρα.
Πιστεύω στην αγάπη. Με γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και οι ξεφτισμένες δαντέλες του παλιού καιρού.
Καινούρια ανάγνωση πάντα η βροχή. Όχημα μαγείας οι λέξεις.
Δεν αναρωτιέμαι πια γιατί γράφω. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και η ανάγκη μου να γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν, όμως η λέξη που με καθορίζει είναι το «Αύριο».
Με το μολύβι του έρωτα σπασμένο στο χέρι και την προοπτική του ονείρου στ‘ ανοικτά της ψυχής, αύριο, ακριβή η άνθηση της άνοιξης μέσα στην αλήθεια του φθινοπώρου.
Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Γιάννη Νικολάου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη και τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη.
Εργογραφία …
Ιστορίες για φεγγάρια, παιδική λογοτεχνία Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο (μυθιστόρημα) Μια κούρσα για τη Χαριγένεια (μυθιστόρημα) Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, (διηγήματα) Αύριο, στάχυα οι λέξεις (ποιητική συλλογή) Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα (διηγήματα) Λασίθι, Τόπος Μέγας (αφήγημα) κά, με συμμετοχές στις ποιητικές ανθολογίες “Μονόλογοι”, “Γράμματα της ποίησης”.
Στην Κέρκυρα, η Ζωή Δικταίου καταθέτει ως δόκιμη της ποίησης την ευγνωμοσύνη της στο Ιόνιο Φως.
