Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, το «καθαρό όφελος» που θα έχει η Ελλάδα από το «Ταμείο Ανάκαμψης» και από τα κονδύλια του «Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου Αναφοράς 2021 – 2027» θα φτάσει τα 56,5 δισ. ευρώ μέχρι το 2030, έναντι 15,5 δισ. ευρώ που θα είναι η ελληνική συνεισφορά στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό για την ίδια περίοδο.
Οπως ισχυρίστηκε ο υπουργός, «από τα στοιχεία καταδεικνύεται το σημαντικό δημοσιονομικό όφελος για τη χώρα μας, καθώς η αναλογία απολήψεων (εισροές) – αποδόσεων (συνεισφορές) διαμορφώνεται σε 4,6/1, δηλαδή για κάθε ευρώ που θα αποδίδουμε στην Ευρώπη, θα εισπράττουμε 4,6 ευρώ».
Οι περίπλοκες σχέσεις αλληλεξάρτησης στην ιμπεριαλιστική ΕΕ δεν μπορούν βέβαια να αποτιμηθούν με μοναδικό κριτήριο το τι δίνει και τι παίρνει το κάθε κράτος – μέλος από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Ακόμα όμως κι έτσι, από την εξίσωση λείπουν ορισμένες βασικές παράμετροι.
Για παράδειγμα, το ένα ευρώ που συνεισφέρει η Ελλάδα στην ΕΕ από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι λεφτά από την τσέπη του λαού, αποτέλεσμα της άγριας φοροληστείας, αφού τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν το 95% περίπου των άμεσων και έμμεσων φόρων.
Αντίθετα, τα 4,6 ευρώ των επιδοτήσεων, των φοροαπαλλαγών και των λοιπών «διευκολύνσεων» που χρηματοδοτούν η ΕΕ και το περίφημο «Ταμείο Ανάκαμψης», αφορούν τους επιχειρηματικούς ομίλους και όχι το λαό. Επομένως, συγκρίνει ανόμοια πράγματα, αφού άλλος πληρώνει κι άλλος εισπράττει.
Ακόμα και τα ΕΣΠΑ, για τα οποία γίνεται πολύς λόγος, χρηματοδοτούν κατά κανόνα μέτρα στήριξης των μεγάλων επιχειρήσεων και αποκλείουν οτιδήποτε δεν έχει ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο, όπως μέτρα αντισεισμικής, αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, που η έλλειψή τους αποδεικνύεται τραγική.
Στις «απολήψεις» δεν περιλαμβάνονται επίσης μια σειρά από άλλους έμμεσους φόρους («πράσινοι» και άλλων αποχρώσεων), που αυξάνουν κατακόρυφα το χαράτσωμα του λαού από κυβέρνηση και ΕΕ.
Ούτε περιλαμβάνονται βέβαια τα τοκοχρεολύσια για τα δάνεια που θα ξεπληρώνει ο λαός μέχρι …πέμπτης γενεάς, οι πολιτικές συμφωνίες για τη συμμετοχή ευρωπαϊκών κολοσσών στις ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών υποδομών στην Ελλάδα, τα «ψιλά γράμματα» των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων που παίζονται στη χώρα μας για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης και των Ευρωπαίων συμμάχων της. Με άλλα λόγια, από τα στοιχεία που παρουσιάζει η κυβέρνηση λείπει ο κοινός παρονομαστής:
Ο λαός, που πληρώνει το λογαριασμό και ζει από πρώτο χέρι την άγρια αντιλαϊκή πολιτική, με τη σφραγίδα της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των κομμάτων της.
Από τη στήλη Από μέρα σε Μέρα του Ριζοσπάστη
