Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Επιστολή Τουρκίας στον ΟΗΕ για την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών

Κλιμακώνεται διαρκώς η τουρκική προκλητικότητα και η προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας με «αιχμή» τις απαιτήσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, με φόντο  απροκάλυπτη στάση ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, που ξεκαθαρίζουν ότι σημασία έχει η διαφύλαξη της συνοχής απέναντι στη Ρωσία.

Η Τουρκία έστειλε νέα επιστολή στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών με την οποία αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας σε νησιά του Αιγαίου, ενώ αναφέρεται και πάλι στην αποστρατιωτικοποίησή τους.

Η επιστολή έχει ημερομηνία 17 Σεπτεμβρίου είναι πέντε σελίδες και αφορά σε απάντηση στην ελληνική επιστολή για το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών.

Τα πέντε σημεία της επιστολής

Η επιστολή του μόνιμου αντιπρόσωπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ κ. Σινιρλίογλου έχει πέντε σημεία.

Πρώτον, αποκρούει ως «υπεραπλουστευμένη» την ελληνική ερμηνεία περί «εγκαθίδρυσης μόνιμων συνόρων» με τις Συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων.

Δεύτερον, ο κ. Σινιρλίογλου αναφέρει ότι κατά την Αγκυρα η σωστή ερμηνεία των άρθρων 14 (1) και 14 (2) της Συνθήκης των Παρισίων και των άρθρων 12 και 13 της Συνθήκης της Λωζάννης είναι πως «η παραχώρηση εδάφους έγινε υπό τον όρο του θεμελιώδους περιορισμού στην εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας: την αποστρατιωτικοποίηση των εν λόγω νησιών. Το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης, τόσο στενά συνδεδεμένο με τον σκοπό των συνθηκών και την εδαφική διευθέτηση που ορίζεται από αυτές ως αναπόσπαστο τμήμα αυτής της εδαφικής διευθέτησης, χαρακτηρίζεται από την ίδια μονιμότητα όσο και η παραχώρηση του εδάφους».

Τρίτον, ο κ. Σινιρλίογλου ισχυρίζεται ότι στο καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης εντάσσονται τόσο η Λήμνος όσο και η Σαμοθράκη, αποσυνδέοντάς τες από τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936 και τις προβλέψεις περί αποστρατιωτικοποίησης των Στενών. Μάλιστα υποστηρίζει ότι η επαναστρατιωτικοποίηση των Στενών ήταν σε πλήρη γνώση και αποδοχή της Ελλάδας.

Τέταρτον, αναφερόμενος στη Συνθήκη των Παρισίων (1947) για τα Δωδεκάνησα, όπου, όπως είναι γνωστό, η Τουρκία δεν αποτελούσε υπογράφον μέλος, ο κ. Σινιρλίογλου ισχυρίζεται πως βασικός στόχος ήταν η «προστασία της ασφάλειας της Τουρκίας».

Πέμπτον, ως προς τα Δωδεκάνησα, ο κ. Σινιρλίογλου ισχυρίζεται ότι η Τουρκία έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά, διότι «από τη δεκαετία του 1960, οι τίτλοι κυριαρχίας έχουν επιβαρυνθεί με αδυναμίες ως αποτέλεσμα των πράξεων στρατιωτικοποίησης των συγκεκριμένων νησιών από την Ελλάδα, σε πρακτική παραβίαση των υποχρεώσεων της Ελλάδας από τις συνθήκες».

Ο κ. Σινιρλίογλου καταλήγει δηλώνοντας τη «δέσμευση» της Τουρκίας για «ειρηνική διευθέτηση στις διαφορές με την Ελλάδα», τονίζοντας, βέβαια, ότι γι’ αυτό απαιτείται ειλικρινής διάλογος και όχι «χρήση επιθετικής πολιτικής ρητορικής και πράξεων κλιμάκωσης σχεδόν σε καθημερινή βάση».

Ναζίμ Χικμέτ Ποιήματα εκλογή από το έργο του