Στις 23 Ιουνίου 1910 στο Μπορντώ της Γαλλίας γεννιέται ο Ζαν Ανούιγ, διεθνούς φήμης θεατρικός συγγραφέας, μία από τις ισχυρότερες προσωπικότητες του γαλλικού θεάτρου.
Ύστερα από τις νομικές του σπουδές κι από ένα σύντομο πέρασμα από τη δημοσιογραφία, βλέπει το πρώτο του έργο, την “Ερμίν” ν ανεβάζεται στο Theatre de l Oeuvre, το 1932. Η υποδοχή που του επεφύλαξαν στο έργο αποφασίζει ολόκληρη την καριέρα του. Για πολύ καιρό γραμματέας του Λουί Ζουβέ, γράφει διαδοχικά τον “Μανδαρίνο” (1933), και το “Υπήρχε ένας φυλακισμένος” (1935) που τα υποδέχτηκαν με μύδρους κριτικοί σαν τον Γκαμπριέλ Μαρσέλ και τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. Οπωσδήποτε όμως, για να γνωρίσει την πραγματική επιτυχία πρέπει να περιμένει ως το 1937, χρονιά που δίνει τον “Ταξιδιώτη χωρίς αποσκευές”, και το 1938, χρονιά που δίνει το “Αγρίμι”. Με το “Χορό των κλεφτών” και το “Ραντεβού στο Σανλί” η φήμη του θα μεγαλώσει. Με την “Αντιγόνη” του (1944) γνωρίζει το θρίαμβο, εκσυγχρονίζοντας το αρχαίο θέμα, που το αντλεί απ το Σοφοκλή, εκθειάζοντας σε μια πολύ πρόσφορη στιγμή -τη στιγμή της Γερμανικής Κατοχής- το ασυμβίβαστο της αγνότητας μπροστά στην άτεγκτη σκοπιμότητα της πολιτικής πράξης.
Τα έργα του έχουν έντονα προσωπικά μηνύματα και συχνά αναφέρονται στην εσωτερική ζωή του θεάτρου, παρουσιάζοντας τις διαμάχες μεταξύ των ηθοποιών, ενώ είναι ιδιαίτερα καυστικά για τους κριτικούς, τους ακαδημαϊκούς και τους γραφειοκράτες. Μια από τις χαρακτηριστικές τεχνικές του Ανούιγ ήταν το «θέατρο μέσα στο θέατρο», με πολλές αναδρομές στο παρελθόν και συχνές αλλαγές των ρόλων. Εγραψε, επίσης, διάφορα επιτυχημένα κινηματογραφικά σενάρια και μετέφρασε αρκετά αγγλικά θεατρικά έργα. Υιοθέτησε εν μέρει τις απόψεις του υπαρξισμού όπως τις διατύπωσε ο Ζαν Πολ Σαρτρ, ενώ επηρεάστηκε, επίσης, από τις θεατρικές διδασκαλίες του Λουί Ζουβέ και του Ζαν Ζιροντού. Μισούσε τη δημοσιότητα και παρέμεινε απομονωμένος σε όλη του τη ζωή.
O Ζαν Ανούιγ πέθανε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 3 Οκτωβρίου 1987, σε ηλικία 77 ετών.
