Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μανόλης Αναγνωστάκης

Στις 23 Ιου­νί­ου 2005 πεθαί­νει ο ποι­η­τής Μανό­λης Ανα­γνω­στά­κης. Μαθη­τής, ακό­μα, του Γυμνα­σί­ου, το 1942, εμφα­νί­στη­κε στο περιο­δι­κό «Πει­ραϊ­κά Γράμ­μα­τα», που εξέ­δι­δαν ΕΑΜί­τες και άλλοι προ­ο­δευ­τι­κοί λογο­τέ­χνες του Πει­ραιά, και το 1944 στο ΕΠΟ­Νί­τι­κο φοι­τη­τι­κό περιο­δι­κό «Ξεκί­νη­μα», του οποί­ου ήταν αρχισυντάκτης.

Μετά τη δημιουρ­γία της ΕΠΟΝ, εντά­χθη­κε στην Οργά­νω­ση της Θεσ­σα­λο­νί­κης και στο ΚΚΕ, ενώ με τη διά­σπα­ση του ΚΚΕ, το 1968, εντά­χθη­κε στο «ΚΚΕ Εσω­τε­ρι­κού». Σπού­δα­σε Ιατρι­κή στο ΑΠΘ και το 1955 μετεκ­παι­δεύ­τη­κε στη Βιέννη.

Για τη δρά­ση του συνε­λή­φθη το 1948, βασα­νί­στη­κε, κατα­δι­κά­στη­κε για παρά­νο­μη δρά­ση από έκτα­κτο στρα­το­δι­κείο σε θάνα­το και φυλα­κί­στη­κε στο Επτα­πύρ­γιο, έως το 1951. Μετά την απο­φυ­λά­κι­σή του εργά­στη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη σαν ακτι­νο­λό­γος, ενώ το 1978 μετε­γκα­τα­στά­θη­κε στην Αθήνα.

Μανό­λης Αναγνωστάκης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο