Η πρώτη παρέλαση του Κόκκινου Στρατού πραγματοποιήθηκε την 1η Μαΐου 1918 στο πεδίο Khodynka (Ходынском поле) στη Μόσχα. Παρευρέθηκε ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν
Το τραγούδι από την ταινία “Bumbarash”
Μουσική: V. Dashkevich Στίχοι: Y. Kim Ερμηνεία: V. Zolotukhin, A. Khochinsky
Τρέμε, αστέ, ήρθε η τελευταία μάχη.
Όλη η τάξη των κολασμένων ξεσηκώθηκε εναντίον σου,
Χαμογέλασε, γέλασε, έσπασε τις αλυσίδες,
Και πάλεψε για την ελευθερία σαν ήρωας.
Χορωδία…
Τίποτα, τίποτα, τίποτα
Σπαθί, σφαίρα, ξιφολόγχες – δεν με τρομάζει
Και εσύ αγάπη μου, ναι, με περιμένεις,
Και θα έρθω.
Θα έρθω να σε αγκαλιάσω
Αν δεν πεθάνω στη μάχη
Σε εκείνη τη δύσκολη ώρα
Για την εργατική τάξη
Για όλη τη χώρα.
Θα κερδίσουμε, για εμάς τον κόσμο ολόκληρο,
Θα καταστρέψουμε τις φυλακές, θα διαλύσουμε τους εχθρούς,
Είμαστε εμείς, που θα χτίσουμε έναν νέο κόσμο,
Δουλειά για όλους,
Και ας ζήσουμε ως Παγκόσμια Κομμούνα.
Χορωδία…
22 χρόνια πριν επί τσάρου χιλιάδες νεκροί για ένα ψωμάκι, ένα κομμάτι λουκάνικο κι ένα αναμνηστικό φλιτζάνι…
Το σημείο είναι συνδεμένο με μια μεγάλη τραγωδία (Ходынская трагедия) όταν στις 18 Μαΐου 1896 [30 με το παλιό ημερολόγιο] κατά τη διάρκεια των εορτασμών μετά τη στέψη του τελευταίου Αυτοκράτορα της Ρωσίας, Νικολάου Β’, χιλιάδες λαού (έως και 20.000) ποδοπατήθηκε σε φιέστα όπου θα είχαν το δικαίωμα σε ένα ψωμάκι, ένα κομμάτι λουκάνικο, λίγο μελόψωμο και ένα αναμνηστικό φλιτζάνι…
Στη Μόσχα που πεινούσε στήθηκαν πλατώματα και 150 μπουφέδες, θέατρα και παμπ για τη διανομή των ματωμένων δώρων.
Στις 6 το πρωί της ημέρας του εορτασμού, αρκετές χιλιάδες εξαθλιωμένου λαού (οι εκτιμήσεις της εποχής μιλούν για 500.000) ήταν ήδη συγκεντρωμένοι μετά από φήμες –ράδιο αρβύλα για αρκετή μπύρα καλούδια για όλους και εμαγιέ κύπελλα που περιείχαν ένα χρυσό νόμισμα. Μια ισχυρή αστυνομική δύναμη απέτυχε να διατηρήσει την τάξη και μέσα σε πανικό ο κόσμος εγκλωβίστηκαν σε μια χαράδρα όπου ποδοπατήθηκε.
Παρά την τραγωδία, το πρόγραμμα των εορτασμών συνεχίστηκε όπως είχε προγραμματιστεί αλλού με τον Αυτοκράτορα και την Αυτοκράτειρα να κάνουν θριαμβευτική εμφάνιση μπροστά στα πλήθη (στο τσαρικό μπαλκόνι του Περίπτερου) και στη συνέχεια στην προγραμματισμένη χοροεσπερίδα το ίδιο βράδυ στη γαλλική πρεσβεία.
Ο Λι Χονγκτζάνγκ, αυτοκρατορικός επίτροπος της Κίνας σε ευρωπαϊκή περιοδεία, αφηγείται πως (όταν ο Νικόλαος έμαθε τα μαντάτα) «δεν έδειξε την παραμικρή συγκίνηση και εκείνο το βράδυ διασκέδαζε σε χορούς και πανηγύρια που δόθηκε προς τιμήν του
(ο τσάρος)
Μέχρι τώρα όλα πήγαιναν, δόξα τω Θεώ, σαν ρολόι, αλλά σήμερα είχαμε μια ατυχία… Το πλήθος που διανυκτέρευσε στο Khodynka, περιμένοντας τις κούπες σπρώχτηκε και υπήρξε μια τρομερή -απαίσια να πούμε σύνθλιψη.
Στις 12+1⁄2 φάγαμε μεσημεριανό και μετά η Alix [Czarina] και εγώ πήγαμε στην Khodynka για να είμαστε παρόντες σε αυτή τη θλιβερή «εθνική γιορτή».
Στην πραγματικότητα δεν συνέβαινε τίποτα: κοιτάξαμε από το περίπτερο το τεράστιο πλήθος που περιέβαλλε τη σκηνή από την οποία η ορχήστρα έπαιζε όλη την ώρα ύμνους και το “Δόξα-Δόξα”.
Πήγα στο Petrovsky [παλάτι], όπου στην πύλη δέχτηκα πολλές αντιπροσωπείες και μετά μπήκα στην αυλή. Εδώ το δείπνο σερβίρεται κάτω από τέσσερις σκηνές και έπρεπε να κάνω μια ομιλία και μετά μια άλλη για τους συγκεντρωμένους στρατάρχες των ευγενών.
Αφού γυρίσαμε όλα τα τραπέζια, φύγαμε για το Κρεμλίνο. Δείπνο στις 8 και μετά χορός
Ήταν πολύ όμορφα και τακτοποιημένα, αλλά η ζέστη ήταν αφόρητη. Μείναμε ως τις 2 τα ξημερώματα.
— Από το ημερολόγιο του τσάρου Νικολάου Β’
