Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 100 χρόνια του Κόμματος… Μια κόκκινη γραμμή δείχνει τον δρόμο μας. Αυτόν που βάδισαν χιλιάδες και χιλιάδες. Που έδωσαν τη ζωή τους στα πιο σκοτεινά, χρόνια, που κράτησαν σε δίσεκτους καιρούς, «στο κόκκινο λάβαρο πάντα πιστοί», και μπορούμε σήμερα και γιορτάζουμε, με ψηλά το μέτωπο και την σημαία, με κόκκινο πολύ, με σφυρί και δρεπάνι !
Εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας
Το δρόμο που χαράσσει ο εργάτης,
σα σηκώνει το σφυρί ψηλά
και δείχνει ίσα με το μέλλον
στου δρεπανιού την κοψιά,
ίσια, δίκαιη και κοφτή,
πόχει ρίζες το ψωμί
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στα τραγούδια τους
που σήκωναν την μέρα
στον ιδρώτα
που κυλά απ’ τις αξίνες τους
σαν απόσταγμα το λιόγερμα
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Κάτω απ’ τα λιθάρια του βουνού
στις πατημασιές στο χιόνι
από πόδια γυμνά
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στα μισοτελειωμένα συνθήματα,
στους γκρεμισμένους τοίχους
στις υψωμένες γροθιές των συντρόφων
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στ’ αστραφτερά
σαν καυτό, χυμένο μολύβι
μάτια τους
στα ροδαλά τους μάγουλα,
στ’ αφίλητα χείλη,
στους στερνούς αποχωρισμούς
στις μαυροφορεμένες μάνες
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στο στέρνο και τα μπράτσα τους,
που ‘κρυψαν την φωτιά απ’ τους Θεούς
κι έβαζαν μπροστά όλα τα κανόνια του κόσμου
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στ’ αντάρτικα τραγούδια μας,
που πρώτα λευτέρωσαν τις λέξεις
μετά τις πλατείες
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στις αγχόνες των έκτακτων στρατοδικείων,
στα κρεματόρια,
στο κόκκινο των τοίχων
π’ ακούμπησαν
μετά την εκτέλεση,
για να τραγουδούν
όρθιοι την Διεθνή
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στους καμένους τόπους,
στις εξορίες,
όπου το χώμα έπηζε με το αίμα,
και γινόταν πηλός,
να πλάσουν έναν αυριανό, δίκαιο κόσμο,
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στα τραγούδια τους,
την τελευταία νύχτα,
στους αποχαιρετισμούς
στ’ αντίο στην μάνα,
γραμμένο στους τοίχους της απομόνωσης,
δυο σταγόνες αλμύρα
στο μαντήλι τους,
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
Στις παγωμένες στέπες,
τις απέραντες,
που κι ο βοριάς,
κοντανάσαινε να τις μετρήσει
σ’ ένα φωτισμένο τζάμι στο Σοργκούτ,
εδώ θα βρείτε το Κόμμα μας.
