Η Κίνα ξεκινά μέσα στον Σεπτέμβριο τις δοκιμές ενός πειραματικού πυρηνικού αντιδραστήρα που χρησιμοποιεί θόριο ως καύσιμο. Μολονότι το συγκεκριμένο ραδιενεργό στοιχείο έχει δοκιμαστεί ξανά στο παρελθόν σε αντιδραστήρες, ο κινεζικός αντιδραστήρας, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι ο πρώτος που έχει βάσιμες δυνατότητες να οδηγήσει σε εμπορική αξιοποίηση και μαζική εφαρμογή της νέας πυρηνικής τεχνολογίας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Εφόσον αυτό όντως συμβεί, η Κίνα θα κάνει ένα ουσιαστικό βήμα για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και την επίτευξη των στόχων της για τον περιορισμό των «αερίων του θερμοκηπίου» που επιδεινώνουν την κλιματική αλλαγή.
Δυναμικό ισχύος
«Το θόριο είναι πολύ πιο άφθονο από το ουράνιο και έτσι θα ήταν μια πολύ χρήσιμη τεχνολογία να υπάρχει σε 50 ή 100 χρόνια», όταν τα αποθέματα ουρανίου αρχίσουν να εξαντλούνται, λέει ο Lyndon Edwards, πυρηνικός μηχανικός του Σίδνεϊ.
Αλλά η τεχνολογία θα χρειαστεί πολλές δεκαετίες για να πραγματοποιηθεί, οπότε πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα, προσθέτει.
Η Κίνα ξεκίνησε το πρόγραμμα αντιδραστήρα τηγμένου αλατιού (σσ. molten-salt reactor) το 2011, επενδύοντας περίπου 3 δισ γιουάν (500.000.000$), σύμφωνα με τον Ritsuo Yoshioka, πρώην πρόεδρο του Διεθνούς Φόρουμ molten-salt reactor, Thorium στο Oiso της Ιαπωνίας, ο οποίος έχει συνεργαστεί στενά με Κινέζους ερευνητές.
Λειτουργώντας από το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Φυσικής της Σαγκάης (SINAP), ο αντιδραστήρας Wuwei έχει σχεδιαστεί για να παράγει μόλις 2 μεγαβάτ θερμικής ενέργειας, η οποία είναι αρκετή από μόνη της για να τροφοδοτήσει έως και 1.000 σπίτια.
Αλλά εάν τα πειράματα είναι επιτυχημένα, η Κίνα ελπίζει να κατασκευάσει έναν αντιδραστήρα 373 μεγαβάτ έως το 2030, ο οποίος θα μπορούσε να τροφοδοτήσει εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια.
Αυτοί οι αντιδραστήρες είναι από τις «τέλειες τεχνολογίες» για να βοηθήσουν την Κίνα να επιτύχει τον στόχο της μηδενικών εκπομπών άνθρακα μέχρι το 2050, λέει ο ενεργειακός μοντελιστής Jiang Kejun στο Energy Research Institute της Εθνικής Επιτροπής Ανάπτυξης και Μεταρρύθμισης στο Πεκίνο.
Thorium-232
Το φυσικό ισότοπο θόριο-232 δεν είναι σχάσιμο, αλλά όταν «ακτινοβοληθεί» σε αντιδραστήρα, απορροφά νετρόνια για να σχηματίσει ουράνιο-233, το οποίο είναι και παράγει θερμότητα.
Το Thorium έχει δοκιμαστεί ως καύσιμο σε άλλους τύπους πυρηνικών αντιδραστήρων σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο και είναι μέρος ενός πυρηνικού προγράμματος στην Ινδία.
Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχθεί οικονομικά αποδοτικό, επειδή είναι πιο ακριβό να εξαχθεί από το ουράνιο και, σε αντίθεση με ορισμένα φυσικά ισότοπα ουρανίου, πρέπει να μετατραπεί σε σχάσιμο υλικό.
Thorium pellets στο “Bhabha Atomic Research Centre” στο Mumbai της Ινδίας (φωτο Pallava Bagla|Corbis|Getty)
Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν το θόριο ως καύσιμο επειδή λένε ότι τα απόβλητά του έχουν λιγότερες πιθανότητες να οπλιστούν από ό, τι αυτά του ουρανίου, αλλά άλλοι υποστήριξαν ότι οι κίνδυνοι εξακολουθούν να υπάρχουν.
Ο κινεζικός αντιδραστήρας, που στο εσωτερικό του κυκλοφορούν λιωμένα άλατα αντί για νερό, φέρεται ότι μπορεί να παράγει πυρηνική ενέργεια όχι μόνο πιο φθηνή και πιο ασφαλή, αλλά επίσης δημιουργεί πολύ λιγότερα μακρόβια πυρηνικά απόβλητα σε σχέση με τους συμβατικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες, σύμφωνα με το «Nature».
Η κατασκευή του στη Γουγουέι, στα όρια της ερήμου Γκόμπι, ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο και πλέον οι δοκιμές του θα ξεκινήσουν άμεσα.
Το θόριο είναι ένα ασθενώς ραδιενεργό μέταλλο που υπάρχει στη φύση και μέχρι σήμερα έχει ελάχιστα αξιοποιηθεί βιομηχανικά. Είναι επίσης ένα υποπροϊόν της συνεχώς μεγεθυνόμενης κινεζικής βιομηχανίας εξόρυξης σπανίων γαιών, συνεπώς για την Κίνα αποτελεί μια άκρως δελεαστική εναλλακτική λύση ως πυρηνικό καύσιμο σε σχέση με το εισαγόμενο ουράνιο.
Επί πλέον το θόριο υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία σε σχέση με το ουράνιο, συνεπώς είναι διασφαλισμένο ότι θα υπάρχουν πρώτες ύλες σε 50 ή 100 χρόνια, όταν πια τα αποθέματα ουρανίου θα έχουν γίνει ολοένα πιο δυσεύρετα.
Συγκριτικά με τους αντιδραστήρες των σημερινών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με πυρηνική ενέργεια, ο αντιδραστήρας τηγμένων αλάτων λειτουργεί σε σημαντικά υψηλότερες θερμοκρασίες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να παράγει ηλεκτρισμό πολύ πιο αποδοτικά, σύμφωνα με τον πυρηνικό μηχανικό Τσαρλς Φόρσμπεργκ του Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ. Επιπλέον, ο πειραματικός αντιδραστήρας λειτουργεί σε χαμηλότερες πιέσεις από ό,τι οι συμβατικοί, συνεπώς θεωρείται πιο ασφαλής, έχοντας μειωμένο κίνδυνο για έκρηξη.
Η Κίνα έχει θέσει ως φιλόδοξο στόχο τον μηδενισμό των εκπομπών άνθρακα έως το 2050 και προς το σκοπό αυτό επιστρατεύει μια σειρά από «τέλειες τεχνολογίες», όπως τις αποκαλεί, μεταξύ των οποίων τους αντιδραστήρες θορίου. Η χώρα επενδύει και σε άλλες καινοτόμες πυρηνικές τεχνολογίες, τις οποίες θέλει να αρχίσει να δοκιμάζει έως το 2030, καθώς είναι προφανές ότι βλέπει πως η καθαρότερη και ασφαλέστερη πυρηνική ενέργεια θα αποτελέσει «κλειδί» για ένα πιο «πράσινο» μέλλον. Παρ’ όλο που η χώρα συχνά επικρίνεται σήμερα ότι ρυπαίνει σε μεγάλο βαθμό με μεγάλες εκπομπές ορυκτών καυσίμων, τα οποία εδώ και χρόνια τροφοδοτούν τη ραγδαία οικονομική ανάπτυξη της, παράλληλα προετοιμάζει συστηματικά την εφαρμογή μιας πλειάδας νέων τεχνολογιών που θα την καταστήσουν πρωτοπόρο διεθνώς στην «καθαρή» ενέργεια.
Με πληροφορίες από nature.com
