Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κανένα Νόμπελ;

Τι λέτε να κάνουν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και ο ΟΗΕ για το θέμα των δολοφονιών των ακτιβιστών στην Κολομβία; Από το 2016 έχουν δολοφονήσει 800 αγωνιστές. Δεν μιλάμε για τυχαίους ανθρώπους που τους σφάζουν στο δρόμο. Μιλάμε για στοχευμένες πολιτικές δολοφονίες όσων αντιστέκονται στην επιβολή των γαιοκτημόνων, των καρτέλ, των ακροδεξιών παραστρατιωτικών και της  κυβέρνησής τους. Κανονικό παρακράτος. Αλλά δεν μένουν εκεί. Στις διαδηλώσεις στους δρόμους της πρωτεύουσας σκοτώνει κόσμο και το κανονικό το κράτος. Μήπως για αυτούς θα οργιστούν οι
δυτικοί ανθρωπιστές; Μήπως θα νιώσουν πως πρέπει να εξαγάγουν λίγη δημοκρατία; Να βομβαρδίσουν κανένα στρατώνα, έστω; Μήπως να πάρουν κανέναν ιθαγενή, από αυτούς που το κράτος καταδικάζει κυριολεκτικά σε θάνατο, για να του δώσουν κανένα Νόμπελ; Όπως κάνουν σε ακτιβιστές άλλων χωρών που θέλουν να επέμβουν. Γιατί και αυτός αγωνίζεται για τα δικαιώματά του. Ή μήπως αλλάζει το πράγμα εάν αυτά τα δικαιώματα καταπατούνται στο όνομα του κέρδους; Ας τα κάνουν ό,τι θέλουν τα Νόμπελ τους. Και αυτά αξίζουν όσο η ηθική τους.

Πηγή: Χαραυγή/Παλμ