Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Δέκα ταπεινωτικές ήττες υπέστησαν οι ΗΠΑ στον ΟΗΕ από την Κούβα και την συντριπτική πλειοψηφία των χωρών μελών του ΟΗΕ.
Ακόμη και οι πιο στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ ψήφισαν εναντίον της στην ψηφοφορία για την άρση του εμπάργκο, παρά τις απειλές για οικονομικές συνέπειες που είχε εξαπολύσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Η πρώτη ήττα ήρθε όταν επέμενε να ψηφιστεί η καταδίκη της Κούβας για την ”παραβίαση” των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα συναφή που επαναλαμβάνει συνεχώς και εκτός ΟΗΕ, με απλή πλειοψηφία και όχι πλειοψηφία 2/3 όπως προβλέπεται. 126 ψήφισαν κατά και 9 στήριξαν την πρόταση, 52 απείχαν.
Στην πρόταση των Αμερικάνων για καταδίκη της Κούβας απάντησε με δήλωσή του ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας, δηλώνοντας μεταξύ των άλλων,
«Δεν έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να μιλά για ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα ή όπου αλλού η χώρα που είναι υπεύθυνη για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας, που χρησιμοποίησε την ατομική βόμβα εναντίον άμαχου πληθυσμού, εξελίσσει όπλα γενοκτονίας, ξεκινά νέο κύκλο εξοπλισμών, και στρατιωτικοποιεί ακόμη και το Διάστημα.
Αυτή η χώρα έχει εγκαταστήσει στρατιωτικές δικτατορίες και έχει οργανώσει αιματηρά πραξικοπήματα. Με τους πολέμους της είναι υπεύθυνη για εκατομμύρια νεκρούς και πρόσφυγες. Διενεργεί εκτελέσεις, απαγωγές και βασανιστήρια.
Κρατάει φυλακισμένους χωρίς δίκη στο Γκουαντανάμο και παραβιάζει την εθνική μας κυριαρχία. Αυτή η χώρα παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και στους πολίτες της, ενάντια ιδιαίτερα στους αφροαμερικάνους, τους Λατίνους, τις μειονότητες, πρόσφυγες και μετανάστες.
Παρόλα τα πλούτη που διαθέτει το 40% των ανθρώπων της ζει σε συνθήκες φτώχειας, μισό εκατομμύριο άνθρωποι ζουν στο δρόμο, και 12% των ανθρώπων δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η πλειοψηφία δεν έχει πρόσβαση σε καλή εκπαίδευση. Είναι μια κυβέρνηση εκατομμυριούχων που χτυπά με σκληρότητα τους φτωχούς».
Η Αμερικάνικη αντιπροσωπεία αποφάσισε, την πρότασή της, να την σπάσει σε οκτώ σημεία και να τα βάλει ένα ένα σε ψηφοφορία. Η προσπάθειά τους να προκαλέσει αναστάτωση δεν πέρασε.
Όλα τα σημεία καταψηφίστηκαν με ψήφους από 113 έως 115. 65, 67 χώρες απείχαν μεταξύ των άλλων και οι χώρες της ΕΕ και της Ευρώπης. Μόνο η Νορβηγία βρήκε το θάρρος και καταψήφισε τις προτάσεις των ΗΠΑ. Το Ισραήλ και η Ουκρανία στήριξαν τις προτάσεις.
Η δέκατη ήττα, η πιο οδυνηρή για το κύρος και την δύναμη των ΗΠΑ ήταν φυσικά η τελευταία όπου 189 ψήφισαν υπέρ της άρσης του εμπάργκο, μόνο οι ΗΠΑ και το Ισραήλ το στήριξαν και η Μολδαβία και Ουκρανία βγήκαν από την αίθουσα για να μην πάρουν μέρος στην ψηφοφορία.
Γύρω στις 30 χώρες πήραν τον λόγο και υπερασπίστηκαν την Κούβα. Ο εκπρόσωπος της Αυστρίας που εκπροσωπούσε και την ΕΕ δήλωσε πως το εμπάργκο έρχεται σε αντίθεση με τους διεθνείς νόμους του ελεύθερου εμπορίου και πλήττει και την ΕΕ. Ο Καναδάς δήλωσε πως η αντιπρόταση των ΗΠΑ δεν έχει σχέση με την υπόθεση της άρσης του εμπάργκο.
Μόνη και απομονωμένη η πρέσβειρα των ΗΠΑ δήλωνε «Δεν έχουμε πρόβλημα. Μπορούμε και μόνοι μας. Ο ΟΗΕ δεν έχει αρμοδιότητα να μας αναγκάσει να άρουμε το εμπάργκο», δείχνοντας για μια ακόμη φορά την περιφρόνηση στους Διεθνείς Οργανισμούς που όταν συμφέρει, φυσικά τότε, τους επικαλούνται. Στην πλευρά της Κούβας, ζωηρά χειροκροτήματα, αγκαλιές και ζητωκραυγές ακολούθησαν την συντριπτική για τις ΗΠΑ απόφαση.
Ήταν η 27 συνεχή φορά που η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη καταδικάζει τον αποκλεισμό της Κούβας από το 1962. Η απόφαση έχει δυστυχώς μόνο συμβολικό χαρακτήρα. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θα συνεχίσουν τα εγκλήματά τους και μόνον ο αγώνας των λαών θα σταματήσει την δολοφονική τους δράση και το εμπάργκο. Η Κούβα παρόλο που το εμπάργκο της κοστίζει 1000 δισεκατομμύρια δολάρια (!) και την ζωή των παιδιών της είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει τον αγώνα της και για τους Κουβανούς και για τους υπόλοιπους λαούς που παλεύουν για την ελευθερία τους, ακολουθώντας το παράδειγμά της.
________________________________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία
