Κόφτες…

Πριν από τις ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου, ο «Ριζοσπάστης» είχε παρουσιάσει με κάθε λεπτομέρεια την αντιλαϊκή ατζέντα που θα έμπαινε σε εφαρμογή από την επόμενη κιόλας μέρα. Είχε αποδείξει επίσης με στοιχεία πως όλα τα αστικά κόμματα που τώρα μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους ή στο εσωτερικό τους, αυτή την αντιλαϊκή ατζέντα την έχουν εγκρίνει με χέρια και με πόδια σε Βουλή και Ευρωβουλή.

Η πλήρης επαλήθευση ήρθε λίγες μέρες μετά τις εκλογές, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έστειλε στην ελληνική κυβέρνηση τους «κόφτες» σε δαπάνες που θα πρέπει να μπουν σε εφαρμογή και που προβλέπονται από το νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο για το 2025. Ένας από τους τομείς λοιπόν στους οποίους θα πέσει χοντρό «μαχαίρι» είναι οι αποζημιώσεις από τις φυσικές καταστροφές. Εάν υπάρξει καταστροφή ανάλογη με αυτή της Θεσσαλίας, πολύ απλά δεν θα υπάρχουν κρατικές αποζημιώσεις. Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που έφεραν και ψήφισαν στη Βουλή το νομοσχέδιο για την ιδιωτική ασφάλιση από φυσικές καταστροφές, ώστε να μην υπάρξει κρατική αποζημίωση για σπίτια ή αγροτική γη που θα καταστραφεί.

Αντίστοιχοι «κόφτες» προβλέπονται και σε άλλους τομείς και οι περισσότεροι συνδέονται με δαπάνες που αφορούν κάλυψη λαϊκών αναγκών. Ετσι κι αλλιώς στον πυρήνα της αντιλαϊκής ατζέντας, που κλιμακώνεται στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, βρίσκεται η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, με τη γεφύρωση του «κενού παραγωγικότητας» που τη χωρίζει από τους βασικούς ανταγωνιστές της. Και, βέβαια, η πολεμική προπαρασκευή, που απαιτεί επανασχεδιασμό βασικών κατευθύνσεων της οικονομίας και νέα θηριώδη κονδύλια για εξοπλισμούς.

Σε αυτούς τους άξονες λοιπόν προσαρμόζεται ο ατέλειωτος μνημονιακός οδικός χάρτης που βρίσκεται ούτως ή άλλως στον πυρήνα της στρατηγικής της ΕΕ και περιλαμβάνει:

Το νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο, το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας,
το Ταμείο Ανάκαμψης και
τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα που θα συνεχιστούν αμείωτα, και βέβαια όσα πρόκειται να προστεθούν στα προαπαιτούμενα της νέας ΚΑΠ και του Ταμείου Συνοχής.

Γιατί τα μνημόνια όχι μόνο δεν έχουν τελειώσει, όπως λένε η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά έχουν μόνιμο χαρακτήρα και τσακίζουν τη ζωή των λαϊκών νοικοκυριών.

Στον πυρήνα αυτού του πλαισίου βρίσκονται …

Τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα στο 2% του ΑΕΠ.
Η παραπέρα καθήλωση των μισθών,
Η ένταση της φοροαφαίμαξης των λαϊκών νοικοκυριών με «πράσινα» χαράτσια και βέβαια
Η ένταση των πλειστηριασμών και των απειλών για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οποιαδήποτε νέα κρατική δαπάνη, πάνω από το σημερινό όριο της εξαθλίωσης για τα λαϊκά νοικοκυριά, θα απαιτεί μόνιμα έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό σημαίνει είτε «πάγωμα» – μείωση των κρατικών δαπανών, ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες, είτε έκτακτη φορολογία στον λαό για παροχές – ψίχουλα και ξαναμοίρασμα της φτώχειας. Δηλαδή θα δίνουν – αν δίνουν… – ένα από τη μία τσέπη και θα παίρνουν δύο από την άλλη!

Το σύνολο αυτής της αντιλαϊκής και επικίνδυνης για τον λαό πολιτικής το στηρίζουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Η ΝΔ πρωτοστατεί στη χώρα μας για «περισσότερη Ευρώπη», που σημαίνει ταχύτερη προσαρμογή στα νέα αντιλαϊκά δεδομένα που γεννά το ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης και της γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καλύτερος «ξεπλυματίας» του μνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης και ζητά την επέκτασή του, όπως κάνουν επίσης το
ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά, η Ελληνική Λύση και η Κωνσταντοπούλου, βάζοντας πλάτη για υπερμνημόνια …μέχρι να σβήσει ο ήλιος!

Αντίπαλο δέος σε αυτό το μπλοκ που κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση, που ψάχνει να βρει τους εναλλακτικούς αντιλαϊκούς πόλους για να ενσωματώσει και να απορροφήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, υπάρχει. Υπάρχει στην οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση, στη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, που «όλα τα σφάζει» για τις ανάγκες της κερδοφορίας του. Στην οργάνωση της αντεπίθεσης μέσα από την κοινή πάλη εργαζομένων, φτωχών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, κόντρα στον κοινό τους αντίπαλο.