Μήπως
είμαι το προσφυγόπουλο
που πάει στο σχολείο
να μορφωθεί ελληνικά
στην αφιλόξενη πόλη μας.
Είμαι το παράλυτο παιδί
που ζητιανεύει κλαίγοντας
στις σκάλες του Μουσείου
με τα λειψά αγάλματα.
Είμαι ένας πρόσφυγας πολέμου
καχεκτικό ομοίωμα της θλίψης
στον μανιασμένο πόντο
ανάσκελα στη γη της σωτηρίας.
Είμαι ο νέος άστεγος
που αλιεύει στα σκουπίδια
γόπες και αποφάγια.
Είμαι ο γέρος άθρησκος
που αναγιγνώσκει σύμβολα
στους κάδους και τους τοίχους.
Είμαι ο χλωμός έφηβος
που διαβάζει ένοχα
άναρχα αλφαβητάρια
πάθους και βίας άθυρμα
σε κράσπεδα λυγμών.
Μήπως
είμαι εικονικός θεός
πόθου ζωτικού
στην ηλεκτρονική φαρέτρα.
Μήπως…
είμαι τελικά ο μόνος επιζών;
Κώστας Ευαγγελάτος,
Συλλογή “Ερμητικές Λαμπίδες”, εκδόσεις “Άπαρσις”, Αθήνα 2017
