«Η ζωή και δράση του συνδέθηκε με τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και τους αγώνες του λαού μας», ανέφερε για τον Μανώλη Γλέζο, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στο Ευρωκοινωβούλιο, για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής.
Αναλυτικά η ομιλία του Κ. Παπαδάκη:
«Κυρία πρόεδρε του Ευρωκοινοβουλίου,
Αγαπητοί συγγενείς του Μανώλη Γλέζου,
Κυρίες και κύριοι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων και των μαζικών φορέων.
Στη σημερινή εκδήλωση του Ευρωκοινοβουλίου, το ΚΚΕ τιμά τον Μανώλη Γλέζο. Ο Μανώλης Γλέζος, ο αγωνιστής της Αντίστασης, καταγράφηκε στην ελληνική και παγκόσμια ιστορία, πρωτοστατώντας μαζί με τον Λάκη Σάντα, σε μια εμβληματική ενέργεια γενναίας αντίστασης του λαού μας, κατεβάζοντας από την Ακρόπολη την αποκρουστική και λαομίσητη χιτλερική σημαία, τη νύχτα της 30ής προς 31η Μάη του 1941.
Ο Μανώλης Γλέζος στην περίοδο της Κατοχής έδρασε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Συνελήφθη και καταδικάστηκε 3 φορές από τις ιταλικές και τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.
Μετά την απελευθέρωση ανέλαβε τη χρέωση του αρχισυντάκτη στον “Ριζοσπάστη”.
Συνελήφθη και πέρασε από δίκη το 1948. Όπως χιλιάδες αγωνιστές, θα υποστεί για χρόνια φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια.
Μέσα από τη φυλακή, το Σεπτέμβρη του 1951, εκλέγεται βουλευτής με την ΕΔΑ. Αποφυλακίζεται το 1954 και το 1956 αναλαμβάνει διευθυντής της “Αυγής”, που ήταν τότε η εφημερίδα της ΕΔΑ. Φυλακίζεται και πάλι από το 1958 έως το 1962. Το 1962 τιμήθηκε με το Βραβείο Λένιν από τη Σοβιετική Ένωση, για την αντιστασιακή, αντιφασιστική του δράση, την πάλη του για την ειρήνη.
Το 1961 εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ από το 8ο Συνέδριο του Κόμματος. Με την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών στις 21 Απρίλη 1967 συλλαμβάνεται και κρατείται για 4 χρόνια σε φυλακές και εξορίες: Γουδή, Πικέρμι, Γενική Ασφάλεια, Γυάρος, Παρθένι Λέρου, μέχρι την απελευθέρωσή του το 1971 από τον Ωρωπό. Συνέδεσε σημαντικό μέρος της ζωής του με το ΚΚΕ. Μέχρι το 1968 ήταν μέλος του.
Από το 1981 και έπειτα, είχε εκλεγεί βουλευτής και ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και αργότερα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά τα χρόνια οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μας ετίθεντο πάντα με ευθύτητα και ανοικτά.
Μέχρι το τέλος της ζωής του πήρε πρωτοβουλίες για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, δραστηριοποιήθηκε μέσα από το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησής τους, όσο και με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή.
Η ζωή και δράση του συνδέθηκε με τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και τους αγώνες του λαού μας. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως σύμβολο του αγώνα ενάντια στο φασισμό – ναζισμό, για τη λευτεριά και την ειρήνη».
