Με την συμπλήρωση 40 ημερών από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, σωματεία και μαζικοί φορείς συνεχίζουν τον αγώνα, τηρώντας την υπόσχεση στους αδικοχαμένους ανθρώπους, ότι το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί.
Στη Λάρισα, που έγινε το επίκεντρο της ανείπωτης τραγωδίας και ο λαός τίμησε τα θύματα με μεγαλειώδεις διαδηλώσεις και άλλες δράσεις το προηγούμενο διάστημα, το Εργατικό Κέντρο οργάνωσε το βράδυ της Δευτέρας συμβολική εκδήλωση στην πλατεία μπροστά από τον Σταθμό του ΟΣΕ. Αρχικά κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή, ενώ στη συνέχεια μίλησε ο Γιάννης Σκόκας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου.
Οι συγκεντρωμένοι άφησαν φαναράκια στον ουρανό και τραγούδησαν το «Μη μου μιλάς για τίποτα» του Παύλου Σιδηρόπουλου. Παράλληλα, στον χώρο της εκδήλωσης είχαν ανάψει καντηλάκια που σχημάτιζαν το: «1/3/23 – 57» προς τιμήν των αδικοχαμένων θυμάτων.
Ο Γ. Σκόκας σημείωσε μεταξύ άλλων: «Ελπίζουν πως ο καιρός θα περάσει και όλοι μας θα ξεχαστούμε. Μα η πραγματικότητα είναι όμως πεισματάρα γιατί το έγκλημά τους δεν είναι ένα, είναι πολλά και παντού στην ζωή μας. Αλήθεια περιμένουν να ξεχαστεί ο λαός της πόλης όταν θα εξακολουθήσουν να την διασχίζουν χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών. Όταν έχουν συμβεί όλα αυτά κι εξακολουθούν να μας απαντούν μάλιστα, πως το κόστος είναι μεγάλο για ένα έργο όπως η υπογειοποίηση, Να μας καλούν μάλιστα να προσαρμόσουμε την απαίτηση μας σε μια “υλοποιήσημη” λύση που θα είναι αποδεκτή από την εταιρεία και προσαρμοσμένη στις ανάγκες της δηλαδή. Χωρίς περιστροφές να προχωρήσει άμεσα αυτό το έργο με ευθύνη της Δημοτικής, περιφερειακής αρχής και της κυβέρνησης.
Περιμένουνε να ξεχαστούμε όταν το έγκλημα διαρκώς αναπαράγεται όπως έγινε ξανά, με το πολύ σοβαρό δυστύχημα στην Οδό Βόλου στην συνοικία του Αγ. Γεωργίου; Στην πιο επιβαρυμένη ίσως συνοικία της πόλης που την διασχίζουν δρόμοι καρμανιόλες όπως η Βόλου, η Καραμανλή και η σιδηροδρομική γραμμή Λάρισας – Βόλου με αφύλακτες διαβάσεις; Εδώ και τώρα πρέπει να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου, των φορέων της συνοικίας για άμεσα μέτρα αποφόρτισης της κατάστασης και προστασίας της ζωής των κατοίκων.
Περιμένουνε να ξεχαστούμε όταν τα Νοσοκομεία μας “νοσούν βαριά” από την υποστελέχωση, την υποχρηματοδότηση, την υποβάθμιση, την απαξίωση όπως συνέβη και με την γαστρεντορολογική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας; Για χάρη και την χαρά των μεγάλων ιδιωτικών δομών υγείας που έχουν πνίξει κυριολεκτικά την πόλη και κάνουν την υγεία μας άφθαστο όνειρο; Δεν ζούμε μες στην λήθη για ξεχάσουμε τι έγινε μες στην πανδημία.
Ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να προκαλούν με όλες αυτές οι φιέστες για την επανεκκίνηση του σιδηροδρόμου. Χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο ασφάλειας, χωρίς τηλεδιοίκηση, με σοβαρά προβλήματα λειτουργίας, αγνοώντας επιδεικτικά τα όσα έχουν θέσει οι ίδιοι οι σιδηροδρομικοί.
Ακούμε να μιλούν όλοι για δικαίωση. Όμως η δικαίωση δεν είναι ευχή. Είναι αγώνας και διεκδίκηση. Το “να μην ξανασυμβεί” πρέπει να γίνει δέσμευση για να εξασφαλίσουμε ότι σήμερα χρειάζεται για να υπάρχει ασφάλεια στο σιδηρόδρομο, στην ζωή μας.
Αγώνας οργανωμένος, συνειδητός για την προστασία της ανθρώπινης ζωής από την εγκληματική πολιτική που υπηρετεί το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτή είναι όμως και η μεγαλύτερη τιμή για τους 57 νεκρούς. Αυτός είναι ο δρόμος που χρειάζεται να συνεχιστεί για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα, να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, για να μην μείνουν στο σκοτάδι και άλλα “Τέμπη” που απειλούν καθημερινά την ασφάλεια και τη ζωή μας για χάριν του κέρδους».
Πηγή: 902.gr
