Λέων Τρότσκι – Στην υπηρεσία της παγκόσμιας αντεπανάστασης

Στις 21 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 80 χρόνια, από το θάνατο στο Μεξικό, του Λεφ Νταβίντοβιτς Μπρονστέιν Τρότσκι (Лев Дави́дович Бронште́йн), από το χέρι του Ισπανού κομμουνιστή και μαχητή του Ισπανικού Εμφύλιου [Jaime] Ramón Mercader [del Río].

Το διαδίκτυο –γνωστό αυτό βρίθει από ψέματα και ανακρίβειες, εχθρών και «φίλων» του επιστημονικού σοσιαλισμού –ειδικά μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην πρώην ΕΣΣΔ, που συνοψίζεται στο «πράκτορας της Εν-Κα-Βε-Ντε-NKVD (НКВД), δολοφόνησε τον Ρώσο μπολσεβίκο επαναστάτη (sic!!) Λέον Τρότσκι στην Πόλη του Μεξικού».

Κάπως έτσι και το telesurtv.net –σε κύριο άρθρο της σύνταξης μας πληροφορεί πως «ο Τρότσκι -δεύτερος μεγάλος ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης δολοφονήθηκε, από τα χέρια ενός κατασκόπου του Στάλιν. Και μάλιστα έχει σε παράθεση –εκ του πονηρού, «παράθυρο» για την κληρονομιά του Μαρξ !!, που μας «εμπνέει να αλλάξουμε τον κόσμο» (που το κείμενό του καμιά σχέση δεν έχει –δεν αναφέρεται καν το όνομα του Τρότσκι) El legado de Marx como inspiración para cambiar el mundo

Το κείμενο, που είναι ανάξιο πολιτικού σχολιασμού αναφέρει:

Ο Τρότσκι δολοφονήθηκε πριν από 80 χρόνια στο Μεξικό, από τα χέρια ενός κατασκόπου του Στάλιν. Ο Τρότσκι αποτελούσε το δεύτερο μεγάλο ηγέτη της Ρωσικής Επανάστασης που –όμως, εξορίστηκε από τη Σοβιετική Ένωση. Πριν το θάνατό του είχε πεθάνει ο Λένιν το 1924.

Ο θάνατος στο Μεξικό στις 21-Αυγ-1940, του León Davidovich Bronstein, γνωστού ως Trotsky, είναι το τέλος της περιπλάνησης του κομμουνιστή ηγέτη, που ήταν επικεφαλής της κατάληψης των χειμερινών ανακτόρων το 1917, ίδρυσε τον Κόκκινο Στρατό το 1918 και νίκησε τα στρατεύματα των 14 ιμπεριαλιστικών κρατών που εισέβαλαν στη Σοβιετική Ρωσία.

80 χρόνια μετά την αναχώρηση για τον άλλο κόσμο, η ζωή του Τρότσκι αποδεικνύεται πλήρης περίεργων συμπτώσεων. Το σπίτι όπου πέθανε βρισκόταν σε έναν δρόμο που ονομαζόταν Βιέννη, σαν την πόλη όπου ξεκίνησε η εξορία του. Η ημέρα που γεννήθηκε, 7 Νοέμβρη, θα είναι η ίδια που θριάμβεσυσε η μπολσεβίκικη επανάσταση το 1917. Το έτος γέννησής του είναι το 1879 είναι το αντίστροφο του 1789, έτος της Γαλλικής Επανάστασης. Επιπλέον, η αρχή της πρώτης εξορίας του, το 1902, θα είναι σύμβολο της απερίσκεπτης ζωής του. Οι σύντροφοί του τον περιμένουν στην ελβετική πόλη της Ζυρίχης, αλλά όταν πρόκειται να αγοράσει το εισιτήριο, στον ίδιο τερματικό σταθμό του τρένου, ο νεαρός Ρώσος επαναστάτης συνειδητοποιεί ότι έχει μόνο χρήματα για να πάει στη Βιέννη…

Ο Τρότσκι, αν και ήταν ο δεύτερος σημαντικός ηγέτης της Μπολσεβίκικης Επανάστασης, κατέληξε να εξοριστεί από τη Σοβιετική Ένωση.
Μετά το θάνατο του Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν το 1924, κάποιος Ιωσήφ Στάλιν (ΣΣ |> ναι! ακριβώς έτσι un tal Iósif Stalin –κατά λέξη τυχάρπαστος!) ανέλαβε την εξουσία.

Ο Στάλιν θα συγκεντρώσει πολλή δύναμη και θα αρχίσει να καταδιώκει τους αντιπάλους του. Επιπλέον, σε αντίθεση με τις ιδέες της αυτοδιάθεσης των εθνών που ασκεί ο Λένιν, θα αναγκάσει τη Γεωργία να ενταχθεί στη Σοβιετική Ένωση, κάτι που θα έκανε επίσης το 1939 με τη Λιθουανία, τη Λετονία και την Εσθονία, κάνοντας λάθη που αργότερα θα βοηθήσουν στην καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης.

Παρόλο που εξορίστηκε από τη Σοβιετική Ένωση, ο Τρότσκι συνέχισε να αγωνίζεται για την Παγκόσμια Επανάσταση (ΣΣ |> με φωτο -όπως και στη συνέχεια, από την Izquierda Socialista «Σοσιαλιστική Αριστερά»)

Ο Λεον Μπρονστάιν θα εξοριστεί αρχικά στο Καζακστάν, το 1927, και αργότερα θα αναγκαστεί να καταφύγει στην Τουρκία το 1929. Ο Τρότσκι δεν θα επιστρέψει ποτέ στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών που έχτισε μαζί με τον Λένιν. Ωστόσο, αυτό δεν θα είναι αρκετό για τον Στάλιν, ο οποίος θα δολοφονήσει τους δύο γιους του, τον Σεργκέι Σεντόφ στη Σοβιετική Ένωση το 1937 και τον Λεόν Σεντόφ στη Γαλλία το 1937. Ταυτόχρονα, θα εξοντώσει ολόκληρη την οικογένειά του, εκτός από τη σύζυγό του Ναταλία Σεντόβα και έναν εγγονό του, τον Βσεβόλοτ Βολκόφ, ο οποίος σήμερα, με το όνομα Esteban, ζει ακόμα στην Πόλη του Μεξικού.

Ο Τρότσκι δεν θα σταματήσει να κάνει την επανάσταση. Το 1938 ίδρυσε την Τέταρτη Κομμουνιστική Διεθνή, ανέπτυξε τη θεωρία της διαρκούς επανάστασης. Ταυτόχρονα, στην εξορία, θα γράψει τα τρία κύρια έργα του, την ιστορία της ρωσικής επανάστασης, τη ζωή μου και την προδοσία της επανάστασης. Αυτός ο τελευταίος τίτλος είναι θεμελιώδης για την κατανόηση της πτώσης του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη και τη Σοβιετική Ένωση.

Το τελευταίο σπίτι του León Bronstein θα είναι στο Coyoacán της Πόλης του Μεξικού. Επειδή και εκεί είχαν προσπαθήσει να τον δολοφονήσουν, το είχε μετατρέψει σε φρούριο. Ωστόσο, ένας κατάσκοπος στην υπηρεσία του Στάλιν θα τον δολοφονήσει χτυπώντας τον με ένα κασμά στο κεφάλι. Σήμερα, 80 χρόνια αργότερα, το σπίτι μετατράπηκε σε μουσείο και ο Τρότσκι αναπαύεται κάτω από κόκκινη σημαία.

Όπως είπαμε παραπάνω, τι να σχολιάσεις σε ένα «χαζό» κείμενο, όμως επειδή κάνει καλά τη δουλειά του… κάποια στοιχεία, από εκείνα που επιμελώς αποκρύπτονται από τον παγκόσμιο αστικό τύπο και τα ΜΚΔ, που κάθε χρόνο τέτοια μέρα κάνουν τις «λιτανείες» τους. Δείτε και την πλούσια προτεινόμενη βιβλιογραφία στο τέλος του σημειώματος

Ο Τρότσκι γεννημένος το 1879 στην Ουκρανία και συμμετείχε στην Οκτωβριανή Επανάσταση, ως Λαϊκός Επίτροπος Εξωτερικών Υποθέσεων στην πρώτη σοβιετική κυβέρνηση (Νοε 1917 <|> Μαρτ – 1918), μέλος του ΠΓ του ΚΚΣΕ (1919-1926), πρόεδρος του Επαναστατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου (1918-1925), επικεφαλής του κόκκινου στρατού για ένα διάστημα κά. Επειδή η φαιά προπαγάνδα διαδίδει πως «τον έφαγε ο –αιμοσταγής Στάλιν» – ενώ το ουσιώδες είναι πως τόσο ο ίδιος όσο και η ιδεολογική του παρακαταθήκη, ο «τροτσκισμός» – αξιοποιήθηκαν παντοιοτρόπως από το διεθνή ιμπεριαλισμό για να συκοφαντηθεί και χτυπηθεί το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος και κυρίως η επαναστατική ιδεολογία του μαρξισμού-λενινισμού, …

Στο ιστορικό γράμμα που έστειλε ο Λένιν προς το επικείμενο Συνέδριο του Κόμματος, καθώς ο ίδιος ήταν βαριά άρρωστος, στα τελευταία του και καθηλωμένος στο κρεβάτι λέει για τον Τρότσκι ότι διακρίνεται από «μη-μπολσεβικισμό», «υπερβολική αυτοπεποίθηση» και «τάση προς τις καθαρά διοικητικές μεθόδους δουλειάς».
Μιλώντας για τον Τρότσκι ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημ. Κουτσούμπας (βλ. πολύπλευρη συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 14-Νοε-2017 που αναδημοσίευσε ο Ριζοσπάστης με τίτλο «Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από την Οκτωβριανή Επανάσταση» και αξίζει να την διαβάσετε ολόκληρη), αναφέρει:

Είχε ένα ολόκληρο παρελθόν ουσιαστικών διαφωνιών με τους μπολσεβίκους και τον ίδιο τον Λένιν, για σημαντικά ζητήματα, πριν ακόμη την επανάσταση. Οι απόψεις του, που ουσιαστικά υποτιμούσαν τις αναγκαίες κοινωνικές συμμαχίες της εργατικής τάξης, ευτυχώς ηττήθηκαν και δεν οδήγησαν στην ήττα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Το ίδιο συνέβη και στους πρώτους μήνες μετά την επανάσταση για το περίφημο ζήτημα της ειρήνης, όπως και τη δεκαετία του ’20 και του ’30, σε σχέση με την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Υπονόμευσε την προσπάθεια του πρώτου εργατικού κράτους να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και να υπογράψει τη συνθήκη ειρήνης του Μπρεστ – Λιτόφσκ. Ουσιαστικά πρότεινε μια αναμονή επαναστατικών εξελίξεων στις πιο ανεπτυγμένες χώρες του καπιταλισμού, ως προϋπόθεση για το προχώρημα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Ρωσία. Αυτό πρακτικά θα σήμαινε η εργατική τάξη στη Ρωσία, που είχε ήδη κατακτήσει την εξουσία, να μπει σε μια μακροχρόνια περίοδο αναμονής που βασικό της χαρακτηριστικό θα ήταν ένας αντεπαναστατικός συμβιβασμός υποχώρησης στα υπολείμματα του καπιταλισμού. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που οι οπαδοί αυτών των αντιλήψεων συνέπλευσαν ή αξιοποιήθηκαν αντικειμενικά από δυνάμεις που στόχευαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τη δεκαετία του ’30 όλα τα κράτη προετοιμάζονταν για τον επερχόμενο πόλεμο. Ούτε εκπλήσσει ότι, με αυτή του τη λογική, ο τροτσκισμός γνώρισε πραγματική χρεοκοπία στις γραμμές του κινήματος, περιλαμβανομένης και της χώρας μας.

Μια προσπάθεια να αντικρουστεί η κατασυκοφάντηση του Στάλιν και η ηρωοποίηση του Τρότσκι, αποτελεί το βιβλίο της «Σύγχρονης Εποχής» -1997, επανεκδόθηκε το 2007 «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν» (Un autre regard sur Staline) ISBN13|> 9789602247976 του βέλγου κομμουνιστή Λούντο Μάρτενς (πρωτοεκδόθηκε στο Βέλγιο το 1994). Το βιβλίο αυτό – παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφορές μπορεί να έχει κάποιος με τον συγγραφέα του – αποτελεί ένα εγχείρημα να καταρριφθούν στερεότυπα και προκαταλήψεις δεκαετιών για τις επονομαζόμενες «δίκες της Μόσχας» που αποτέλεσαν ιστορικά αφορμή αντισταλινικών μυθευμάτων, την «εσωκομματική αντιπολίτευσης» στο ΠΚΚ-(μπ), την πάλη κατά του οπορτουνισμού σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για την Σοβιετική Ένωση και γενικά ενάντια στα μυθεύματα τροτσκιστών και ιστορικής ιστοριογραφίας.

Το θεωρητικό πλαίσιο του Τρότσκι, με αναφορές στο ίδιο το έργο του, αξίζει προσοχής, αφού οι περισσότερες από τις θέσεις του αναβιώνουν σήμερα από «αριστερούς μαρξιστές» διανοούμενους.
Η θεωρία για τη «διαρκή επανάσταση» (την εξαγωγή της επανάστασης), μέσω της οποίας αναπτύχθηκε η θέση για το αδύνατον της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στα πλαίσια ενός εθνικού κράτους, η άρνηση του προλεταριακού σοσιαλιστικού χαρακτήρα της Οχτωβριανής Επανάστασης και του επαναστατικού εργατικού χαρακτήρα της εξουσίας της, η αντιφατικότητα της θεωρίας του για το θέμα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα, ο ρόλος του τις παραμονές του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου όταν καλούσε τον Κόκκινο Στρατό σε πραξικόπημα λίγο πριν την επίθεση των χιτλερικών στρατευμάτων κλπ κλπ.

Περισσότερα (Ατέχνως) |> 80 χρόνια από το θάνατο του Λέοντα Τρότσκι, Τρότσκι – Ο επαναστάτης που κατέληξε αντεπαναστάτης και επίσης
Δείτε μια εξαιρετική σειρά άρθρων, του Κύριλλου Παπασταύρου στα ένθετα του Ριζοσπάστη 1^η Μάρτη – 12 Απρίλη 2009 με τίτλο «Για την αντιπαράθεση με τα οπορτουνιστικά ρεύματα στο ΚΚ της ΕΣΣΔ τις δεκαετίες 1920 και 1930» |> 2^ο μέρος,…3^ο μέρος, …4^ο μέρος, …5^ο μέρος – 6^ο μέρος