Από το παράθυρο κοιτώντας
ουρανό , στέγες, δένδρα, αυλές
σαν αταίριαστα κομμάτια
μιας ζωής θρυμματισμένης
Και το χιόνι να σκεπάζει
όνειρα λευκά άλλων εποχών
πάθη, λάθη, σχέδια
που έμειναν ανεκπλήρωτα
Τα βλέφαρα κλείνουν στο θάμπος του ήλιου
σαν την ανυπάκουη προσμονή
που λάμπει για να φωτίσει
τον δρόμο μιας επιστροφής
«ΚΛΕΙΩ»
