Ενώ ολοκληρώνεται η προεκλογική περίοδος, κοινή διαπίστωση για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, είναι ότι τα πραγματικά λαϊκά προβλήματα, με ευθύνη όλων των κομμάτων του λεγόμενου «ευρωμονόδρομου» έμειναν έξω από τη συζήτηση. Η στρατηγική τους σύμπλευση και στα ζητήματα της Ε.Ε τους «επέβαλε» να «τσακώνονται» για ανούσια, δευτερεύοντα ζητήματα. Όμως τα προβλήματα είναι εδώ και θα είναι εδώ και μετά τις 9/6.
Αφορμή για το σχόλιο αυτό είναι άρθρο στην Κυριακάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΝΗ (2/6) με τίτλο «Ο ΦΠΑ και η ακρίβεια» που δίνει ορισμένα χρήσιμα στοιχεία για την οικονομική πολιτική και για τον ταξικό της χαρακτήρα, που μπορεί για τους πολλούς να αποτελέσει ασφαλές κριτήριο ψήφου.
Αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος: «Πόσο σταθερή, αλήθεια μπορεί να είναι μια κανονικότητα όπου το 53% των μισθωτών έχει μεικτό μισθό κάτω από 1.000 ευρώ και από όσα του μένουν καθαρά, το κράτος αφαιρεί 24% ακόμη; Πόσο διατηρήσιμη είναι μία δημοσιονομική ισορροπία που εξαρτάται από τη δραματικά μεγάλη συμμετοχή έμμεσων φόρων στα έσοδα και από τη μόνιμη παραγνώριση του κοινωνικού κράτους π.χ του ΕΣΥ;…Στις χώρες της Ε.Ε σε κάθε 1 ευρώ που συλλέγεται από άμεσους φόρους αντιστοιχεί άλλο 1 ευρώ που συλλέγεται από έμμεσους φόρους. Στα καθ’ ημάς, σε κάθε 1 ευρώ άμεσης φορολογίας αντιστοιχεί 1,8 ευρώ από έμμεση φορολογία».
Από τη άλλη χωρίς να αναφέρεται στο πλήθος των φοροαπαλλαγών, κινήτρων κλπ του κεφαλαίου γράφει χαρακτηριστικά: «Τα διανεμόμενα κέρδη, μερίσματα μικρού ή αστρονομικού ύψους, φορολογούνται με τον πιο χαμηλό συντελεστή σε ολόκληρο τον ΟΟΣΑ- με εξαίρεση τη Λετονία. Η συνολική, πάλι, φορολογία κερδών (διανεμόμενων και μη) είναι η τέταρτη χαμηλότερη στον ΟΟΣΑ. Αντιθέτως πρωτεύουμε στη υπερφορολόγηση του εισοδήματος από μισθωτή εργασία…»
Απλά τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τα όσα οι πολλοί βιώνουν. Θύματα της μεγάλης ακρίβειας είναι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, που οι μισθοί τους δεν φτάνουν ούτε για 15 μέρες, αλλά και των βιοπαλαιστών ΕΒΕ, που το εισόδημά τους είναι …τα ίδια και χειρότερα. Αντί για μέτρα στήριξης και ενίσχυσης του λαϊκού εισοδήματος, το κράτος αυξάνει τη φορολογία σ’ αυτούς που καταβάλλουν το 95% των εσόδων του προϋπολογισμού, δηλαδή στους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους, για να φοροαπαλλάσσονται και να επιδοτούνται μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι, που αυξάνουν σταθερά τα κέρδη τους.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι και σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της «υπεραπόδοσης» των φορολογικών εσόδων προέρχεται από τους έμμεσους φόρους, αυτούς δηλαδή που επιβαρύνουν κατά βάση τα λαϊκά νοικοκυριά, την ώρα που ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου επιδοτούνται αδρά από το Ταμείο Ανάκαμψης για να κάνουν «πράσινες» επενδύσεις, ή απαλλάσσονται από φόρους στα καύσιμα, όπως οι εφοπλιστές!
Τα παραπάνω μπορούν ν’ αποτελέσουν ασφαλή κριτήρια ψήφου. Τα λαϊκά στρώματα μπορούν να βαδίσουν μέχρι την κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι χωρίς να χάσουν από τα μάτια τους εκείνα που ουσιαστικά ενώνουν τα άλλα κόμματα με την ΕΕ, το κεφάλαιο και τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων και με τα δικά τους ταξικά συμφέροντα! Ισχυρό ΚΚΕ στις κάλπες, μαζικοί ταξικοί αγώνες μετά από αυτές. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!
